Vera - 01.12.1982, Blaðsíða 26

Það nýjasta í getnaðarvörnum er frjó-
semisklukkan — lítur út eins og skilgetið
afkvæmi Ioftvogar og vekjaraklukku,
geymist á náttborðinu og segir til um það,
hvort þú ert frjó eða ófrjó í dag. Heitir á
enskri tungu ,,Rite-Time Rhythm Clock", í
daglegu tali kölluð „sexometer" og er
tölvurekin.
Frjósemisklukkan vinnur þannig að hita-
mælir hennar er notaður til að mæla sig
með dag hvern, frá og með fjórða degi eftir
tíðir. Klukkan reiknar og segir til um,
hvenær egglos verður og hvenær það er
búið. Þetta er svo sem ekki annað en
tæknileg þróun á gamalli aðferð en sparar
ekki síst pappírsvinnu og reikningshald.
Klukkuna má auðvitað nota með tvennt í
huga, annars vegar til að forðast getnað og
hins vegar til að auka líkur á getnaði og því
kemur hún sér ekki síður vel fyrir konur,
sem eru að reyna að eignast börn. Þessi
frjósemisklukka er enn sem komið er rán-
dýr, kostar hvorki meira né minna en
£74.74, sem eru tæplega 2000 krónur!
Heimildir herma þó að verðið muni lækka
innan skamms eins og oft er, þegar um
svona tækninýjungar er að ræða. Einnig
stendur í heimild okkar, að allar upplýsing-
ar um klukkuna sé að fá hjá Fjölskylduráð-
gjöf viðkomandi sveitarfélags (The family
Planning Association) en slíka ráðgjöf er
víst erfitt að finna á íslandi, — enn sem
komið er.
í stjórnartíð Sadats forseta Egyptalands
var algengt að andstæðingar stefnu hans
væru fangelsaðir. Meðal þeirra var rithöf-
undurinn og réttindakonan Nawal el
Saadawi. Hún sat í fangelsi í þrjá mánuði,
en var látin laus skömmu eftir að Mubarak
varð forseti. Nawal hefur m. a. skrifað bók-
ina The Hidden Face of Eve (Falið andlit
Evu) og aðrar btékur um stöðu kvenna
meðal Múhameðstrúarmanna. í viðtali sem
breska blaðið Spare Rib hafði við Nawal í
haust var hún m. a. spurð hvers vegna hún
hefði verið látin laus:
„Nýi forsetinn vildi byrja frjálslega; hann
sagði: „Við skulum gleyma fortíðinni;
Sadat er dáinn og við þurfum á ykkur að
halda í stjórnarandstöðu." Lífið í landinu
er örlítið frjálsara núna; ég get fengið birtar
greinar í blöðunum, þó bækur mínar séu
enn bannaðar.
Andstaða okkar við Sadat var ekki síst
vegna Camp David samkomulagsins. Það
var ekki friðarsáttmáli heldur stríðssamn-
ingur. En þeir, sem héldu því fram, voru
settir í fangelsi á tímum Sadats."
Hvað er að gerast hjá konum í Egypta-
landi?
„Óformleg kvennahreyfing er í örum
vexti. Hún er ekki formleg því við höfum
þegar haft formlega kvenréttindahreyfingu
undir forystu frú Sadat. Frú Sadat var hetja
þeirrar hreyfingar, þótt hún væri í rauninni
á móti þeim konum, sem sóttust eftir raun-
verulegu kvenfrelsi! Svo nú er alls staðar
verið að stofna Iitla hópa, þar sem konur
hittast og tala saman. Þetta er að gerast í
mörgurn Arabalandanna.“
Að hvaða leyti eru þessar hreyfingar
ólíkar þeim, sem eru í Evrópu? Heyrst
hefur að þið hafið verið óánægðar með
vestrænan feminisma?
„Þegar ég var í Alsír heyrði ég eina konu
segja að þær væru ánægðar, því þær fylgdu
ekki vestrænum hugmyndum. Konurnar
sögðu við mig: „Bækur þínar og tilvera þín
sanna að við erum arabískar og við lesum
arabískar bækur.“
Við vitum nú að arabískar konur eiga sér
sína eigin sögu. í bókum mínum rek ég
sögu arabískra og egypskra kvenna í tíu
aldir og segi frá baráttu þeirra. Við erum
að læra að verða stoitar af sögu okkar og
okkur sjálfum. Þetta var allt öðru vísi fyrir
tíu árum en nú er vaxandi sjálfsvitund
meðal afnskra kvenna — sjálf lít ég á mig
sem afríska og mér finnst að við verðum að
hafa okkar eigin hreyfingu, okkar eigin
bækur, kannanir, hugmyndafræði. En við
þörfnumst samstöðu evrópskra kvenna og
samskipta við þær og viö þörfnumst þessa
sem jafningjar. Okkur fannst að margar
vestrænar konur væru að reyna að kenna
okkur á ráðstefnu Sameinuðu þjóðanna í
Kaupmannahöfn um árið."
Nokkur urgur er í breskum konum þessa
dagana vegna bæklings, sem lögreglan í
Miðlöndum (The Midlands; þar er
Birmingham mest borga) hefur verið að
dreifa. Bæklingurinn ber nafnið Gætið
ykkar konur (Lady Beware) og er fullur
húsráða um það hvernig forðast megi árásir
karlmanna. (Eitt ráðanna hljóðar svo:
Hafið útidyrnar vel sýnilegar og byrgið þær
ekki með runnum eða öðrum gróðri!) á
forsíðu pésans er minnt á að 2500 konur
urðu fyrir líkamsárás karlmanns á síðasta
ári í Mið-Englandi.
Kvenréttindakonur geta sér til um að hér
sé átt við þær líkamsárásir eingöngu, sem
komist hafa í skýrslur og að þá séu ótaldar
óbókfærðar árásir, nauðganir, sem ekki cru
kærðar, ofbeldi á heimilum, eða þá þær
kærur, sem dregnar eru til baka fyrir áeggj-
an lögreglunnar.
„Bæklingurinn virðist fyrst og fremst
miða að því að gera konur fanga í eigin
heimili í stað þess að vernda þær. Hann
rninnir á bæklinga stjórnvalda með ráð-
leggingum um hvernig bregðast skuli við
kjarnorkustyrjöld — sýnist 'uppfullur af
skynsamlegum ráðum en gerir þó í raun-
inni ekki neitt til að horfast í augu við eðli
þeirra hneigða, sem búa að baki líkams-
árásum, eða þá karlkúgun, sem konur búa
við.“
í frétt í breska kvennatímaritinu Spare
Rib segir enn fremur og er haft eftir einum
lesanda blaðsins: