Morgunblaðið - 09.09.2011, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. SEPTEMBER 2011
✝ Páll ÁsgeirTryggvason
fæddist í Reykjavík
19. febrúar 1922.
Hann lést á Dval-
ar- og hjúkr-
unarheimilinu
Grund 1. sept-
ember 2011.
Móðir hans var
Herdís Ásgeirs-
dóttir húsmóðir og
félagsmála-
frömuður, f. 31.8 1895 í „Kapt-
einshúsinu“ við Vesturgötu 32 í
Reykjavík. Faðir hans var
Tryggvi Ófeigsson útgerð-
armaður, f. 22.07 1896 að Brún
í Svartárdal, ættaður úr Húna-
vatnssýslu og frá Fjalli á Skeið-
um. Systur Páls eru Jóhanna, f.
29.01 1925, Rannveig, f. 25.11
1926, Herdís, f. 29.1 1928 og
Anna, f. 19.08 1935.
Þann 4. janúar 1947 gekk
Páll Ásgeir að eiga Björgu Ás-
geirsdóttur, f. 22.2. 1925, d. 7.8.
1996. Foreldrar hennar voru
Ásgeir Ásgeirsson, annar for-
seti íslenska lýðveldisins, f.
13.5. 1894, d. 15.9. 1972, og
kona hans Dóra Þórhallsdóttir,
f. 23.2. 1893, d. 10.9. 1964. Páll
og Björg eignuðust fimm börn.
Þau eru: 1) Dóra Pálsdóttir,
sérkennari, f. 29.6. 1947. Synir
hennar með fyrri manni sínum,
David Janis, eru: Páll Ásgeir, f.
26.1. 1970, Tryggvi Björn, f.
15.12. 1973 og Davíð Tómas,
8.6.1979. Eiginmaður Dóru er
Páll Ásgeir lauk cand. juris
prófi frá HÍ 1942 og öðlaðist
réttindi sem hæstarétt-
arlögmaður 1957. Starfsferill
hans var í utanríkisráðuneytinu
allt frá 1948-1992. Páll gegndi
embættum sendiherra í Osló,
Moskvu og Bonn. Hann var í
varnarmálanefnd í 17 ár og þar
af formaður á tímabilinu 1968-
1978 er hann stýrði varn-
armáladeild utanríkisráðuneyt-
isins. Um fjögurra ára skeið
var Páll prótókollstjóri ráðu-
neytisins og síðar formaður
byggingarnefndar Flugstöðvar
Leifs Eiríkssonar. Alla tíð var
Páll virkur í félagsmálum.
Hann starfaði í stjórnum Nem-
endasambands MR, Stúdenta-
félagsins, Félagsheimilis stúd-
enta og Stéttarfélags
Stjórnarráðsins. Hann var einn
stofnenda Lionsklúbbs Reykja-
víkur og gegndi embættum í
Frímúrarareglunni. Páll var í
stjórn Golfklúbbs Reykjavíkur í
nokkur ár og formaður Golf-
sambands Íslands 1970-1980;
stofnandi og fyrsti formaður
Einherja. Sem formaður stjórn-
ar útgerðarfélaganna Júpiters
hf. og Marz hf. frá 1945 til loka
og síðar Pólarminks hf. kom
hann að uppbyggingu í at-
vinnumálum. Páll Ásgeir hlaut
fjölmargar viðurkenningar fyr-
ir störf sín en vænst þótti hon-
um um hetjuverðlaun Carne-
gies fyrir að bjarga tveimur
drengjum frá drukknun og
stórriddarakross íslensku
fálkaorðunnar.
Útför Páls Ásgeirs Tryggva-
sonar verður gerð frá Nes-
kirkju í Reykjavík í dag, 9.
september 2011, og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Jens Tollefsen for-
ritari hjá Isavia. 2)
Tryggvi Pálsson, f.
28.2. 1949 hag-
fræðingur, kona
hans er Rannveig
Gunnarsdóttir, f.
18.11. 1949, for-
stjóri Lyfjastofn-
unar. Börn þeirra
eru: Gunnar Páll, f.
9.12. 1977 og Sól-
veig Lísa, f. 24.3.
1980. 3) Herdís Pálsdóttir, sér-
kennslufræðingur og fjöl-
skylduráðgjafi í Osló, maður
hennar er Þórhallur Frímann
Guðmundsson framkvæmda-
stjóri í Oslo. Dætur þeirra eru:
Dóra, f. 4.8. 1973, Björg, f.
