Húsfreyjan - 01.04.1968, Qupperneq 10

vanti vasapeninga — það getur aldrei
keypt sér jafnrétti með auknum auraráð-
um. Það þarf bara að eiga jafngreiðan að-
gang að vinnu utan heimilis og karlmenn.
Yið þurfum að leggja aðalálierzlu á að
ryðja úr vegi öllum áþreifanlegum hindr-
unum, sem eru á vegi okkar út í atvinnu-
lífið. Þar á ég við skort á harnaheimilum,
skort á mötuneytum við skóla og vinnu-
staði o. fl. Það eru svo ótal mörg störf,
sem ekki þarf að vinna á heimilum, en má
gera að opinberri þjónustu. Ég er viss um,
að ef kvenfólk getur valið þau störf, sem
það helzt vill vinna, án þess að þurfa allt-
af að taka tillit til heimilis og barna fyrst,
þá liverfa margir fordómar varðandi mis-
mun kynjanna af sjálfu sér. En ég geri
mér ljóst, að þetta gerist ekki á auga-
bragði.
S. J. Ég held að það hafi ekki síður ver-
ið persónuleg hvöt kvenna til að nota
menntun sína og liæfileika, sem dró þær
út í atvinnulífið.
H. A. Við minntumst áðan á það, að
nauðsyn væri á breyttu liugarfari, allt frá
fæðingu, en þær hugmyndir, sem maður
hefur helzt getað skapað sér um það
hvemig breytingar í þjóðfélagi gerist,
benda til alls annars en að þær skapist
fyrst og fremst í hugarfarinu. Það em ytri
aðstæður, sem knýja þær fram.
S. J. Ég held ekki, að æskilegt sé að
þvinga fram neinar breytingar, þær verða
að skapast af eigin hvötum fólksins.
S. T. Verður ekki oft og tíðum að beita
löggjafarvaldinu til að koma á breyting-
um — er ekki nauðsynlegt að konur fái
þar aukin áhrif ?
H. A. Ég held jafnvel að sveitar- og bæj-
arstjórnir kunni að vera æskilegri starfs-
vettvangur fyrir konur til þess að hafa
veruleg áhrif, heldur en Alþingi.
S. T. Við höfum nú beint og óbeint vik-
ið nokkuð frá okkar fyrsta umræðuefni
og skulum þá að lokum snúa okkur að því.
Hverju viljið þið spá um framtíðið kvenfé-
laga?
S. J. Það þarf að skapa konum aðstöðu
til þess að taka þátt í þjóðfélagsstörfun-
um yfirleitt, en ég hef því miður litla trú á
6
því, að kvenfélögin leggist niður, það á
enn svo langt í land að karlar og konur
geti unnið saman við söm og jöfn skilyrði.
Á meðan svo er, er liætt við að menn skipt-
ist í félög eftir kynferði frekar en áliuga-
málum. Ég tel að það yrði báðum aðilum
til liagsbóta að vinna saman og sérstaka
óhæfu tel ég að innan stjórnmálaflokk-
anna skuli vera sérstök kvenfélög. Þar er
svo augljóslega um sameiginleg vandamál
að ræða.
H. A. Ég vil engu spá um framtíð kven-
félaganna og ég óska þeim gæfu og gengis,
en ég held, að vandamál kvenþjóðarinnar
og hennar mannréttindabarátta verði ekki
til lykta leidd innan kvenfélaga, heldur
muni liún fara eftir öðrum rásum. Það er
því miður ekkert, sem bendir til þess, að
kvenfélögin geti leyst þann vanda.
F. N. Á meðan menningar-, mannúðar-
og líknarmál ])arfnast úrlausnar, þá er
kvenfélaga þörf og svo margir þættir
mannlífsins falla undir þessar þrjár grein-
ar, að ég sé ekki annað en að starf kven-
félaganna geti gripið inn í flesta þætti
þjóðlífsins. Óbeint leggja karlmenn drjúg-
an skerf til starfs kvenfélaganna, því fáar
konur gætu sinnt þeim félagsmálum, ef
þær nytu ekki skilnings og aðstoðar eigin-
manna sinna. En konur verða að berjast
gegn þeirri lítilsvirðingu, sem þeim og
störfum þeirra er oft sýnt. Hvað oft heyr-
ist ekki sagt að þær vanræki heimilin, ef
þær sinna félagsmálum, að þær tali of
mikið á fundum eða að þær séu til trafala
í umferðinni, ef þær aka bílum? Nú eru í
ICvenfélagasambandi Islands um 19 hér-
aðssambönd, sem samanstanda af 226 fé-
lögum með 15 þúsund konur að baki sér.
Ég treysti því, að liægt verði að sameina
þetta mikla afl til enn meiri átaka og öfl-
ugra starfs. Ég veit, að stjóm K. 1. muni
bera gæfu og víðsýni til að beina starfinu
á nýjar brautir í samræmi við breytta
þjóðfélagshætti og efla það starf, sem þeg-
ar er unnið.
Látum við svo spjallinu lokið og hafi
gestirnir kæra þökk fyrir heimsóknina til
Húsfrey junnar.
S. Th.
HÚSFREYJAN