Morgunblaðið - 05.04.2011, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. APRÍL 2011
það sem hún gaf af sér og færði
okkur. Blessuð sé minning Þór-
eyjar Einarsdóttur.
Ólafur Ástgeirsson.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn, og þú
munt sjá, að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín.“
(Kahlil Gibran.)
Árið er 1973 rúta þéttsetin af
ungu fólki á leið á sveitaball. Á
leiðinni bætast óvænt nokkrar
stelpur í hópinn þær eru að fara
á sama sveitaball og við. Þessi
ferð reyndist Smára bróður ör-
lagarík því frá þeim degi varð
Þórey lífsförunautur hans. Þetta
var ekki aðeins mesta gæfa
Smára heldur ekki síður okkar,
fjölskyldunnar, að njóta þeirra
forréttinda að eiga Þóreyju að.
Við leiðarlok streyma fram
minningar sem allar eiga það
sammerkt að vera einstaklega
góðar og bjartar. Veislurnar hjá
Þóreyju og Smára voru engum
öðrum líkar þar sem borðin
svignuðu undan öllum þeim
kræsingum sem þau buðu upp á.
Þau voru einstaklega góðir gest-
gjafar heim að sækja. Þórey og
Smári ferðuðust mikið, bæði inn-
anlands og utan. Þó að nokkuð sé
um liðið síðan við fórum saman
til Dublin er sú ferð okkur enn í
fersku minni. Þórey var vel lesin
um borgina og fræddi okkur um
áhugaverðar staðreyndir og
staði. Hvort sem var að skoða
borgina, verslanirnar eða upplifa
einstaka írska kráarstemningu
verður þessi ferð okkur ógleym-
anleg. Tjaldútlegurnar sem farið
var í um verslunarmannahelgar
þar sem frændsystkinahópurinn
sameinaðist var ómissandi part-
ur af ferðalögum sumarsins til
margra ára. Sumarbústaðarferð-
irnar sem við fórum með Þór-
eyju og Smára voru ófáar, sér-
staklega minnumst við þess
þegar þau komu til okkar í Hall-
dórsstaði og áttu með okkur
ógleymanlega daga. Þórey naut
þess að koma þar sem hún
fræddist um sögu staðarins af
miklum áhuga og skoða sig um á
einstökum stað.
Gleði Þóreyjar var mikil þegar
Örvari og Birgittu fæddist dóttir
og fysta barnabarn Þóreyjar og
Smára. Hún naut þess að stjana
við Öldu og upplifa sig í nýju
hlutverk sem ömmu. Annað
barnabarn Þóreyjar og nafna
fæddist aðeins þrem dögum fyrir
andlát hennar. Það var mikil
gleði að Þórey fengi að lifa þann
dag að Vala gæti komið með Þór-
eyju nýfædda á sjúkrabeðinn og
að henni skyldi auðnast að upp-
lifa dýrmæta stund með nöfnu
sinni þrátt fyrir að vera sárþjáð.
Við erum innilega þakklát fyrir
allar góðu samverustundirnar
með Þóreyju, Smára og börnun-
um Örvari, Völu og Öddu. Allar
þessar stundir eru perlur á
bandi minninganna sem við
geymum í hjörtum okkar um
ókomna tíð.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult
er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
Guð gefi birtu í kringum þig
og minningu þína, elsku Þórey.
Rósa og Magnús.
Líf, dauði, sorg, gleði
svo undarlega samofin.
Í einni andrá slokknar líf.
Í næstu andrá kviknar líf.
Svo óbærileg sorgin yfir dauða.
Svo dásamleg gleðin yfir lífi.
Líf, dauði, sorg, gleði
svo undarlega samofin.
(Pétrína Þorsteinsdóttir.)