16.10. 1974 og Svava Kristín, f.
13.5. 1978. 4) Ásgeir Pálsson,
framkvæmdastjóri hjá Isavia, f.
23.10. 1951. Börn hans og fyrri
konu hans Áslaugar Gyðu
Ormslev eru: Björg, f. 14.7.
1975, Margrét, f. 10.12. 1981 og
Gunnar, f. 28.11. 1984. Sam-
býliskona Ásgeirs er Ingibjörg
Bergþórsdóttir félagsfræð-
ingur, f. 12.5. 1957. 5) Sólveig
framhaldsskólakennari og leik-
kona, f. 13.9. 1959. Maður
hennar er Torfi Þ. Þor-
steinsson, framleiðslustjóri HB
Granda hf. Börn þeirra eru: Ás-
laug, f. 28.11. 1982, Björg, f.
10.3. 1987 og Páll Ásgeir, f.
27.7. 1990. Barnabarnabörn
Páls Ásgeirs og Bjargar eru
orðin sextán talsins.
Stór kaflaskil í lífi hvers
manns geta verið erfið. Fráfall
foreldra eða tengdaforeldra eru
slík kaflaskil. Líf hverfur á brott
og glaðst er yfir tilkomu nýs lífs
sem er gangur lífsins. Þannig var
það með tengdaföður minn Pál
Ásgeir, þegar hann kvaddi hafði
bæst nýr einstaklingur í fjöl-
skylduna, sonardótturdóttir.
Ég var 18 ára þegar ég kynnt-
ist tilvonandi tengdaföður mínum
og fór að venja komur mínar á
Kvisthaga 5. Páll Ásgeir var fal-
legur, glaðvær maður og þau
hjón, Páll og Björg, afar glæsi-
legt par. Kvisthagi 5 var fágað
heimili heimsborgara. Björg var
mikill listakokkur og þeir eru
minnisstæðir sunnudagshádegis-
verðirnir þegar girnileg máltíð
var borin á borð. Páll Ásgeir bjó
að sjálfsögðu til sósuna og sá til
þess að hann fengi hrósið!
Páll og Björg voru vinmörg og
gestrisin hjón enda veislurnar
margar bæði á Kvisthaganum og
ekki síður í störfum þeirra í
sendiráðum á erlendri grund.
Þar var Páll Ásgeir hrókur alls
fagnaðar og á lífsleiðinni hefur
fólk nefnt það að tengdafaðir
minn væri skemmtilegasti maður
sem viðkomandi hefði kynnst. Ég
var einnig minnt á það á vinnu-
stað mínum til margra ára, Land-
spítalanum, þegar Páll fór í smá-
aðgerð og lá á einni deildinni, að
ágæt vinkona mín, deildarhjúkr-
unarkonan, sagði: „Rannveig,
það þarf að ráða svona mann eins
og tengdapabba þinn í vinnu á
hverri deild.“ Ástæðan var aug-
ljós því inni á setustofunni sat
tengdapabbi með öðrum sjúk-
lingum og hélt uppi fjöri og glað-
værð eins og honum einum var
lagið.
Margs er að minnast frá þess-
um árum, ekki síst heimsókna til
tengdaforeldranna til Noregs og
Þýskalands.
Þegar tengdamanna lést langt
fyrir aldur fram var missir Páls
mikill. Hún var akkerið í lífi hans
og lífslöngunin dofnaði eftir það.
Páll flutti í Hlíðarhús og síðan
á hjúkrunarheimilið Grund. Þó
að minnið væri farið að gefa sig
var alltaf gott að heimsækja
tengdapabba þangað. Hlý nær-
vera og þeir eiginleikar hans
glaðværðin, kurteisin og gest-
risnin tóku á móti okkur, enn
frekar þar sem hann var þá laus
við vínið. Þegar komið var í heim-
sókn var yfirleitt spurt hvað
mætti bjóða okkur, hvað hann
gæti gert fyrir okkur og okkur
jafnvel boðið að hvíla okkur í
rúminu hans, þannig var Páll. Ég
vil þakka tengdaföður mínum
fyrir samfylgdina, hann skilur
eftir sig góða fyrirmynd fyrir
okkur sem eftir lifum, ekki síst
barnabörnin. Minningarnar eig-
um við.
Hvíl í friði elsku tengdapabbi.
Rannveig Gunnarsdóttir.
