Morgunblaðið - 09.09.2011, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. SEPTEMBER 2011
✝ Sigurður Hall-dórsson fædd-
ist á Geirmund-
arstöðum í
Hrófbergshreppi í
Strandasýslu 8. maí
1921. Hann lést á
Dvalarheimilinu
Höfða á Akranesi
31. ágúst 2011.
Foreldrar hans
voru Halldór Stein-
þór Sigurðsson, f.
6. apríl 1895, d. 5.
nóv. 1925, og Sigurbjörg
Bjarnadóttir, f. 22. apríl 1894, d.
5. ágúst 1975. Systkini Sig-
urðar: Björgvin, f. 1920, d. 2010;
Þórhallur, f. 1922, d. 1989;
Bjarni, f. 1923, d. 1989; Halldór
Sigurbjörn, f. 1925.
Þann 2. maí árið 1954 giftist
Sigurður eiginkonu sinni, Unni
Ingimundardóttur. Unnur fædd-
ist í Byrgisvík á Ströndum 6.
ágúst 1927, en lést 6. apríl 2003.
Foreldrar hennar voru Ingi-
mundur Jón Guðmundsson og
Svanfríður Guðmundsdóttir.
1961, maki Búi Vífilsson og eiga
þau þrjú börn og þrjú barna-
börn.
Sigurður ólst upp á Ströndum
og hóf búskap á Hólmavík með
Unni árið 1944. Þar stundaði
Sigurður ýmis störf, einkum
tengd sjávarútvegi. Hann flutt-
ist með eiginkonu sinni til Akra-
ness árið 1956, þar sem hann
bjó til dánardags. Á Akranesi
hóf Sigurður fljótlega störf hjá
Sementsverksmiðju ríkisins.
Þar starfaði hann, auk annarrar
vinnu, til árins 1992, er hann lét
af störfum fyrir aldurs sakir.
Sigurður var fjölskyldu sinni
stoð og stytta alla tíð. Hann var
verkmaður góður og ein-
staklega fjölhæfur og vinnutím-
inn var oftar en ekki langur og
strangur. Hann hafði ætíð mik-
inn áhuga á knattspyrnu og var
ötull stuðningsmaður Í.A. Hann
var einnig söngmaður mikill og
söng með ýmsum kórum á yngri
árum. Þá spilaði hann bridge í
frístundum, ásamt félögum sín-
um í Bridgefélagi Akraness.
Síðustu fjórtán árin bjó Sig-
urður á Dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi.
Útför Sigurðar fer fram frá
Akraneskirkju í dag, 9. sept-
ember 2011, og hefst athöfnin
kl. 14.
Börn Sigurðar og
Unnar eru: 1) Hall-
dór Steinþór, f.
1945, maki Jóna
Þorkelsdóttir og
eiga þau þrjú börn
og tvö barnabörn.
2) Guðmunda
Björg, f. 1949, maki
Haraldur Haralds-
son og eiga þau tvö
börn og fimm
barnabörn. 3) Ásta,
f. 1951, maki Krist-
ján Gunnarsson og eiga þau
þrjú börn og þrjú barnabörn. 4)
Ómar, f. 1953, maki Sigríður
Þorgilsdóttir og eiga þau fjögur
börn og átta barnabörn. 5)
Svanur Ingi, f. 1955, maki Matt-
hildur Níelsdóttir og eiga þau
fjögur börn og fjögur barna-
börn. 6) Hrafnhildur, f. 1957,
maki Jóhann Ágústsson og eiga
þau tvö börn og þrjú barnabörn.
7) Ingþór, f. 1960, maki Berg-
lind Svala Benediktsdóttir og
eiga þau fjögur börn og fimm
barnabörn. Sigurbjörg Jenný, f.
Hann pabbi minn er allur,
hann hefur lokið þessari jarðvist
og er kominn á vit feðra sinna,
þar sem mamma bíður hans og
tekur honum opnum örmum.
Þessi mikli ljúflingur en jafn-
framt hörkutól sem vann myrkr-
anna á milli til að sjá fjölskyldu
sinni farborða er ekki lengur á
meðal okkar. Hann skilur eftir
sig stóran hóp afkomenda sem
geta miðlað áfram öllu því góða
og dýrmæta sem hann kenndi
þeim, bæði í orðum og gjörðum.
Hann var maður orða sinna og í
hans bókum þurfti ekki undir-
skrift, umhugsunarvert í dag.
Hann var mikill Strandamað-
ur sem hélt alla tíð tryggð við
átthagana en festi samt fljótt
rætur á Skaganum eftir flutning
þangað 1956. Vann hann nánast
allan sinn starfsaldur hjá Sem-
entsverksmiðjunni auk annarrar
vinnu sem til féll.
