Morgunblaðið - 01.09.2011, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. SEPTEMBER 2011
Þetta var ekki í planinu! Við
erum grimmilega minnt á það
hversu litlu við ráðum í þessum
heimi. Elskulega yndislega
Hanna Lilja er horfin á braut og
lögð af stað í hinstu för sína með
litlu Valgerði Lilju í fanginu. Nú
er höggvið stórt skarð sem erfitt
verður að fylla en eftir standa
minningar um fallega og stór-
brotna konu.
Ég var ein þeirra heppnu sem
fengu að kynnast Hönnu Lilju og
verð alltaf þakklát fyrir það.
Hver sá sem varð á vegi hennar
varð ríkari fyrir vikið þó ekki
væri nema bara fyrir fallega
geislandi brosið sem hún var
óspör á að gefa hverjum sem var.
Hún var svo full af fjöri og lífs-
krafti og smitaði út frá sér gleði
til allra í kring. Hún var afar
metnaðarfull í öllu sem hún tók
sér fyrir hendur en að sama skapi
líka umhyggjusöm og hlý. Það
var alltaf gott að hitta hana og
manni leið vel á eftir. Hún átti
auðvelt með að hrífa alla með sér,
enda með mikla útgeislun og sér-
lega góða nærveru. Ég gæti hald-
ið áfram endalaust en þarf að láta
hér við sitja.
Við höfðum vitað lengi hvor af
annarri, fyrst frá Laugarvatni, en
síðar átti ég eftir að hitta hana og
Gísla margsinnis á heimili bróður
míns og konu hans Júlíu, en þær
eru æskuvinkonur frá Selfossi.
Síðasta sumar gerðist ég sam-
starfsfélagi hennar í kaffinu og þá
kynntumst við enn betur. Það er
ótrúlegt að hugsa til þess að það
sé aðeins rétt rúmt ár síðan því
mér finnst hún hafa fylgt mér svo
mikið lengur. Hún kenndi mér
margt sem ég þarf nú að tileinka
mér, meðal annars það að leyfa
sér að dreyma stóra drauma og
láta þá verða að veruleika. Hanna
Lilja var byrjuð að lifa sína stóru
drauma en því miður var tekið
fram fyrir hendurnar á henni í
miðju kafi. Það er svo óskiljanlegt
og sárt að þurfa að kveðja unga
konu í blóma lífsins og sorglegt að
systurnar litlu hafi þurft að skilja,
en nú biðjum við almættið að
vaka yfir Sigríði Hönnu og gefa
henni bjarta framtíð. Ég kveð þig
elsku vinkona með söknuði og
trega en einnig loforði um að
halda nafni þínu og orðspori á
lofti.
Hvílið í friði elsku Hanna Lilja
og Valgerður Lilja.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Eins láttu ljósið þitt
lýsa í hjarta mitt,
skína í sál og sinni,
sjálfur vaktu þar inni.
Lát húmið milt og hljótt
hlúa að mér í nótt
og mig að nýju minna
á mildi arma þinna.
Hanna Lilja Vals-
dóttir og Valgerður
Lilja Gísladóttir
✝ Hanna LiljaValsdóttir
fæddist á Fæðing-
arheimilinu í
Reykjavík 22. apríl
1975. Hún lést af
barnsförum á
Landspítala í Foss-
vogi 14. ágúst 2011.
Valgerður Lilja
Gísladóttir fæddist
13. ágúst 2011. Hún
lést 20. ágúst 2011.
Útför Hönnu
Lilju og dóttur hennar Val-
gerðar Lilju fór fram frá Graf-
arvogskirkju 29. ágúst 2011.
Mæðgurnar voru jarðsettar í
Mosfellskirkjugarði.
Ég fel minn allan hag
einum þér nótt og dag,
ljósið af ljósi þínu
lifi í hjarta mínu.
(Sigurbjörn Einarsson.)
Ég sendi Gísla, börnunum,
fjölskyldunni allri og vinum mín-
ar dýpstu samúðarkveðjur. Megi
fallegar minningar lýsa ykkur
leið í sorginni og gefa ykkur
styrk.
