Húsfreyjan - 01.07.1961, Blaðsíða 14

Ekaterina Furtséva
þekki svo vel af eigin raun bölvun styrj-
aldar, að ekki hafi það verið innantómt
hjal, er þær óskuðu friðar.
I samtalinu við frú Meir spurði ég hana
um atriði, er mun vera einstætt í verka-
málalöggjöf Ísraelsríkis, sem sé, að eigin-
konur verkamanna, sem ekki starfa utan
heimila sinna, hafa atkvæðisrétt í verka-
lýðsfélögunum, sem eiginmenn þeirra eru
í. Spurningunni um þetta svaraði frú Meir
á þann veg, að lsraelsmenn teldu húsmóð-
ur engu síður starfandi þjóðfélagsþegn en
þá, sem öðrum störfum sinna og þar af
leiðandi ættu þær að hafa íhlutunarrétt,
er rætt væri um málefni þeirrar stéttar,
sem eiginmenn þeirra tilheyrðu.
Þetta sýnist mér stórmerkt lagaákvæði.
Torskildara er, að konur í írael geta ekki
átt hlutdeild í Rabbínadómstólunum, sem
hafa með höndum hjónavígslur og hjóna-
skilnaði í ríkinu.
Konur í ísrael hafa ekki haldið að sér
höndum við uppbyggingu ríkisins. Frú
Meir sagði, að þær hefðu ekki aðeins sam-
þykkt, heldur krafizt, að rækja að sínum
hluta útistörf og vopnaða vörzlu á sam-
yrkjubúunum, sem lengst að hafa legið
undir árásum óvinveittra Araba. Konur
gegna mörgum ábyrgðarstöðum, margar
stunda háskólanám og húsfreyjur, sem
fyi’st og fremst sinna búi og börnum, vinna
ómetanleg sjálfboðastörf við að mennta
konurnar, sem til landsins flytja frá frum-
stæðum ríkjum, hjálpa þeim að temja
sér hreinlæti og aðra hollustuhætti og
kenna þeim nýjar starfsaðferðir. Það er
grimm kenning, en hefur oft sannast, að
stærstu átökin gera menn við erfiðar
kringumstæður og yfirvofandi lífshættu.
Sú hugmynd, sem frú Meir gaf af þjóð
sinni, sýndi óbilandi hugrekki, harðfylgi
og dugnað, sem borið er uppi af hugsjón-
inni um að skapa Gyðingaþjóðinni glæsi-
lega framtíð. Vopn í þeirri baráttu er vilji
til að veita öðrum lið. Því fleiri, sem öðl-
ast möguleika til batnandi lífskjara og
menningar, því færri ættu af vanþekkingu
14
H ú s I r e y j a n