Traustari stuðningsmann
Skagaliðsins er vart hægt að
hugsa sér og lifði hann það að fá
að njóta þeirrar gleði að þeir
næðu efstu deild á ný. Briddsari
mikill var hann í frístundum sín-
um, einnig elskaði hann að
syngja og sérstaklega þótti hon-
um gaman að rödduðum söng og
ekki síst karlakórum.
Börn löðuðust að honum
pabba mínum án þess að hann
hefði nokkuð fyrir því og kom
hann fram við þau sem jafn-
ingja. Glettnin var aldrei langt
undan og hárbeittur húmorinn
hitti oftar en ekki í mark.
Þannig man ég hann pabba
minn og það verður óendanlega
skrítið að hafa ekki þann fasta
punkt í tilverunni að geta komið
við hjá honum á Höfða eða
spjallað í síma um alla heima og
geima, sagt fréttir af hans stóra
hópi og fengið aðrar í staðinn, en
hann fylgdist einstaklega vel
með og lét sig varða vegferð
allra sinna, alveg fram á síðasta
dag. Síðustu fjórtán æviárin bjó
hann á dvalarheimilinu Höfða,
þar af fyrstu sex árin með
mömmu, en hún féll frá 2003.
Þar hefur hann átt yndislegt
ævikvöld og þar leið honum vel
þótt heilsunni hrakaði smátt og
smátt og undir það síðasta var
hann orðinn saddur lífdaga,
enda búinn að skila sínu.
Mig langar til að þakka
starfsfólki Höfða fyrir einstaka
umönnun, kærleik og hlýhug,
sérstaklega síðustu vikurnar.
Einnig vil ég þakka frábærum
spilafélögum og öðrum góðum
vinum það sem þeir voru honum
og svo sérstaklega henni Ebbu
sem reyndist honum sannur vin-
ur og félagi.
Blessuð sé minning þín, elsku
pabbi minn. Ég elska þig alltaf.
Þín dóttir
Hrafnhildur.
Í dag kveð ég tengdaföður
minn, Sigurð Halldórsson, eða
Sigga, eins og hann var kallaður,
með söknuði í hjarta. Þessi harð-
duglegi og ljúfi maður hefur
kvatt þetta jarðlíf og margs er
að minnast.
Í mínum huga var Siggi bæði
Stranda- og Skagamaður sem
unni báðum stöðunum. Það var
oft kátt á hjalla hjá þeim Sigga
og Unni, konunni í lífi hans, en
hún lést 2003, enda fjölskyldan
stór og alltaf var hann Siggi að
hugsa um sína; prílaði upp á fjall
til að tína egg, fór í berjaferð
norður, setti niður kartöflur,
saltaði besta hrossakjöt sem ég
hef smakkað og vann alla vinnu
sem í boði var. Það gustaði af
honum í og úr vinnu og ekki
minna þegar hann fór á leik hjá
Skaganum. Hann þoldi ekki
droll og spurði gjarnan hvort
ætti að vera að hugsa í allan dag.
Hann var frábær afi og skýr
fram í andlátið og hafði frábær-
an húmor.
Takk fyrir allt, elsku tengdó.
Jóna.
Tengdafaðir minn Sigurður
Halldórsson hefur nú gengið á
fund feðra sinna en eftir stendur
góð minning um þennan vinnu-
sama heiðursmann sem ég
kynntist fyrir u.þ.b. 43 árum
þegar ég tengdist hans sam-
stilltu og góðu fjölskyldu.
Þó svo að elstu börnin hafi
verið að tínast úr hreiðrinu á
þessum tíma var ekkert slegið
af væri einhverja vinnu að hafa
og oftar en ekki unninn bróð-
urparturinn úr sólarhringnum
til að tryggja það að þessi tíu
manna fjölskylda hefði nóg að
bíta og brenna. Þar að auki var
drjúgur gestagangur á heimili
þeirra Sigga og Unnar og oft
gripið í spil ef færi gafst. Siggi
hafði mikla ánægju af spila-
mennskunni og þó einkum
bridsinum þar sem hann vann
oftar en ekki til verðlauna og
spilaði nánast fram í andlátið.
Þrátt fyrir afar stutt nám í
æsku hafði tengdafaðir minn
einstakan hæfileika, hann var
sérlega töluglöggur og hafði
niðurstöður á hraðbergi ef
honum sýndist svo. Hann var
alltaf reiðubúinn að aðstoða ef
einhver stóð í ströngu og er
mér það minnisstætt þegar ég
var að endurbæta útihús í
sveitinni með það fyrir augum
að hefja þar kjúklingaeldi, ég
sá fram á að þurfa að brjóta
upp 120 fermetra gólf og þar
sem ég var enn að starfa hand-
an við flóann ætlaði ég að út-
vega tæki til verksins og ráðast
í það viku seinna en þegar ég
mætti á svæðið hafði Siggi
brotið upp allt gólfið með
sleggju og komið brotunum úr
húsi í hjólbörum eða með öðr-
um orðum, það var ekkert gef-
ið eftir.
Sigurður Halldórsson var
holdgervingur þeirrar kynslóðar
sem byggt hefur upp lífsgæði
nútímans af ráðdeild og með
handaflinu einu, aðferðafræði
sem ýmsir hefðu betur farið eft-
ir. Ég og fjölskyldan eigum hon-
um margt að þakka.
Hvíldu í friði, minn kæri.
Kristján S.
Gunnarsson.
Elsku besti afi. Það er hálf-
skrítið að sitja hér og skrifa
þessi orð. Þótt þú hafir verið
kominn langleiðina með að lifa
árhundraðið þá er ósköp erfitt
að þurfa að kveðja þig nú. Ótal
minningar rifjast þó upp sem
ylja okkur um hjartarætur og
kalla fram bros á vör og við vit-
um að það er þannig sem þú vilt
að við minnumst þín.
Hraustur varstu með ein-
dæmum, hörkuduglegur og
kvart og kvein var ekki til í þín-
um bókum. Þú kaust að fara
helst allra þinna ferða á tveimur
jafnfljótum og þegar við gris-
lingarnir fengum að fara með
þér í erindagjörðir urðum við
helst að hlaupa á eftir þér til að
halda í við þig.
Þótt þú hafir oft unnið myrkr-
anna á milli gafstu þér alltaf
tíma fyrir okkur barnabörnin og
varst iðulega með fullt fangið af
börnum og ekki leiddist okkur
að koma í afakot. Það var leikið,
spilað og sparkað í bolta, enda
varstu sérlegur áhugamaður um
fótbolta. Misstir varla úr heima-
leik með ÍA og fengum við
krakkarnir að sjálfsögðu að
koma með. Það var því við hæfi
að okkar menn voru komnir á
réttan kjöl áður en þú kvaddir
okkur.
Á ári hverju fengum við líka
að fara með í berjamó og meðan
þú tíndir lítrana í tuga- ef ekki
hundraðatali fór víst mestmegn-
is beina leið upp í munn hjá okk-
ur krökkunum og þú hristir bara
höfuðið og hlóst dátt að okkur.
Þú hefur verið okkur mikil
fyrirmynd og alltaf varstu stolt-
ur af okkur, allt fram á síðasta
dag. Nú síðustu vikur fylgdist
þú vel með íbúðarkaupum og
framkvæmdum hjá þeirri
yngstu okkar systkinanna og
það var gaman að sjá hvað þú
varst ánægður með hvað „stelp-
an“ var dugleg að gera hlutina
sjálf. Þú varst alltaf með allt á
hreinu, hvað sem við tókum
okkur fyrir hendur, kollurinn
var jafnskýr og hjá tvítugri
manneskju. Það er nú engin
smávinna að halda utan um all-
an þennan fjölda af börnum,
barnabörnum og barnabarna-
börnum en fyrir þig virtist það
lítill vandi.
Elsku afi, þessar minningar
og ótal fleiri munu varðveitast í
hjörtum okkar og við trúum því
að þið amma haldið áfram að
vaka yfir okkur í sameiningu og
vera stolt af okkur. Við elskum
þig og söknum þín.
Guðbjörg, Haukur og
Gunnhildur.
Yndislegi afi minn,
Það er víst komið að kveðju-
stund. Það er gott til þess að vita
að þú sért kominn til ömmu en á
móti er söknuðurinn mikill, enda
hefur þú spilað stórt hlutverk í
lífi mínu. Ég var frá fæðingu
þeirrar gæfu aðnjótandi að vera
mikið á heimili ykkar ömmu.
Minningarnar eru óteljandi og
síðustu dagar hafa meira og
minna farið í að rifja upp. Allir
fótboltaleikirnir, endalaus spila-
mennska, húmorinn, maturinn
og íslenska tónlistin. Mér er það
ljósara en nokkru sinni hversu
dýrmætt okkar samband var,
því eins og ég sagði þér fyrir ör-
fáum dögum þá mun ég geyma
allar minningarnar í hjarta
mínu. Mér er mjög minnisstætt
þegar við sátum við gluggann
rétt eftir að amma dó og grétum,
þá snérir þú þér að mér og sagð-
ir „Veistu, það er svo heilbrigt
að geta grátið svona saman“. Ef
það væru fleiri eins og þú væri
heimurinn betri. Þú bjóst yfir
gildum sem ættu að vera öllum
til eftirbreytni: Góðmennsku,
heiðarleika, nægjusemi og ráð-
deild.