Sólveig Samúelsdóttir.
Við munum öll eftir deginum í
Háskólabíói þar sem við stóðum
við hlið Hönnu Lilju svo stolt að
útskrifast úr Menntaskólanum
við Sund og framtíðin blasti við
okkur. Að við séum samankomin
aftur á þvílíkri sorgarstund 16 ár-
um síðar til að kveðja Hönnu
Lilju ásamt litlu dóttur hennar er
óskiljanlegt.
Hanna Lilja átti stóran þátt í
því hve bekkurinn okkar var sam-
rýndur. Það var svo mikill kraftur
og gleði sem fylgdi henni. Hún
skipulagði bekkjarpartí og bekkj-
arferðir.
Hanna Lilja hélt okkur strák-
unum við efnið í skólanum og
sagði okkur til syndanna þegar
við höguðum okkur ekki. Hún var
óhrædd við að tjá skoðanir sínar
og gerði okkur alla að betri mönn-
um með uppbyggilegri gagnrýni
sinni. Hanna Lilja var mamman í
bekknum sem stóð í því að ala
upp óþekku strákana sína, tusk-
aði okkur til og lét okkur heyra
það, sérstaklega þá sem voru með
töffarastæla. Þetta móðureðli var
svo sterkt hjá henni og kom það
því ekki á óvart að hún eignaðist
stóra fjölskyldu og starfaði sem
kennari.
Hanna Lilja hélt mikið upp á
útvarpsþáttinn Rólegt og róman-
tískt og hún elskaði að syngja lög-
in hennar Mariah Carey. Við
stelpurnar munum sérstaklega
eftir hversu Hanna Lilja var til-
finningarík, þroskuð og einlæg.
Við gátum alltaf leitað til hennar,
okkur fannst hún Hanna eiga ráð
við öllu.
Hanna Lilja var sérstaklega
dugleg að fylgjast með okkur
bekkjarsystkinum eftir MS-árin.
Árið 2009 hittumst við stelpurnar
í bekknum. Við sátum lengi fram-
eftir, rifjuðum upp MS-árin og
töluðum um framtíðina. Hanna
Lilja hafði ekkert breyst; hún var
sama lífsglaða og yndislega stelp-
an, svo hamingjusöm og talaði
sérstaklega fallega um Gísla sinn.
Tengslin sem mynduðust í
Menntaskólanum við Sund eru
sterk og minningarnar ógleym-
anlegar. Elsku Hanna Lilja, við
erum heppin að hafa fengið að
kynnast þér og þín verður sárt
saknað.
Hvíl í friði kæra vinkona.
Þínir vinir úr 4-G,
Haraldur A. Bjarnason,
Helga Ólafsdóttir og
Guðbjörg Fanndal
Torfadóttir.
Elsku frænka. Ég get enn ekki
trúað því að þú sért farin frá okk-
ur. Ég bíð enn eftir því að vakna
af þessum vonda draumi.
Ég hef þekkt þig alla mína ævi
og það er ofarlega í minningunni
hvað mér fannst alltaf gaman að
koma í heimsókn til ykkar, þau
ófáu skipti sem við mamma fórum
til ykkar þegar ég var lítil. Þá
beið mín oftar en ekki fullur poki
af fötum af ykkur systrunum,
sem þið voruð hættar að nota. Ég
man líka eftir þegar þið áttuð
heima á Selfossi, að þið áttuð
svona sodastream-tæki, þetta
gamla með glerflöskunum. Mér
fannst þetta alltaf svo spennandi
því þið voruð eina fólkið sem ég
þekkti sem átti svona tæki og mér
fannst alveg sérstaklega spenn-
andi að fá límonaðiblönduna, það
var eitthvað svona öðruvísi.
Þegar við urðum eldri minnk-
uðu samskiptin en það var samt
alltaf jafngaman að hitta þig, þú
varst alltaf svo hress og kát með
fallega breiða brosið þitt.