Elsku afi,
Eftir langa og gæfuríka ævi
þar sem þú markaðir djúp spor í
tilverunni ertu kominn í hinn
ósýnilega heim, handan móðunn-
ar miklu. í bland við sorgina er ég
glaður yfir því að eiga allar minn-
ingarnar um þig og yfir því vega-
nesti sem þú hefur gefið mér í líf-
inu.
Margar mínar bestu æsku-
minningar eru frá heimsóknum í
Efstaleitið til þín og ömmu
Bjargar. Efstaleitið var sannköll-
uð paradís fyrir börn þar sem
hægt var að fara í sund, borð-
tennis og billiard. Einnig var
yndislegt að heimsækja ykkur í
Bonn í sendiherratíð þinni þar.
Þú varst mér fyrirmynd með
störfum þínum á lífsleið þinni
með miklu frumkvæði, dugnaði
og fágaðri framkomu. Ekki
varstu síðri fyrirmynd í ellinni,
þegar starfskraftinn þraut, með
þinni jákvæðni, húmor og hlýju
nærveru. Þú varst lifandi sönnun
þess að hláturinn lengir lífið, auk
þess að gera það skemmtilegra.
Þó svo að ég muni ekki sjá þig
aftur með augunum muntu lifa
áfram í huga og hjarta mínu og
hafa mótandi áhrif á framtíð
mína líkt og í fortíðinni. Bless,
elsku afi.
Gunnar Páll Tryggvason.
Okkur systkinin langar að
minnast afa Páls með nokkrum
orðum. Hvar á maður að byrja að
minnast manns eins og afa?
Manns sem átti ótrúlega við-
burðaríkt líf og áorkaði svo ótal
miklu á þeim tíma sem honum
var gefinn.
Fyrir okkur stendur það upp
úr hversu mikill húmoristi hann
var. Afi var mikill karakter, það
sást langar leiðir. Með sínum
mikla húmor og smitandi hlátri
náði hann að heilla alla sem í
kringum hann voru hverju sinni.
Húmorinn og gleðin fylgdi hon-
um alveg til síðasta dags. Hann
afi var einnig mikill fjölskyldu-
maður og hafði tröllatrú á hæfi-
leikum síns fólks. Í hvert skipti
sem eitthvert okkar barna-
barnanna áorkaði einhverju,
stóru eða smáu, í lífinu hafði
hann gjarnan stoltur á orði „Tja,
ég er ekki hissa, enda eru þau
með svo afskaplega góð gen!“
Svo hló hann sínum smitandi
hrossahlátri og blikkaði viðkom-
andi glettnislega.
Afi var ekki aðeins skemmti-
legur, heldur var hann einnig al-
veg sérstaklega hlýr. Honum leið
langbest þegar hann gat eitthvað
gert fyrir okkur systkinin, hvort
sem það var að bjóða okkur út að
borða eða jafnvel bara að leggj-
ast í sófann eða rúmið ef við vær-
um þreytt. Hann var alltaf höfð-
ingi heim að sækja og undir það
síðasta fengum við reglulega boð
um það hvort hann mætti ekki
bjóða okkur í mat á Grund. Þegar
við vorum lítil var það alltaf mik-
ið tilhlökkunarefni að fara til afa
og ömmu í Efstaleiti. Þá fengum
við að fara í sund og setjast svo í
sjónvarpsherbergið til að horfa á
Glæstar vonir með ömmu á með-
an afi leysti krossgátur og við
borðuðum súkkulaði skafís. Í
seinni tíð minnumst við sólríkra
daga á „Costa del Grund“, þar
sem spjallað var um lífið og til-
veruna og skálað í Pilsner – oftar
en ekki með hóp fólks í kringum
okkur sem sótti í félagsskap afa.
Það var alltaf nóg af fólki í kring-
um afa enda var hann með ein-
dæmum sjarmerandi og
skemmtilegur maður.
Við dáðumst að því að hann
gat alltaf brosað og grínast þótt
hann ætti erfiðan dag, það
kenndi okkur að lífið er mun
skemmtilegra með hlýju brosi á
vör og jákvæðu viðhorfi. Afa
verður sárt saknað en við hugg-
um okkur við það að hans góðu
gen munu lifa áfram með sí-
stækkandi hópi fjölskyldumeð-
lima og þau gildi sem hann
kenndi okkur munu halda áfram
að vera okkur leiðarljós í okkar
lífi. Hvíldu í friði, elsku afi.
Þín barnabörn
Áslaug, Björg og Páll Ásgeir.