Rússíbani tilfinninga hefur
svo sannarlega einkennt lífið
undanfarnar vikur og í sömu vik-
unni tókust systurnar gleði og
sorg á um líðan okkar. Vikuna
sem litla Þórey kom með ljósið
inn í líf okkar. Vikuna sem við
fengum að vita að krabbinn væri
búinn að sökkva klóm sínum
dýpra en okkur grunaði. Vikuna
sem hún Þórey mágkona mín
kvaddi. Kennari af líf og sál sem
þessa síðustu viku kenndi okkur
svo ótrúlega mikið um lífið og til-
veruna
Þú varst bara 18 ára þegar
Smári kom með þig inn í líf okk-
ar þannig að í mínum huga hefur
þú alltaf verið hluti af fjölskyld-
unni og haft mikil áhrif á líf mitt
þegar ég mótaðist úr því að vera
barn yfir í ungling og síðar full-
orðna manneskju. Þú varst rót-
tæk, jafnréttissinnuð og með
mikla fróðleiksþrá. Töfraðir
fram dýrindis veislur og úr
höndum þínum spruttu ótrúleg-
ustu handverk. Mjúk móðir og
mikill félagi barna þinna og síð-
astu tvö árin fengum við svo að
kynnast nýrri hlið á þér, Þórey
ömmu sem var ótrúlega natin og
dugleg að leika við Öldu sína.
Þú varst ástvinur bróður
míns, því frá því þið bundust ást-
arböndum ung að aldri hefur þú
verið hans besti vinur. Það er
erfitt að kveðja en nú er þraut-
um þínum lokið. Elsku Þórey
mín, hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þín mágkona,
Björk.
Það var fallegur sólskinsdag-
ur í júnílok árið 2007. Ákveðið
hafði verið að bjóða tilvonandi
tengdaforeldrum dóttur okkar til
kvöldverðar svo við gætum örlít-
ið kynnst fyrir brúðkaup barna
okkar sem stóð fyrir dyrum.
Svolítillar spennu gætti, því ekki
vorum við alveg viss um hvernig
mundi til takast. Læddist samt
að okkur sú hugsun að tilvonandi
tengdasonur okkar, þessi prúði
og geðþekki piltur, bæri þess
sjálfsagt vott hvaðan hann kæmi.
Sem svo sannarlega reyndist
vera. Áttum við saman skemmti-
lega kvöldstund og að henni lok-
inni fannst okkur sem við hefð-
um alla tíð þekkt Þóreyju og
Smára.
Þórey hafði einstaklega góða
nærveru. Rólynd, yfirveguð og
traust. Hún var listhneigð, mikil
hannyrðakona og bar litli gull-
molinn okkar, hún Alda, fyrsta
barnabarn Þóreyjar, þess oft
vott er hún klæddist fallegum
flíkum sem amma Þórey hafði
prjónað og búið til. Ömmuhlut-
verkið var Þóreyju mjög hjart-
fólgið og sárt er til þess að hugsa
að Alda og litla nýfædda Þórey
fái hennar ekki lengur notið. Við
vitum að sorgin er þung og sár
hjá eiginmanni, börnum og allri
stórfjölskyldunni. En þegar tím-
inn hefur mildað sárasta sökn-
uðinn, mun minningin um ein-
staka konu hlýja öllum um
hjartarætur.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Brynja Jörundsdóttir og
Birgir Úlfsson.
Þórey vinkona mín og frænka.
Fyrsta heimili okkar beggja það
sama, aldursmunurinn tvö ár;
hún eldri. Mæður okkar systur
úr stórum systkinahópi.
Þórey í sveit á æskuheimili
mínu á Þverá. Við erum fjögur,
Agnar, Þórey, ég og Stebbi og
Holtið okkar heimur. Lagðir
vegir, grafið og byggt og rauðir
plastjeppar farartækin. Þorpið á
Holtinu fjölskrúðugur heimur,
þar býr margt fólk og sagan
spinnst áfram.