Svo þegar ég var ófrísk að syni
mínum byrjaðir þú að vera í
reglulegu sambandi við mig á
netinu, þú varst svo spennt að
fylgjast með mér. Þú varst alltaf
að spyrja hvernig gengi og hélst
áfram að fylgjast með eftir að
hann fæddist og forvitnast hvort
ég væri komin með vinnu eftir
fæðingarorlofið. Það kom því ekki
beint á óvart þegar þú baðst mig
að hitta þig á fundi í byrjun mars
2010 sem leiddi okkur svo saman í
starfi. Síðan þá hefurðu stutt mig
svo mikið, hvatt mig áfram og
hjálpað mér með svo margt, sem
hefur verið mér svo ómetanlegt.
Elsku Hanna Lilja, þín verður
svo sárt saknað en ég veit að þú
og litla Valgerður Lilja munuð
vaka yfir öllu fólkinu ykkar og
veita þeim styrk.
Elsku Gísli, Þorkell Valur,
Guðrún Filippía og Sigríður
Hanna, hugur minn er stöðugt
hjá ykkur á þessum erfiðu tímum
sem og hjá Guðrúnu frænku og
fjölskyldu. Ég votta ykkur öllum
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur, minningin um yndislega konu
mun lifa með okkur öllum.
Hvíldu í friði.
Þín frænka,
Jónína Kristín.
Hönnu Lilju Valsdóttur sá ég
fyrst árið 1975 sofandi í lítilli
vöggu á heimili frænkunnar,
Gerðar Jóhannsdóttur, á Laugar-
vatni. Hanna Lilja var sólargeisli
og gleðigjafi Gerðar, en hún var
fyrsta barnabarnabarn foreldra
hennar. Þrátt fyrir ungdóminn
mátti sjá að hér var kná stelpa
komin í heiminn. Knáleikinn
leyndi sér ekki þegar hún var
staðin upp, hún hljóp. Fram-
kvæmdasemin sýndi sig þegar
frænkan rétti henni poka fullan af
flögum. Í stað þess að bragða á
flögunum þakti hún stofugólfið
með þeim svo að eldri kynslóðin
fékk verk að vinna. Þegar móðir
hennar, Guðrún Sigurðardóttir,
var fengin til að kenna við Hús-
mæðraskóla Suðurlands þurfti
heilan skóla til að sinna Hönnu
Lilju og var þá stofnaður leikskóli
á Laugarvatni árið 1976. Aðal-
hvatamaður að stofnun hans var
Jensína Halldórsdóttir, skóla-
stjóri Húsmæðraskóla Suður-
lands. Leikskólinn var nefndur
Lind eftir húsinu sem hann var
starfræktur í, en er nú kominn í
eigið húsnæði og ber hann nafnið
Gullkistan. Þegar Hanna Lilja óx
úr grasi hrönnuðust yfir hana ótal
áhugamál og má þar nefna söng,
ballett, fimleika og skák. Einnig
iðkaði hún handbolta og varði
markið vasklega. Einkum hreifst
hún af fimleikastúlkum sem upp-
götvuðust í leikskóla og urðu að
heimsfrægum stjörnum.
Hanna Lilja lauk grunnskóla-
prófi í Varmárskóla í Mosfellsbæ
og stúdentsprófi í Menntaskólan-
um við Sund. Á sumrin starfaði
Hanna Lilja á Hótel Eddu Laug-
arvatni. Síðan lagði hún stund á
ferðamálafræði, fyrst eitt ár í
Ferðamálaskóla Íslands, síðan
þrjú ár í Háskólanum í Stafangri
með lokaprófi þaðan. Á sumrin
vann hún við hótelstjórn og stýrði
Hótel Eddu Laugarbakka á slóð-
um Grettis Ásmundarsonar og
Hótel Skógum við rætur Eyja-
fjallajökuls. Laust eftir aldamót
kynntist Hanna Lilja mætum
manni, Gísla Björnssyni. Þeim
fæddist sonur árið 2003, Þorkell
Valur Gíslason. Hanna Lilja ann
syninum mikið og vildi eiga
sumrin alveg með honum. Þrátt
fyrir mikið nám og mikla reynslu
í ferðamálum vatt Hanna Lilja
sér í þriggja ára nám í Kenn-
araháskólanum og hóf kennslu í
grunnskólum Grafarholts og
Grafarvogs. Þeim hjónum fædd-
ist síðan dóttir árið 2007, Guðrún
Filippía Gísladóttir. Kreppan
skall á árið 2008 og lenti mörg
barnafjölskyldan í kröppum
dansi. Hanna Lilja bauð kerfinu
birginn og vatt sér í sölumennsku
sem gaf meira af sér en kennslan.
