Húsfreyjan - 01.07.1961, Blaðsíða 8

sumra furðanlega langt að kominna. —
Óhætt er að segja, að íslenzkur refilsaum-
ur skipi sérstöðu í þeim þætti menningar-
sögunnar, sem að hannyrðum miðalda
lýtur.
Hve gömul eru þau klæði, sem hér hafa
varðveitzt?
Það er erfitt að ákveða með óyggjandi
vissu, naumast eru þau eldri en frá 1250
—1300. Öll eru þau talin vera úr kaþólsk-
um sið, þ. e. fyrir 1550, að undanskildum
tveimur frá 17. öld, sem mjög eru frá-
brugðin hinum og aðeins nefnd í ritgerð-
inni til samanburðar.
Er ekki mikilsvert að lögð sé rækt við
rannsókn þessa efnis, engu síður en við
rannsókn bókmennta fyrri alda?
Jú, á Norðurlöndum, í Þýzkalandi,
Englandi og víðar hafa miklar rannsókn-
ir verið gerðar á vefnaði og útsaumi mið-
alda, en inn í þá heild vantar einmitt til
samanburðar rannsóknir frá Islandi.
Menningarsaga hvers tímabils verður
fyllri því fleiri þættir hennar sem eru
rannsakaðir.
Að hverju lutu rannsóknir þínar á
flospjötlunni frá Heynesi?
I þeirri rannsókn leitaði ég eftir hlið-
stæðum vefnaði svo langt aftur, sem hægt
var að rekja af myndum og rituðum heim-
ildum, auk klæða. Sú slóð varð æði löng,
því hún leiddi mig alla leið aftur til
Sumera, sem áttu sína menningu þremur
til fjórum árþúsundum fyrir Krist. Hjá
forn Egyptum og Coptum má finna svip-
aðan vefnað, og síðar sjást oft á myndum
af pílagrímum og sérstaklega af Jóhannesi
skírara, loðnar flíkur, sem að vísu er oft
erfitt að greina hvort eru skinn eða flos-
vefnaður. Svona athuganir leiða mann
stig af stigi, svo að þær hugmyndir, sem
maður hefur gert sér í upphafi fá stund-
um alls ekki staðizt og niðurstaðan sann-
ar eitthvað allt annað, en búizt var við
í byrjun. Enn er órannsakað hvers vegna
gerð hinna flosofnu felda, sem kallaðir
voru röggvarfeldir og vararfeldir og voru
viðurkenndur gjaldmiðill í viðskiptum
Islendinga við erlenda kaupmenn á sínum
tíma, féll niður með öllu.
Mér hefur þótt gaman að lesa ritgerðir
þínar. Ætlar þú ekki að láta gefa þær
út á íslenzku?
I ráði er að birta ritgerð um flospjötl-
una frá Heynesi í Árbók Fornleifafélags-
ins næsta ár, en eftir er að sjá hvort út-
gefandi fæst að ritsmíðinni um íslenzka
refilsauminn.
Eygir þú möguleika á að halda áfram
frekari rannsóknum á þessu sviði?
Sem stendur er mér ekki ljóst hvernig
það er hægt. Eg fékk styrk frá Vísinda-
sjóði áður en ég fór vestur og geri því
naumast ráð fyrir að njóta aðstoðar það-
an á ný. Ef til væri starf fyrir mig við
Þjóðminjasafnið myndi ég afar gjarna
vilja vinna þar í trausti þess, að þá gæf-
ist jafnframt tækifæri til rannsóknar-
starfa, en ekki virðast sem stendur vera
miklir möguleikar á þeim vettvangi.
Var ekki erfitt að sinna heimili og námi
samtímis?
Börnin voru auðvitað orðin þreytt á að
ég skyldi alltaf sitja við lestur og skrift-
ir, en við hjálpuðumst öll að og þess
vegna gekk þetta, þó að vinnudagurinn
yrði stundum nokkuð langur. Ég naut
góðra námsstyrkja, m. a. frá félagi heim-
ilishagfræðinema, sem veittu mér óbeðið
styrk úr sjóði, sem þær sjálfar safna í
með ýmsu móti.
Við bjóðum Elsu innilega velkomna
heim og fögnum því merka verki, sem
hún hefur unnið og vonandi verður undan-
fari enn meiri vísindalegra starfa af
hennar hálfu. S. Th.
8
Húsfreyjan