Ég kveð þig með miklum
söknuði, og síðast en ekki síst
þakklæti.
Þín
Berglind.
Elsku afi okkar. Það er erfitt
að vita til þess að við fáum ekki
að hitta þig aftur og má með
sanni segja að margs er að
minnast í samskiptum okkar.
Húmorinn þinn var alveg ein-
stakur, sem og stríðnin og hve
auðvelt þú áttir með að segja
þínar skoðanir umbúðalaust. Við
minnumst þess með bros á vör
að alltaf áttir þú gos og prins
póló til að gauka að okkur og þú
fylgdist alltaf með okkur öllum
og því sem við vorum að gera.
Við erum líka mjög stolt af því
hve einstaklega duglegur þú
varst alla þína tíð og göngutúra
þinna nú í seinni tíð og þá helst
út í kirkjugarð til að hugsa um
leiði ömmu, en þér var alltaf
mjög annt um það og varst mjög
glaður ef einhver hafði farið
þangað með skreytingar.
Við þökkum kærlega fyrir all-
ar góðu samverustundirnar og
minnumst þín með söknuði og
sorg í hjarta.
Unnur Heiða og Þorkell.
Afi Siggi missti föður sinn
þegar hann var fjögurra ára og
afi hans sá um að kenna honum
að lesa og skrifa og fórst það vel
úr hendi. Eina skólagangan voru
tveir mánuðir þegar hann var
sendur í farskóla á sveitabæ í ná-
grenninu. Hann átti svo að taka
landspróf árið sem hann fermd-
ist en þá hittist svo á að flestir
aðrir á Geirmundarstöðum voru
með flensu og hann varð að gera
svo vel að sinna bústörfunum og
sleppa prófinu. Það er hins vegar
óhætt að segja að hann hafi stað-
ist prófin sem hann tók í skóla
lífsins með miklum sóma. Dugn-
aður hans var rómaður hvar sem
hann var og við barnabörnin tók-
um svo sannarlega eftir því.
Hann var auðvitað löngum
stundum við vinnu og við sáum
hann ekki eins oft og ömmu, en
þegar hann var til staðar fann
maður góðmennskuna streyma
frá honum og aldrei var glettnin
langt undan.
Elsku besti afi. Þú varst ein-
staklega duglegur við að draga
björg í bú og nýta gæði landsins
okkar og munt ávallt verða okk-
ur fyrirmynd í þeim efnum. Við
munum vel eftir troðfullum
eggjafötunum sem þú komst
með eftir ófáar heimsóknir í
Akrafjall. Afkastameiri berjat-
ínslumenn voru vandfundnir og
ósjaldan fórum við heim á síð-
sumarkvöldum fjólublá í framan
og pakksödd eftir heimsóknir á
Vesturgötuna. Kartöflugarðarn-
ir voru líka vel nýttir og það var
gott að geta leitað til þín eftir
góðum ráðum þegar maður fór
að troða jarðeplunum niður
sjálfur á fullorðinsárum. Þú
varst líka meistari í að vinna og
verka mat og saltaða hrossakjöt-
ið sem var geymt í tunnum úti í
geymslu var t.d. herramanns-
matur eftir að hafa fengið að
krauma í pottunum ykkar
ömmu.
Það var mjög gaman að fara
með þér á völlinn á Skipaskaga
og þú varst óhræddur við að láta
vel í þér heyra á pöllunum og
hvetja þá gulu og glöðu til dáða.
Ef knattspyrnuhetjurnar voru
eitthvað baráttulausar á vellin-
um varstu vanur að biðja piltana
vinsamlega að hætta þessu
„dúkkuspili“ og gera þetta al-
mennilega. Það gekk líka iðu-
lega eftir og Skagamenn lönd-
uðu hverjum titlinum á fætur
öðrum. Þeim fækkaði reyndar
eftir að þú hættir að fara á völl-
inn, sökum heilsuleysis, en við
erum fullviss um að þú munir
áfram senda Skagamönnum
sterka strauma sem hvetja þá til
glæstra sigra í framtíðinni.