Á rigningardögum: við Þórey í
dúkkulísuheimi og enginn tími til
að borða og sofa. Þórey teiknar
nýjar dúkkulísur og ný föt og
Dórubækurnar fléttast inn í
söguþráðinn.
Fáum afnot af stórri umbúða-
pappírsrúllu úr Randversbúð.
Þórey býr til skilnaðarflækju.
Hún byrjar með kjarnafjöl-
skyldu. Nöfn og aldur foreldra og
barna skrifuð á blaðið og síðan
skilja þau og nýtt fólk birtist á
pappírnum og áfram er spunnið,
persónurnar fá líf og persónu-
einkenni og giftast aftur og
skilja, flækjan liðast niður papp-
írinn, endalaus uppspretta af
nýju fólki, nýjum sögum og nýj-
um tengslum.
Við erum staddar í Fagradal
sem er krökkur af aðalbláberj-
um. Þórey segir mér frá fólki
sem þar býr og yfirnáttúrlegum
atburðum sem þar gerast, að-
albláber á krækiberjalyngi.
Við að sækja kýrnar á Dalinn.
Umhverfið er Þórey stöðugur
sagnabrunnur þannig að við er-
um ekkert að flýta okkur og tök-
um oftast tvo tíma í að koma
kúnum heim.
Við krakkarnir sendir út að
tína grjót úr flagi sem á að verða
tún. Leiðindaveður, rok svo
moldin fýkur í augun eða rigning
og kalt svo vettlingarnir verða
moldugir og sleipir. Tíminn flýg-
ur og Þórey segir sögur af grjóti
sem lendir á röngum stað með
hræðilegum afleiðingum. Þórey
hefur lag á að skapa spennu og
óvæntan endi sem ég á stundum
erfitt með að sætta mig við.
Þórey kemur í heimsókn með
sítt hár og í skóm með þykkum
trébotni og háum, breiðum tré-
hæl og ristarbandið er rautt og
blátt. Mér finnst hún framandi
og fullorðin. Hún vill fara á
sveitaball enda orðin 16 en ég er
14 og aldursmunurinn mikill.
Ég flutt suður og bý á heimili
Þóreyjar. Hún komin með kær-
asta. Hann heitir Smári og er hár
og mjög grannur með sítt gullið,
liðað hár og minnir mig á Jesú.
Þau leyfa mér að hanga með sér
og fljóta með í bíó.
Fornhaginn; Þórey, Smári, ég
og Magga og síðan Matti og Rún-
ar. Frábær tími, menntaskóli, há-
skóli. Við fátækir námsmenn, et-
ið kjötfars, ýsa og hrefnukjöt til
að geta sparað af matarpening-
unum til skemmtanahalds. Gest-
kvæmt, einkum í kringum Þórey.
Þórey og Smári kaupa flottar
JVC-græjur, þau eiga stórt
plötusafn. Ég kynnist rokkinu.
Örvar fæðist inn í þennan heim
og elst upp við tónlistina og
Smári kallar hann Maestro.
Þórey sér um að hóa saman
gömlum vinkonum sem hittast
reglulega og óreglulega. Jóla-
klúbbarnir ógleymanlegir á jóla-
föstunni. Piparkökuilmur, jóla-
glögg og notalegheit í
Mávahlíðinni hjá Þórey.
Þórey vinkona mín og frænka
sem var mér sem besta systir og
fyrirmynd. Við vinir hennar og
fjölskylda erum hnípin og sorg-
mædd.
Smári, Örvar og fjölskylda,
Vala og fjölskylda og Adda, votta
ykkur öllum samúð.
Kristín Halla Marinósdóttir.
Skjótt skipast veður í lofti.
Fyrir nokkrum vikum leit út fyr-
ir að Þórey væri á góðum bata-
vegi og full bjartsýni lögðum við
á ráðin um að hún kæmi fljótlega
til kennslu á nýjan leik. Skömmu
síðar veiktist hún mjög alvarlega
og í ljós kom að engum vörnum
yrði við komið. Samstarfsfólkið
var varla búið að átta sig á þeim
ótíðindum þegar sjálf andláts-
fregnin barst.