Andlitið er sjálfsævisaga
manns, sagði Oscar Wilde. Páll
Ásgeir Tryggvason móðurbróðir
minn er laus úr prísund Alzheim-
er-sjúkdómsins. Hann hefði orðið
níræður eftir nokkra mánuði.
Andlit hans bar þess ekki merki
að hann hefði liðið þjáningar,
sléttur í framan, með blik í aug-
um og bros á vör. Hann hélt reisn
sinni njörvaður við stól eða rúm
árum saman. Þau voru örlög
móður hans áratugum áður en
hún var einnig þannig að ásjónan
hefði látið marga halda að þær
færi kona sem lífið hefði farið um
silkihönskum.
Hún var skírð Herdís sjö vikna
gömul yfir rúmi deyjandi föður
síns, Ásgeirs Þorsteinssonar sem
lést 32 ára á Vesturgötu 32 sem
kallað var „kapteinshúsið“.
Ekkja hans, Rannveig Sigurðar-
dóttir bjó þar síðan með dætr-
unum Herdísi og Jóhönnu, sem
lést um fermingu. Síðar giftist
Rannveig Páli Matthíassyni skip-
stjóra og eignuðust þau tvö börn,
Sigurð sem dó 16 ára og Mattheu
sem dó langt fyrir aldur fram.
Páll dó úr spönsku veikinni 1918.
Þá hafði hann kynnt fyrir stjúp-
dóttur sinni mannsefni hennar,
Tryggva Ófeigsson. Þau giftu sig
1920 og var Páll Ásgeir var frum-
burður þeirra. Síðar komu dæt-
urnar Jóhanna, Rannveig, Her-
dís og Anna. Fjölskyldan flutti
1935 á Hávallagötu 9. Nú tæpum
átta áratugum síðar sit ég í
gamla herberginu hans Páls Ás-
geirs og les hans eigin minning-
arorð um foreldra sína. Þar lýsir
hann því hvernig úr umhverfi lít-
illa efna og mikillar vinnu kom sá
maður sem átti eftir að verða
einn af mestu athafnamönnum
landsins á 20. öld. Hann segir frá
því hvernig Tryggvi faðir hans
hafi sem unglingur haft þá skap-
höfn, greind og metnað að þola
þrekraunir sem megnað hefðu að
beygja aðra. Hann lýsir móður
sinni Herdísi sem fíngerðri, blíð-
lyndri en viljasterkri.
Páll Ásgeir var félagslyndur
með gott skopskyn en gat líka
verið fastur fyrir. Hann og faðir
minn, Þorgeir, voru alla tíð miklir
mátar, starfsvettvangur þeirra
skaraðist og báðir voru þeir golf-
áhugamenn.
Páll var gæfumaður í einkalíf-
inu, í góðu hjónabandi og eign-
aðist fimm mannvænleg börn.
Nokkrum árum eftir að hann
missti konu sína, Björgu, kom
hann í heimsókn á æskuheimili
sitt á Hávallagötu 9. Þá var hann
á níræðisaldri, með alskegg og
staf. Með honum í för var dama,
sem hann hafði kynnst á elliheim-
ilinu. Ég spurði hann hvernig
hann færi að því að hafa svona
sjens. „Það kallast sex appeal,
Herdís mín,“ sagði hann ánægð-
ur með sig.
Þegar öld var liðin frá fæðingu
ömmu Herdísar benti Páll á
gamla ljósmynd af henni og
sagði: Mín fyrsta elskerinne.
Hann dó daginn eftir afmælis-
daginn hennar 31. ágúst. Hún
hefur komið og sótt hann. Á síð-
ustu andartökum lífs síns opnaði
hann augun og virtist horfa stíft á
eitthvað. Kannski var hann með
sama blikið í augunum og á
myndinni sem Kaldal tók af litlu
systkinunum upp úr 1930. Fal-
legur drengur í matrósarfötum
horfir í linsuna af eftirvæntingu
og fullkominni tiltrú. Það hlýtur
eiginlega að vera af því að þegar
Herdís systir hans sá bróður sinn
nýlátinn, sagði hún brosandi: Til
hamingju Palli minn, nú ertu loks
kominn til þinnar heittelskuðu
Bjargar.
Herdís Þorgeirsdóttir.
Páll var eiginmaður Bjargar
móðursystur okkar. Þau voru
bæði léttlynd og glaðlynd og
samband þeirra einkenndist
mjög af því hvað þeim fannst
hvort annað svo skemmtilegt.