Þar gat hún virkjað eigin fylgni
og fróðleik um ferðamál og fór
víða, bæði hérlendis og erlendis.
Hanna Lilja átti von á tvíburum,
tveimur telpum. Gerður talaði við
Hönnu Lilju föstudaginn 12.
ágúst, rétt áður en við hjónin fór-
um í fimm daga ferð á Norður-
land. Hanna Lilja sagði að sér liði
mjög vel og hlakkaði mikið til að
fæða tvíburana. Sunnudaginn
hinn 14. ágúst vorum við hjónin
stödd á Stöng í Mývatnssveit.
Þar var okkur tilkynnt að Hanna
Lilja væri látin. Hönnu Lilju sá
ég í hinsta sinn 23. ágúst árið
2011 sofandi svefninum langa í
stórri líkkistu með vikugamalli
dóttur sinni, Valgerði Lilju Gísla-
dóttur. Að lokum sendi ég öllum
ástvinum Hönnu Lilju samúðar-
kveðjur.
Egill B. Sigurðsson.
Elsku Hanna Lilja mín. Hjart-
að mitt er brotið. Ég get ekki
fundið orðin sem mig langar að
rífa úr brjósti mér þegar ég
hugsa um það að þú hafir yfirgef-
ið þennan heim. Við vorum búnar
að ákveða að hittast með börnin
okkar og leyfa þeim að leika sam-
an daginn eftir að þú féllst frá, ég
og þú ætluðum að plana næstu
mánuði, fá okkur kaffi, allavega
ég, þú ætlaðir að fá þér ávaxta-
safa, þangað til fæðing tvíbur-
anna væri yfirstaðin. Við vorum
með plan, plan um framtíðina,
þar sem lífið lék við okkur. Þú og
ég, Gísli og Auðun ætluðum sam-
an á fótboltaleiki, fimleikamót,
grillveislur og sumarbústaða-
ferðir með börnin okkar. Fram-
tíðin blasti við okkur og hamingj-
an.
Frá því ég hitti þig fyrst vissi
ég að við yrðum vinkonur það
sem eftir væri, við horfðum hvor
á aðra og það varð ekki aftur snú-
ið, ég var komin undir vænginn
þinn. Manstu þegar ég kom að
hitta þig á Solna-flugvellinum í
Stavanger í maí 1998? Ég þarf
varla að spyrja þig að því, það var
eins og það hefði gerst í gær. Ég
var að flytja til Noregs og var
með hnút í maganum yfir því að
yfirgefa fólkið mitt heima á Ís-
landi og út í óvissuna í Noregi. Þú
hélst nú ekki. Enda varstu komin
með viðurnefnið „el president“
eftir aðeins þriggja vikna vinnu á
flugvellinum í Stavanger. Menn
sem höfðu unnið við flugrekstur í
25 ár voru farnir að leita til þín
um ráð og lausnir á málum sem
þú leystir án viðhafnar og erfiðis.
Það var ekkert flókið fyrir þér,
þú bara græjaðir hlutina, lífið var
bara til þess að njóta, það var
bara skemmtilegt, enda var ekk-
ert nema hamingja í kringum
þig, og alltaf varstu glöð og sátt
við menn og dýr.