Þórey Einarsdóttir kom til liðs
við enskudeild Menntaskólans
við Hamrahlíð árið 1990 og starf-
aði við skólann óslitið upp frá því.
Hún var fremur alvörugefin í fasi
en samt stutt í brosið og góðlát-
lega kímni ef svo bar undir. Þór-
ey var dugnaðarforkur, traust,
samviskusöm og bar hag nem-
enda mjög fyrir brjósti. Hún átti
auðvelt með að setja sig í spor
þeirra, kveikja áhuga og glæða
skilning. Um það hafa ýmsir
nemendur hennar vitnað, eða
eins og einn þeirra skrifaði stutt
og laggott í viðhorfskönnun:
„Hún sýnir nemendum sínum
mikla virðingu og kennir mjög
vel.“
Þórey var virk í Félagi ensku-
kennara, naut virðingar sam-
kennara og var áhugasöm um
nýjungar í kennslu. Fyrir utan að
vera afbragðskennari var henni
margt til lista lagt. Hún var mikil
hannyrðakona og bar stundum
hið ótrúlegasta handverk utan á
sér. Hana munaði ekki um að
gera margt í einu og varð til
dæmis ekki séð að það slævði á
nokkurn hátt athygli hennar að
vera með prjónana á lofti undir
umræðum á kennarafundum. Ég
get ekki varist tilhugsuninni um
að hún myndi hafa prjónað í söðl-
inum milli bæja hefði hún verið
þeirrar tíðar.
Við starfsfélagar Þóreyjar í
MH minnumst hennar með hlýju,
söknuði og þakklæti fyrir góða
samveru og samstarf á liðnum
árum. Innilegar samúðarkveðjur
til Smára og barna þeirra.
Lárus H. Bjarnason rektor.
Þórey Einarsdóttir ensku-
kennari er látin langt fyrir aldur
fram. Við samstarfsfólk hennar í
enskudeild Menntaskólans við
Hamrahlíð eigum erfitt með að
sætta okkur við það skarð sem
hefur verið hoggið í þéttan hóp-
inn sem hefur verið nánast eins
og fjölskylda. Þórey átti drjúgan
þátt í að móta þann góða starfs-
anda sem hefur ríkt meðal okkar.
Það var einstaklega gott að
vinna með Þóreyju. Hún var
vandaður fagmaður, full áhuga á
kennarastarfinu og sífellt að viða
að sér nýju efni og þekkingu.
Hún bar með sér starfsgleði og
áhuga sem allir nutu góðs af.
Hún var úrræðagóð og fjölhæf og
gekk rösklega til verka. Hún leit-
aði gjarnan nýrra leiða til að efla
nemendur og var stöðugt í þró-
unarstarfi. Margir nemendur
hafa til að mynda talað um að
þeir horfi aldrei á kvikmyndir
öðruvísi en að hafa innlegg henn-
ar í huga, eftir að hafa setið í
kvikmyndaáfanga hjá henni.
Þórey var afkastamikil á fleiri
sviðum en í kennarastarfinu.
Hún var mikil handverkskona, og
galdraði fram kynstrin öll af
prjónaflíkum. Hún var glæsileg
og notaleg í framkomu og allt
hennar fas einkenndist af yfir-
lætisleysi. Þrátt fyrir það var
hún uppfinningasöm, kröfuhörð
og lumaði á prakkaralegum húm-
or.
Fyrir réttum sex vikum síðan
áformaði Þórey að snúa aftur til
starfa eftir að hafa þurft frá að
hverfa vegna veikinda, og var
þess beðið með eftirvæntingu að
fá hana inn í kennarahópinn á ný.