Mæður okkar voru nánar syst-
ur, og barnapössun sjálfsögð á
báða bóga, jafnvel nokkrar vikur
í senn. María systir var hjá Páli
og Björgu á fyrsta ári þegar Páll
var að undirbúa stórt dómsmál.
Voru þá margar andvökunætur
hjá báðum aðilum, sem voru
leystar með því að ganga um gólf
með bók og barni og seiðandi tón-
list Louis Armstrongs og sænsk-
um sveitasöngvum.
Minning um aðbúnað Maríu á
öðru ári á Kvisthaganum: Barnið
í pappakassa, ýtt fram og til baka
um stofugólfið á fljúgandi ferð,
ýtt áfram af barnastóðinu Bjarg-
ar og Páls, allir hvínandi ánægðir
og lukkulegir.
Því það var aldeilis barnastóð
á Kvisthaganum, þau Björg og
Páll eignuðust fjögur börn á
fáum árum. Löngu seinna, þegar
þau voru búsett í Danmörku, fór
Björg til læksnis. Hann spurði
um fjölskyldusögu, og hún rakti:
Det var Dóra 1947, så Tryggvi
1949, Herdís 1950 og Ásgeir
1951. „Jamen kære frue“ sagði
læknirinn furðulostinn „Hvad
skete der egentlig 1948?“
Síðar bættist fimmta barnið,
Sólveig, við.
Páll var mikill fjölskyldufaðir,
og með ákveðnar skoðanir, mat
skyldi klára af diskum og börn
dvelja í sveit á sumrin.
Húmorinn var ríkjandi hjá
Páli, stundum hrjúfur, en alltaf
hlýr og skemmtilegur. Við þökk-
um Páli fyrir að hafa fengið að
hafa hann í lífinu okkar, kímnina,
óvæntu innleggin í umræður, og
þennan litríka persónuleika.
Ásgeir, Sigurður, Dóra og
María Kristín Thoroddsen.
Ein af föstum persónum í til-
veru stórfjölskyldunnar í áratugi,
Páll Ásgeir Tryggvason, er lát-
inn. Allt frá því að við fyrst mun-
um eftir, skipaði hann stóran
sess í lífi okkar, ævinlega já-
kvæður og hress í bragði. Hann
var sá af fullorðna fólkinu í kring-
um okkur sem var mesti strák-
urinn í sér og náði góðu sam-
bandi við krakkana með stuttum
grínsögum sem hann kunni
margar.
Páll Ásgeir giftist yngri systur
pabba, Björgu Ágeirsdóttur, og
saman áttu þau fimm börn. Var
alltaf mikill og góður samgangur
milli heimila okkar þó Björg og
Páll væru erlendis á vegum utan-
ríkisþjónustunnar af og til. Þau
tengsl hafa verið ræktuð áfram
eftir að við komumst á fullorð-
insár og eru það ævinlega mjög
ánægjulegar samverustundir
með þeim systkinum og fjöl-
skyldum þeirra, enda hafa þau
tileinkað sér glaðværð og já-
kvætt viðmót sem þau kynntust í
foreldrahúsum.
Um margra ára skeið buðu
Páll og Björg til jólagleði á Þor-
láksmessu, um það bil sem við
vorum að ljúka jólainnkaupun-
um. Þar var hefðbundin sam-
koma frændsystkinanna, for-
eldra okkar og vina. Þarna gafst
okkur enn eitt tækifærið til að
hnýta fastar bönd vináttunnar
við „krakkana á Kvisthaga“ eins
og systkinin eru alltaf kölluð í
okkar hópi.
Nú eru kaflaskipti hjá fjöl-
skyldunni og ein aðalsögupersón-
an er úr sögunni, eins og sagt var
í Íslendingasögunum. En það
breytir ekki því að Páll Ásgeir
Tryggvason mun standa okkur
fyrir hugskotssjónum lengi enn,
með þetta skemmtilega „glimt i
öjet“, hrókur alls fagnaðar og
velkominn gestur í sérhverjum
ranni.
Við systkinin og móðir okkar,
Lilly Ásgeirsson, þökkum Páli
Ásgeiri Tryggvasyni langa og
góða samfylgd og sendum afkom-
endum hans öllum samúðar-
kveðjur.
Sverrir, Dóra, Ragna
og Sólveig.
Ég minnist Páls tengdaföður
míns með mikilli virðingu og
þakklæti. Þakklæti fyrir þá vel-
vild sem hann sýndi mér alla tíð
og með virðingu fyrir þeim
manngildum sem hann stóð fyrir.