Í Noregi leið mér eins og ég
væri heima hjá mér og er það allt
þér að þakka, þú varst mín stoð
og stytta í einu og öllu, enda
varstu alltaf með bros á vör og
opið hjarta fullt af ást og gleði til
að gefa. Upp frá þessu vorum við
saman á hverjum degi, þú varst
vinkona mín, systir mín! og hélst
alltaf upp á mig hvað sem fyrir
bar. Því sem við gerðum saman
mun ég aldrei gleyma, enda eru
þessar stundir þær bestu í mínu
lífi. Ég sakna þín svo mikið elsku
Hanna mín, ég get ekki hugsað
mér tilveruna án þín. Framtíðina
sem við vorum búnar að sjá fyrir
okkur mun ég geyma í hjarta
mínu, og gera með þér í huga
mínum svo lengi sem ég lifi. Megi
guð geyma þig og blessa, elska og
hafa þar til ég hitti þig að nýju,
með sól í hjarta og bros á vör.
Megir þú og Valgerður yndislega
dóttir þín lifa í eilífðinni með guð-
um og vættum um aldur og ævi í
gleði og ró, þar til að ferðalokum.
Elsku Gísli og fjölskylda, megi
tíminn græða ykkar sár.
Ástarkveðjur.
Þín
Vala og Auðun.
„Það geta ekki allir verið
gordjöööös eins og ég, það get
ekki allir verið fabjúlös eins og
ég.“
Hér sit ég og hlusta á Pál Ósk-
ar syngja eitt af sínum lögum sem
minnir mig á þig. Ég trúi því ekki
að ég sé að skrifa minningarorð
um þig elsku vinkona. Ég er orð-
laus, mér finnst svo skrítið og
sárt að þú sért farin, já farin og
ég eigi ekki eftir að sjá þig, hitta
þig né tala við þig.
Þú varst svo geislandi, glað-
lynd, jákvæð, brosmild, hjarthlý
og alltaf í góðu skapi. Það var
ekki annað hægt en að smitast af
þér. Þú varst í öllu og stundum
hugsaði ég hvað væru eiginlega
margir klukkutímar í sólarhring
hjá þér.
Ég var kasólétt þegar ég hitti
þig fyrst fyrir um það bil 12 árum,
alveg búin á því. Þú komst eins og
stormsveipur inn til mín og sagðir
svo fallega til mín: „Vá þú ert
ólétt og þreytt!“ Upp frá þessu
urðum við vinkonur, mér fannst
eins og ég hefði þekkt þig alla
ævi.
Það voru aldrei nein vandamál
hjá þér Hanna mín, því það voru
lausnir á öllu. Eitt sinn er ég kom
til þín á Hótel Eddu á Laugar-
bakka hafði gardínustöng dottið
niður og vantaði að negla hana
upp. Ekki málið; þú skelltir þér
upp á borð og negldir þetta upp
með klossanum þínum!
Elsku vinkona ég kveð þig með
söknuði, minningar um frábæra
vinkonu mun ég ávallt varðveita.
Elsku Gísli minn, Þorkell Val-
ur, Guðrún (Duggú) og Sigríður
Hanna, megi Guð styrkja ykkur á
þessum erfiðu tímum.
Elsku vinkona, passaðu vel
litlu stelpuna þína hana Sigríði
Lilju.
Þín vinkona,
Vala Ólöf og fjölskylda.
Elsku hjartans vinkona mín.
Fyrir rúmum tveimur vikum
hefði ég ekki trúað því, þótt mér
hefði verið sýnt það, að ég sæti yf-
ir litlum engli á vökudeild sem
væri búinn að lifa mömmu sína og
tvíburasystur að skrifa minning-
argrein um þig. Raunveruleikinn
er hins vegar sá í óraunveruleika
sínum. Í þessum aðstæðum hefðir
þú getað sagt mér til og hjálpað
mér, en nú ertu ekki hér, hvernig
má það vera? Mér er lífsins
ómögulegt að skilja hvers vegna
þetta gat gerst, nú skil ég hvað
hugtakið harmleikur felur í sér.
