Húsfreyjan - 01.07.1963, Blaðsíða 17

Anna Aradóttir,
Þverliamri í Breiðdal
Hún var heitin cftir háðum ömmum sín-
um Anna Kristín. Fædd 30. dcsember 1891.
En alllaf köllnð Anna á Þverhamri. For-
eldrar Iiennar voru lijónin Ari Brynjólfs-
son, alþingismaður og hóndi á Þverhamri
í Breiðdal og Ingibjörg Högnadóttir, fóst-
urdóttir Jóns Þorvarðarsonar, hónda í Pap-
ey. Hún ólst þarna upp við mikið ástríki
foreldra sinna, og tók við húst jóriiinni af
þeim, er hún giftist árið 1916, Þorsteini
Stefánssyni, búfræðikandídat, sein þá hafði
verið bústjóri á prestssetrinn Eydölum.
Þorsteinn var sonur séra Stefáns Péturs-
sonar á Iljaltastað og fóstursonur séra Jóns
Jónssonar á Stafafelli í Lóni. Anna átti eina
systur, Rósu, sem var eldri og andaðist á
blómaskeiði ævinnar, talin ein álitlegasta
kona Austurlands á þeirri tíð.
Anna var námfús og vel að sér, þegar hún
tók við húsmóðurstörfum. Hafði gengið á
kvennaskóla í Reykjavík og síðar kennara-
skólann og lokið þar prófi. Ilafði vcrið um
skeið kennari barna ogunglinga í Breiðdal.
Var þá einnig í fararbroddi félagsumbóta
og menningarmála í sveitinni og alla stund,
er hún bjó í Breiðdal. Hún andaðist í
Reykjavík 17. desember 1960, vantaði J»á
rúmt ár í sjötugt.
Mér undirrituðum er Ijúft og skylt að
minnast Önnu, því hana tel ég eina þá beztu
búsmóður og mjög lil fyrirmyndar þeirra,
er ég bcf kynnzt á lífsleiðinni og til grafar
eru gengnar.
Eitt af því, sem við áttum sameinginlegt
var ástin til Austurlands lands sólarupp-
komunnar — þess tignarlegu tinda, logn-
sælu fjarða og fögru fjalladala. Þar liafði
hún lifað sín glöðu æskuár á fjölmennu
heimili mikilhæfra foreldra. Einnig sín
þroskaár og sinnt menntamálum æskufólks
líknar- og menningarmálum. Þar hafði
hún gifzt sínum ágæta eiginmanni, er síð-
ar varð hreppstjóri og sveitarhöfðingi, sem
allir virtu sökum liæfileika og mannkosta.
Þar höfðu þau eignazt fjögur börn, livert
öðru mannvænlegra og húið góðu búi nær
tvo áratugi. Þar höfðu þau tekið opnum
cirmum gestum þeim, sem að garði bar, ekki
sízt þeim, sem á einhvern hátt áttu bágt eða
bcðið liöfðu ósigur í baráttunni miklu um
brauðið og grautinn.
Séra Emil Björnsson, sem er Breiðdæl-
ingur, lýsir Önnu þannig í minningargrein,
er liann sendi beim frá Lundúnaborg um
áramótin 1960—’61:
„Frú Anna hlaut að verða hverjum
manni minnisstæð. Svipmikil og sviphrein,
tinnusvart hárið, hörundið bjart, tillitið
milt og magni þrungið í senn, gullhjarta.
17
HÚSPBEYJAN