Húsfreyjan - 01.04.1962, Blaðsíða 7

Á RÖKSTÓLUM
Skrafað
um
fatnað
Elsa E. Guðjónsson
Hildur Kristjánsdóttir
Ritstjórn Húsfreyjunnar langar til þess að gera tilraun með greinaflokk varðandi ýms
atriði heimilishalds o. fl., er fari fram í samtalsformi, þannig að nokkrir aðilar hittist
hverju sinni og ræði ákveðin málefni.
Þessi tilraun okkar hefst með því, að tvær ritstjórnarkonur, Elsa Guðjónsson og Sig-
riður Thorlacius fá til liðs við sig Sigríði Haraldsdóttur, húsmæðrakcnnara, og Hildi
Kristjánsdóttur, ritara í stjórnarráðinu.
Frú Sigriður Haraldsdóttir hefur þýtt og endursamið bókina „Hvernig fæ ég búi mínu
borgið“? sem er kennslubók í heimilishagfræði. Hún kennir þá grein við Húsmæðraskóla
Reykjavikur. Við báðum Hildi að vera fulltrúa ungu, ógiftu stúlknanna á þessum fyrsta
viðræðufundi okkar, tiil þcss að fá sem
ræðum er:
Fatnaður. — Hve mikill hluti af heild-
artekjum heimilis eða einstaklings fer til
fatnaðarkaupa? er fyrsta spurningin.
S. H. Þessi-gjaldaliður hlýtur að verða
mjög misjafn eftir ástœðum. Gjöld þessi
verða tiltölulega há hjá barnafólki, ekki
sizt þegar börnin eru á skólaaldri. En mest
veltur að sjálfsögðu á þvi, hve háar tekj-
urnar eru. Þegar þær eru lágar, hafa f jöl-
skyldur yfirleitt ekki efni á því, að verja
meira en 13—15% af tekjum sínum til
fatakaupa. öðru máli gegnir um einstakl-
inga. Geta þeir varið talsvert meiru eða
um 20-25%. En samkvæmt þessu verður 5
réttasta mynd af viðhorfi þeirra. Efnið, scm við
manna fjölskylda með 88.000 kr. tekjur á
ári, að komast af með 12.500 kr. til fata-
kaupa á ári.
E. G. Eigi að komast af með þá upp-
hæð, þá er ég viss um, að ekki er t. d. fylgt
þeim fyrirmælum, sem haldið var að okk-
ur í háskólanum i Seattle, að börn á
vaxtarskeiði ættu að fá skó á þriggja
mánaða fresti, a. m. k. fyrstu árin og að
aldrei ætti að láta skó ganga að erfðum
frá einu bami til annars.
H. K. Það er auðvitað af því, að skórn-
ir lagast eftir fæti hvers einstaklings.
E. G. Einmitt, en segðu okkur, Hildur,
hvernig skó vilja ungu stúlkurnar? Vilja
llúsfruyjan
7