Því var það mikið áfall fyrir alla
þegar í ljós kom að vonin um
bata yrði að engu. Eftir situr
hópurinn og trúir vart því sem
orðið er. Hugur okkar er hjá fjöl-
skyldu Þóreyjar, sem hefur misst
svo mikið. Við þökkum fyrir sam-
fylgdina.
Ásdís, Betty, Eva, Gerður,
Guðmundur, Ingibjörg, Jón,
Mark, Ragnheiður, Wincie
og Þórhalla, enskukennarar
í Menntaskólanum við
Hamrahlíð.
Í dag kveðjum við dásamlega
konu, Þóreyju Einarsdóttur, sem
var mín besta trúnaðarvinkona í
næstum þrjá og hálfan áratug.
Við Þórey hittumst fyrst í
enskudeild Háskólans í Aragötu,
haustið 1977. Við urðum strax
vinkonur og vorum það uns yfir
lauk. Aldrei, ekki í eitt einasta
skipti, bar skugga á þá vináttu.
Þórey var ein gáfaðasta kona
sem ég hef kynnst. Svo djúphug-
ul var hún og með slíka sýn á lífið
og tilveruna, bókmenntir og list-
ir, að ég lærði eitthvað af henni í
hvert einasta skipti sem við hitt-
umst eða töluðum saman í síma.
Hún tók veikindum sínum af
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, mágkona,
amma og langamma,
HREFNA VILHELMÍNA
BJÖRGVINSDÓTTIR,
Svínaskálahlíð 11,
Eskifirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaupstað
laugardaginn 2. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Guðmundur Björgvin Stefánsson, Dóra D. Böðvarsdóttir,
Viktor Stefánsson,
Stefán Ingvar Stefánsson, Gunnhildur Björk Jóhannsdóttir,
María Hjálmarsdóttir,
Sverrir Vilbergsson, Elín Þorsteinsdóttir,
Haraldur Benediktsson, Brynja Halldórsdóttir,
Ingvar Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæri
ÞÓRHALLUR EINARSSON
frá Djúpalæk,
Helgamagrastræti 36,
Akureyri,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri laugardaginn
2. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Jónína Þorsteinsdóttir,
Þórdís G. Þórhallsdóttir, Flosi Kristinsson,
Arna H. Jónsdóttir, Guðmundur V. Óskarsson,
Sigurlaug Sigurðardóttir, Ari Laxdal,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
✝
Elskulegur faðir, afi, fósturfaðir og tengda-
faðir,
FINNBOGI GUÐMUNDSSON
fyrrv. landsbókavörður,
lést á hjúkrunarheimilinu Holtsbúð aðfara-
nótt sunnudagsins 3. apríl.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni mánu-
daginn 11. apríl kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er
bent á dvalarheimilið Holtsbúð.
Helga Laufey Finnbogadóttir,
Rósa Trujillo,
Selma Jónsdóttir, Ólafur Vilhjálmsson.
✝
Elsku mamma, amma og langamma okkar,
JÓHANNA DAGBJARTSDÓTTIR,
Austurvegi 5,
áður Ásabraut 13,
Grindavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð laugar-
daginn 2. apríl.
Útförin verður frá Grindavíkurkirkju fimmtudaginn 7. apríl
kl. 11.00.
Dagbjört Óskarsdóttir,
Sævar Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
stjúpmóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR KRISTÍN DAVÍÐSDÓTTIR,
Frostafold 3,
Reykjavík,
lést á Landspítala Landakoti fimmtudaginn
31. mars.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju fimmtudaginn 7. apríl
kl. 13.00.
Gylfi Traustason,
Magnús Ó. Gunnarsson, Svanfríður Kristjánsdóttir,
Davíð Geir Gunnarsson, Janya Khunthong,
Ásdís Sól Gunnarsdóttir,
Gunnar Bolli Gunnarsson, Þorbjörg Böðvarsdóttir,
Laila Gylfadóttir, Olav Fossen,
barna- og langömmubörn.