Það var ósjaldan gripið í spil á
Krókatúninu og jólaböllin í Sem-
entsverksmiðjunni lifa líka
sterkt í minningunni. Á síðari
árum hlökkuðu börnin okkar
alltaf til að hitta þig á Höfða og
rúsínurnar vöktu yfirleitt mikla
lukku. Það var magnað að fá að
spjalla við þig síðustu árin og
rifja upp liðna tíma, því þótt lík-
aminn hafi verið orðinn lúinn á
síðustu metrunum var hugurinn
alltaf skýr og minnið algerlega
kristaltært, þótt þú hafir ekki
viljað gera mikið úr því.
Elsku afi Siggi. Blessuð sé
minning þín. Úrræðabetri, dug-
legri og hjartahlýrri mann höf-
um við ekki ennþá hitt og minn-
ingin lifir með okkur svo lengi
sem við drögum andann á þess-
ari jörð. Við eigum eftir að
sakna þín óendanlega mikið en
vitum að þið Unnur amma mun-
uð vaka yfir okkur og fjölskyld-
um okkar þangað til við hittumst
á ný á öðrum stað.
Ásgeir og Rannveig.
Sigurður
Halldórsson
Í dag er kvadd-
ur hinstu kveðju
Björn H Jóhanns-
son, sem í yfir þrjá
áratugi var einn
nánasti samstarfsmaður þess,
er þessar línur ritar.
Björn Hafsteinn
Jóhannsson
✝ Björn Haf-steinn Jóhanns-
son fæddist 4. júní
1939. Hann lést 31.
ágúst 2011. Útför
Björns fór fram 8.
september 2011.
Kynni okkar
Bubba, eins og
hann var jafnan
kallaður, hófust
fyrir alvöru, þegar
við réðumst báðir
til starfa í Fálkan-
um í upphafi átt-
unda áratugar síð-
ustu aldar. Fálkinn
er rótgróið fjöl-
skyldufyrirtæki, og
réðu fjölskyldu-
tengsl því að við hófum þar
störf. Árið 1986 tókum við tveir
alfarið við stjórn fyrirtækisins,
og rákum það saman til ársins
2002, eða þar til Bubbi, Þrúður
eiginkona hans og Hjördís syst-
ir hennar ákváðu að selja hlut
sinn í Fálkanum og hætta af-
skiptum af rekstri hans.
Þar sem við Bubbi vorum
fremur ólíkir að upplagi, og
aldursmunur nokkur, tók það
okkur tíma að kynnast náið.
Hann gat verið dulur og bar
ekki alltaf tilfinningar sínar á
torg. Bubbi var afskaplega ná-
kvæmur að eðlisfari, tæknimað-
ur fram í fingurgóma, vildi
komst til botns í hverju máli og
skilja rök þess til hlítar. Hann
var drengur góður, með ríka
réttlætiskennd og stóð jafnan
fastur á sannfæringu sinni. Við
urðum með tímanum trúnaðar-
vinir og gátum treyst hvor öðr-
um óhikað fyrir leyndustu hug-
renningum hvor annars. Því fór
þó fjarri að við sæjum hlutina
alltaf sömu augum og þurftum
því oft að rökræða viðhorf okk-
ar til manna og málefna áður
en niðurstaða fékkst.
Þrír áratugir eru langur tími
á starfsævi manns og reyndar í
lífshlaupi fyrirtækis einnig. Því
getur ekki hjá því farið að bæði
hafi Bubbi haft mótandi áhrif á
Fálkann og Fálkinn á Bubba.
Tel ég að báðir geti með stolti
talið sér það til nokkurra
tekna.
Tengsl fjölskyldna okkar
hafa verið allmikil og náin utan
vinnu. M.a. hafa börn okkar
starfað farsællega saman á öðr-
um vettvangi og vinátta tekist
með ágætum. Þrúður og Bubbi
hafa átt barnaláni að fagna og
er af þeim kominn mikill ætt-
bogi og öflugur.
Þrúði frænku minni, dætrum
þeirra Bubba og fjölskyldum
öllum vottum við Guðbjörg eig-
inkona mín dýpstu hluttekn-
ingu okkar og samúð og biðjum
algóðan Guð að styrkja þau og
efla í sorg sinni. Þykjumst við
vita að Bubbi sé hvíldinni feg-
inn eftir grimmilega sjúkdóms-
legu og biðjum honum náðar í
betri heimi.
Stjórn Fálkans vottar fjöl-
skyldu Bubba samúð sína og
þakkar honum heilladrjúg störf
í þágu fyrirtækisins.
Páll Bragason.
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 – www.utforin.is – Allan sólarhringinn
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Jón G. BjarnasonHermann Jónasson