Húsfreyjan - 01.04.1962, Blaðsíða 3

ffusfreyjxui
Reykjavík - f 13. árgan
Anrfl _ .Ti'mí iqR9 UtgefaTidi: Kvenfelagasamband Islands , ....
Heimílin eru hornsteinar
Erindi flutt á fundi S.N.K. 1961.
„Börnin eru loforð, sem Guð gefur okk-
ur, en hann hagar því svo til, að hann
felur okkur að miklu leyti að sjá um
efndirnar — trúir okkur fyrir þeim“.
Hvert barn er því von um betri og ham-
ingjusamari heim. En gera menn sér þær
staðreyndir nógu ljósar, og rækja þeir
svo skyldur sínar, að loforðið fagra eigi
sér efndir? Meðhöndla þeir óskasteininn
sem í æskunni er fólgin, þannig, að ljóst
sé að þar haldi þeir á dýrgripnum mesta
sem þeir hafa eignazt? Eru þeir heilir og
sannir vorvinir? Gæta þeir þess nógu vel,
þegar þeir dæma brek og bresti barnanna,
hvort þeir eigi ekki sjálfir að nokkru sök
á þeim? Þessum spurningum þarf sérhver
að svara af einlægni.
Börnin þarfnast fremur fyrirmynda en
gagnrýnenda. Þess vegna þurfa allir hinir
eldri að vera sér þess vel meðvitandi, að
þeir eru sífellt að móta dýran efnivið með
orðum sínum, gjörðum, já, breytni allri.
Ábyrgðin, sem þessu fylgir, er mikil, og
nauðsynlegt að gera sér þess fulla grein,
hvað helzt megi stuðla að því, að fegurstu
draumarnir rætist.
Ég er sannfærður um það, að grund-
völlur þessa, hornsteinar háleitustu von-
anna, eru góð heimili. Þvi helga ég þeim
mál mitt.
Tímarnir breytast og mennirnir með,
segir gamalt máltæki, áreiðanlega með
nokkrum sanni. Þó er það ætíð svo, að
nútíminn er fæddur og fóstraður af for-
tíðinni. Sérhver ný kynslóð hlýtur að
taka í arf verulegan hluta þess, sem hin-
ar gengnu hafa safnað. Annað væri óeðli-
legt, og ókleift einni kynslóð að byggja
það allt frá grunni, sem ár liðinna alda
hafa afrekað og skilað hinum komandi í
hendur. Hið nýja er þó sífellt að víkja til
hliðar ýmsu af hinu gamla. Margt af því
geymist að vísu í minni, annað er varð-
veitt sem forvitnilegir forngripir, en mik-
ið gleymist. Margt af því liðna, er vert
að varðveita í minninu, sumt sem víti til
varnaðar, annað til þess að hægt sé að
meta rétt það sem áunnizt hefur og finna
til fagnaðar yfir því sem breytzt hefur
til batnaðar.
,,Því aðeins að enduðum vetri
er unnt hverju vori að fagna,
og rikti hér alltaf eilíft vor,
yrði angan þess hvergi til sagna“.
En umfram allt þarf að gæta varfærni
í þessari hverfing hlutanna, svo að eigi
sé hróflað við þeim máttarstoðum sem
mannfélagið hvílir á.
Aldrei hefur breyting ytri aðstæðna
orðið örari en síðastliðna áratugi. Allt
hefur sogast inn í þetta straumiðukast sí-
felldra breytinga. Heimilin hafa ekki far-
ið varhluta af þessum aldahvörfum. Það
er því fróðlegt að bera saman myndir
Húsjreyjan
3