Tengdaforeldrum mínum
Björgu og Páli Ásgeiri kynntist
ég fyrir 33 árum þegar við Sól-
veig byrjuðum að vera saman og
ég tók að venja komur mínar á
heimili þeirra að Kvisthaga 5. Ég
á dýrmætar minningar frá þess-
um tíma. Páll og Björg voru
leiftrandi gáfuð og glæsileg hjón.
Gestrisin og einstaklega
skemmtileg en umfram allt afar
gott fólk og velviljað. Fjölskyldan
stór, vinirnir margir og mikil
gleði og fjör á heimilinu. Björg og
Páll tóku mér afar vel, og þegar
ég hugsa til baka þá má segja að
frá fyrsta degi hafi ég verið hluti
af þeirra góðu fjölskyldu.
Ég á Páli margt að þakka, sem
dæmi kynntist ég golfíþróttinni í
gegn um hann. Eitthvað fannst
honum hægt ganga að koma af-
komendunum í golf, og til að efla
áhugann bauð hann sonum og
tengdasonum í golfferð til Skot-
lands í tilefni af sjötíu og fimm
ára afmæli sínu. Það var afar
skemmtileg og eftirminnileg
ferð. Ég sýktist illa af golfbakt-
eríunni þannig að ferðin bar svo
sannarlega tilætlaðan árangur
hvað mig varðaði.
Páli Ásgeiri var alla tíð mjög
umhugað um velferð fjölskyld-
unnar og sýndi það margoft í
verki. Hann var stoltur af afkom-
endum sínum og það skipti hann
miklu máli að „að allt væri í lagi
hjá öllum“ eins og hann orðaði
það jafnan. Meira að segja þegar
hann var orðinn illa haldinn af
Alzheimer-sjúkdóminum spurði
hann mig oftar en ekki þegar ég
kom í heimsókn hvernig við hefð-
um það og hvort hann gæti ekki
gert eitthvað fyrir okkur.
Páll var ekki samur eftir að
Björg dó og þekkti ekki ýmsar
leiðir nútímans til að takast á við
sorgina. En framsýnn og raun-
sær maður sem hann var gerði
hann ráðstafanir í samræmi við
breyttar aðstæður og þverrandi
heilsu. Síðustu árin voru tengda-
föður mínum erfið, minnið sem
áður hafði verið óbrigðult gaf sig
æ meira og hann átti allra síðustu
árin í vandræðum með að koma
hugsunum sínum í orð. Eitt gaf
sig þó aldrei og það var eðlislægt
glaðlyndi hans, sem óx aðeins á
meðan annað fór. Með hlátri tók
hann á móti heimsóknum okkar
og með hlátri kvaddi hann okkur.
Flesta daga gat hann líka innt
okkur Sólveigu og börnin okkar
eftir því „hvort ekki væri allt í
lagi hjá öllum“. Sendiherrann, fé-
lagsmálatröllið og frum-
kvöðullinn sem hafði lifað svo lit-
ríku lífi áður kvartaði aldrei yfir
breyttum aðstæðum sínum né
var með tilætlunarsemi gagnvart
öðrum, allt slíkt var honum fjarri.
Nokkrum sinnum nefndi hann þó
að honum þætti ekkert sérstak-
lega skemmtilegt að vera gamall.
Nú eru Páll og Björg samein-
uð að nýju og allt eins og það á að
vera. Eitt veit ég alveg fyrir víst,
að það verður meira stuð í himna-
ríki þegar Páll Ásgeir Tryggva-
son er mættur á staðinn með all-
an sinn mikla töfrandi sjarma,
gneistandi húmor og smitandi
hlátur.
Hvíl í friði, minn kæri tengda-
faðir, og takk fyrir allt.
Torfi Þ. Þorsteinsson.
Með Páli Ásgeiri Tryggvasyni
er genginn einn af framherjum
æskuára íslensku utanríkisþjón-
ustunnar. Hann skilaði þar far-
sælu ævistarfi til hagsbóta fyrir
land og þjóð og má óefað segja að
Páll Ásgeir og Björg eiginkona
hans voru einhverjir glæsileg-
ustu fulltrúar sem Ísland hefur
átt á erlendri grundu. Sú hlýja og
birta sem var í kringum þau hjón
var einstök. Glaðværð í bland við
alvöru og festu er ekki öllum gef-
in og þau hjónin áttu bæði þessa
eðliskosti í ríkum mæli.
Páll Ásgeir
Tryggvason