Húsfreyjan - 01.04.1968, Qupperneq 17

HLUTVERK MÆÐRA
A s. I. vetri bauð Hulda Jensdóllir, yfirljósmóðir á FceSingarheimili Reykjavíkurborgar,
konum, sem dvaliö höfðu á fœðingarheimilinu til fundar og flutti þá erindi það,
sem Húsfreyjan hefur óskað að mega birta. Erindið er samið til flutnings,
en ekki til prentunar, og er fellt nokkuð úr því hér.
Sú lmgmynd liefnr oft livarflað að mér
að gaman væri að liitta þær fjölmörgu á-
gætu konur, sem ég hefi liaft þá ánægju
að umgangast og deila með liugþekkum
stundum, stundum, þar sem liámark lífs-
fegurðar hefur sameinast í eina skínandi
heild. Sjálf tel ég það liafa verið mikla
gæfustund, þegar ég í fyrsta sinn sá barn
fæðast og tók þá ákvörðun að það skyldi
verða starf mitt, að aðstoða við undrið
mikla, þegar lífveran æðsta hefur göngu
sína inn í þetta jarðlíf. Þeirrar ákvörðunar
liefur mig aldrei iðrað. Eftir því sem árin
hafa liðið, hefur starfið orðið mér hug-
þekkara og ég sé stöðugt í því meiri dýpt
og fegurð, sem á sér engin takmörk, og
fyrir mér er liver bamsfæðing nýtt undur,
sem stöðugt flytur mér ný umhugsunar- og
viðfangsefni.
Tíminn hefur ekki staðið í stað síðan ég
tók þessa ákvörðun, nei liann Iiefur blátt
áfram þotið áfram, og ég verð að liorfast
í augu við það, að Ijósubörnin mín fyrstu
eru þegar orðnir foreldrár, auðvitað ungir
foreldrar, en foreldrar eigi að síður.
Það er ákaflega margt sem ég gæti liugs-
að mér að tala um við ykkur í kvöld, t. d.
afslöppun, nýjungar og framfarir á því
sviði, en ég hefi tekið þá ákvörðun að láta
það bíða annars tíma, en í staðinn dvelja
litla stund með ykkur við efnið: Ungir
foreldrar, Ungar mæður, of ung
móðir. Þetta er efni, sein af margvísleg-
um ástæðum liggur mér mjög á lijarta.
Fyrir nokkmm mánuðum síðan var mér
boðið til ráðstefnu, sem fjallaði einmitt
um þetta efni: Ungar mæður, og síðan
hefur það ávallt fylgt mér. Margt kom
fram, sem var mjög atliyglisvert og sumt
gott, en þó lítið sem ekkert það, sem skipti
meginmáli frá mínum sjónarhóli séð. Það
er svo oft þannig, þegar verið er að tala
um alvarleg mál, að svo virðist sem reynl
sé að komast hjá kjarna málsins, og ldut-
irnir því aldrei sagðir eins og þeir eru í
raun og veru, sennilega er þetta af ein-
hverskonar ótta við umhverfið, vegna þess
að sannleikurinn fellur sjaldnast vel í eyru
fjöldans, hann getur komið illa við ein-
livern, og það þykir ekki gott. En hvort
það nú er líkamlegt mein eða þjóðfélags-
legt, þá verður það aldrei læknað, nema
komizt sé fyrir rætur þess, og það síðan
hreinsað.
öllum er það Ijóst, að vandamálið o/
ungar mæður er að verða mikið vandamál
hér á okkar ágæta landi, ekki síður en
annarstaðar úti í hinum stóra lieimi. Við,
sem livað eftir annað tökum þátt í því að
aðstoða barn við það að ala af sér barn,
við getum ekki annað en fundið til. Sárs-
auki okkar er tvíþættur. Við finnum ekki
einungis til vegna barnsins sem er að /æð-
ast. Hvert verður uppeldi þess, liver verða
örlög þess og afkoma, og livernig verður
það þjóðfélag, sem samanstendur af mikl-
um fjölda slíkra einstaklinga ?
Nú getur verið að þið liugsið sumar sem
svo, Iiversvegna að tala um þetta við okk-
ur, við erum þó ekki þessar o/ ungu mæð-
ur. Það er alveg rétt, en þið eruð þeir
aðilar sem innan tíðan getið staðið and-
spænis því vandamáli, og sumar liafa það
e. t. v. þegar innan seilingar.
Ég er í þeirra hópi, sem liefi bjargfasta
trú á mætti þess kærleiksafls, sem býr í
sannri móðir. Og ég er sannfærð um, að
ekkert afl getur komið svo miklu til
vegar til gæfu og blessunar, eins og
einmitt vald og máttur móðurkærleik-
ans. Það er þessi sannfæring mín, sem er
ástæðan fyrir því, að ég ætla að bera þetta
stóra vandamál fyrir ykkur hér í kvöld,
sem mæður og verðandi ömmur og tala
uni það nákvæmlega eins og það er. Ver-
öldin er full af vandamálum, lijá því verð-
HÚSFREYJAN
13