Húsfreyjan - 01.07.1961, Blaðsíða 13

Á þessu ári hafa tvær konur, sem þekkt-
ar eru úr alheimsstjórnmálum, heimsótt
ísland. Fyrri gesturinn var utanríkisráð-
herra Israel, Golda Meir, hin var mennta-
málaráðherra Ráðstjórnarríkjanna Eka-
terina Furtseva.
Engum duldist, sem þessar konur hitti,
að hvorug þeirra gegnir sinu embætti i
krafti tilhliðrunarsemi samstarfsmanna
sinna, heldur vegna gáfna sinna og
dugnaðar. Báðar hafa tekið þátt í stjórn-
málum og félagsstarfsemi frá æskualdri.
Þær hafa aflað sér menntunar og hvergi
sparað krafta sína. Báðar eru eiginkonur
og mæður, hafa ekki sniðgengið þann þátt
lífsins til þess, að eiga hægara um vik að
einbeita sér að frama í stjórnmálum. Frú
Meir kvaðst harma það eitt að annir höml-
uðu samvistum við barnabörn hennar. I
för með frú Furtsevu var einkadóttir
hennar og leyndist engum, að samband
þeirra mæðgna var náið og innilegt.
Við báðar þessar konur átti ég blaða-
viðtal og þó að þær séu mjög ólíkir per-
sónuleikar, var tvennt sameiginlegt með
þeim: Brennandi áhugi á batnandi hög-
um þjóða sinna og einlæg ósk um að þær
fengju að starfa í friði. Sameiginlegt er
um þessi tvö þjóðfélög, að umhverfið lít-
ur friðarvilja þeirra efasemdar augum.
Arabaríkin umhverfis Israel telja Gyð-
inga hafa með aðstoð stórvelda heimsins
náð skika af landi, sem Arabar hafi raun-
verulega átt. Mörg ríki gruna Ráðstjórn-
arríkin um að vilja seilast til áhrifa út
fyrir landamæri sin og telja óvíst, að
heimamenn hafi alltaf verið spurðir um
vilja sinn áður en lönd hafi að meira eða
minna leyti horfið undir ráðstjórnarskipu-
lag. Hvorugt ríkjanna situr því í allra náð
og er óþarfi að rekja þær sögur hér. En
óneitanlega dettur manni oft í hug tals-
hátturinn, að ekki skyldu þeir kasta stein-
um, sem í glerhúsum búa, er hlustað er á
f jálglegar friðarræður og harkalegar ásak-
anir ríkja hvert á annað. Hvaða ríki — og
þá ekki sízt stórveldi — hefur ekki gerzt
margbrotlegt við önnur riki? Hvar er sá
aðili, sem stendur með óflekkaðan skjöld
og aldrei hefur beitt rangsleitni né sýnt
yfirgang? Engan eygi ég, a. m. k. meðal
þeirra, sem nokkurs hafa verið megnugir.
En þetta var nú útúrdúr og megi nokk-
urs orðum trúa, þá myndi ég segja, að
þessar tvær konur, sem hingað hafa kom-
ið sem gestir íslenzku ríkisstjórnarinnar,
aldir verið fjarlægt markmið fullkomnun-
ar, sem aldrei hefur náðst, en þrátt fyrir
það hafa þær bætt og fegrað mannlífið,
af því að þær voru klæddar í orð og orðin
flutt frá kynslóð til kynslóðar.
Með rannsóknum þykir sannað, að per-
sónulegar viðræður ráði meiru í að móta
skoðanir manna en nokkuð annað. Áreið-
anlega er ekki þýðingarlaust að haft sé
í huga, bæði þegar rætt er við börn og
undir öðrum kringumstæðum, það sem
fram er tekið í 10. atriði yfirlýsingarinn-
ar: Barnið skal verndað gegn áhrifum,
sem ala á óvild vegna kynþátta eða trúar-
bragða, eða hneigð til rangsleitni. Það
skal alið upp í anda skilnings, umburðar-
lyndis, vináttu þjóða í milli, í anda friðar
og alheims bræðralags. Gera skal barninu
ljóst, að það eigi að beita orku sinni og
hæfileikum í þjónustu meðbræðranna.
Ef þessi grundvöllur væri lagður að
uppeldi allra heimsins barna, myndi
margt breytast í samskiptum manna þeg-
ar þeir verða fullorðnir menn. S. Th.
Húsjreyjan
13