Það er svo skrítið að það er sama
hvaða spurninga ég spyr, það eru
engin svör við neinni þeirra. Ég
er svo heppin elsku Hanna mín að
ég sagði þér reglulega hversu
undurvænt mér þótti um þig og
hvað mér þótti mikið til þín koma,
svo að minnsta kosti fórstu með
þá vitneskju með þér. Ég geymi
alla sameiginlegu draumana okk-
ar og trúnaðarsamtölin þar til við
hittumst á ný, ég sakna þín svo
sárt. Litla ljósið ykkar Gísla, Val-
gerður Lilja, ber þér kveðju
mína, við sömdum um að þið
mynduð passa hvor aðra og við
myndum passa Sigríði Hönnu og
hvert annað hér. Þú manst að við
vorum sammála um að ekkert
væri endanlegt, ég held áfram að
trúa því með sjálfri mér. Þegar ég
vakti yfir Valgerði Lilju og Sig-
ríði Hönnu fyrstu dagana, elsku
Hanna mín, greip ég bók sem ég
fann í foreldraherberginu á
sjúkrahúsinu, ég opnaði hana fyr-
ir tilviljun á bls. 42. Þar stóð: „Af
raunverulegum stórmennum
stafar birtu – einfaldlega af nær-
veru þeirra – og þessi birta lýsir
hjörtu annarra. – En þegar þau
eru farin verður ósegjanlega stór
skuggi eftir.“ (BY) Það eru engin
orð til sem lýsa þér rétt elsku vin-
kona en þessi komast kannski
næst því, þú varst einstökust
allra einstakra mín kærasta. Ég
hef heitið því að vera alltaf til
staðar fyrir börnin þín öll, Gísla
og fjölskylduna þína um alla
framtíð. Megi góður guð vaka yfir
ykkur Valgerði Lilju elsku
Hanna Lilja mín.
Elsku Gísli minn, Þorkell Val-
ur, Guðrún Filippía, Sigríður
Hanna, Guðrún, Valur, Sigga
Þóra, Siggi Már og aðrir aðstand-
endur ég votta ykkur mína
dýpstu samúð. Megi drottinn
styrkja ykkur og vernda í þessari
óskiljanlegu og ósanngjörnu
sorg.
Þín vinkona alltaf,
Júlía.
Engin orð fá lýst þeirri sorg
sem fyllti hjörtu okkar þegar við
fengum fréttirnar af því að elsku
vinkona okkar Hanna Lilja væri
látin. Hún sem lýsti upp heiminn
með fallegu brosi sínu og ein-
stakri útgeislun. Hanna Lilja
þessi lífsglaða og kærleiksríka
vinkona okkar, sem við vorum svo
heppin að fá að kynnast í gegnum
syni okkar. Við eigum ófáar
minningar um góðar stundir sam-
an, hvort sem það voru grillveisl-
ur, sumarbústaðarferðir eða al-
varlegir viðskiptafundir þar sem
lögð voru á ráðin um stofnun okk-
ar eigin fyrirtækis. Við ræddum
mikið um framtíðardrauma og
blessuðu börnin okkar. Keli og
Duggú voru sólargeislarnir henn-
ar og það var okkar heiður að fá
að kynnast því hversu góð móðir
hún var og hversu ástfangin þau
Gísli voru.
Við samhryggjumst ykkur
elsku Gísli, Keli, Duggú og Sig-
ríður Hanna, megi góður Guð
vera með ykkur á þessum erfiðu
tímum. Okkar hugur er allur hjá
ykkur. Hanna Lilja þú verður
alltaf gorgeous og absolutely fa-
bulous í okkar minningu.
Andri og Ásdís.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
DAGBJÖRT ELSA ÁGÚSTSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Sunnuhlíð,
áður Hæðargarði 29,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð mánu-
daginn 29. ágúst.
Jarðarförin fer fram frá Garðakirkju föstudaginn 9. september
kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hennar
er bent á minningarkort Sunnuhlíðar.
Grétar E. Ingvason,
Yngvi Rúnar Grétarsson, Virginia Karen Grétarsson,
Ágúst Már Grétarsson,
Brynjólfur Grétarsson, Elín S. Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.