Vera - 01.04.1984, Blaðsíða 3

fæðinga rorlof
Isafirði, 12. mars 1984.
Kcera Vera.
Nu Hggur mér svo margt á hjarta að ég
Nld að þið verðið að búta bréfið niður, og
dreifa því á nokkur tölublöð ef þið œt/ið að
b‘rta það allt!
Hér fyrir vestan er margt og mikið um að
vera og mannlífið bara nokkuð gott.
A-m.k. engin deyfð, þó margt mcet/i betur
fura eins og gengur.
Skemmst er að minnast þessa ágceta
fundar sem haldinn var hér á dögunum
(einn af átta) um launamál kvenna. Fundur
Þessi var fjölsóttur og bara verulega góður
fannst mér. Enhann er nú samt tilefni bréfs-
ms og kvartana minna núna. Það er stór
sPurning sem brennur mér á vörum; Ein-
faldlega: ,,Hver er tilgangurinn með
k* * * * vennabaráttunni?” Bittinú. Ég efast ekki
um hann. Fyrir mér er hann skýr og óvé-
fengjanlegur. En nú finnst mér ég finna
mun (sem ekki hefur verið áður) á mér og
mörgum þeirra kvenna, sem ég hef stutt
'Ujög dyggi/ega áður.
( máli einnar konunnar á fundinum hér
fyrir vestan var nefnilega gagnrýni á
f^ennalistakonur, sem ég vil taka undir og
f°ma frekar á framfœri. Það var um fceð-
'ugarorlofið og frumvarpið þeirra. Þar er
fveðið á um hlutfallsgreiðslur miðað við
laun. Þarna hnýt ég um. Var ekki verið að
1ala um JÖFNUÐ? Var ekki einhver sem
Sagði ,,sömu laun fyrir sömu vinnu” (þið
afsakið að ég skuli tala utn fæðinguna sem
v,nnu, en að mínu viti er þetta erfiðisvinna
fyrir konur, hvar í stétt sem þœr standa).
Erum við ekki alltaf að áfellast hina ,,karl-
>nannlegu” útreikninga á launauppbœtur,
launahœkkanir prósentvís og allt það órétt-
lœti? En hvað er þetta annað en óréttlœti?
fá, þetta er líka höggstaður sem málstaður-
‘nn má ekki við.
Því í ósköpunum þurfum við að feta svo
fyggilega í fótspor samningamanna um
faup 0g kjör (sem venjulega eru karlkyns)
ab við tökum upp þeirra aðferðir við
skömmtun á fæðingarorlofinu? Ég get svo-
Sem skilið (með hausnum en ekki hjartanu)
l'vað að baki býr: Að engin kona lœkki í
launum við barnsburð. Gott og vel, en þá er
að hafa fœðingarorlofið nægilega hátt. Þær
(örfáu) konur, sem eru með einhver
>nammút-!aun hljóta að geta bjargað sér þó
laun þeirra lækki eitthvað á meðan áþessu
stendur. Að minnsta kosti betur en þær
konur sem t.a.m. vinna hálfan daginn
(e.t.v. vegna barna heima, sem þœr standa
einar með) og eiga síðan að fá skammtað úr
hnefa einhvern part af summunni.
Satt best að segja, finnst mér við stefna í
ranga átt í baráttumálum okkar að þessu
leyti. Mér finnst ég alltaf eiga samleið með
sjálfri mér, þ.e. sósíalistinn og kvenrétt-
indakonan, og ég get ekki hætt að trúa á
stéttabaráttu meðfram kynjabaráttunni.
Því það er fjandakorlfið enginn ávinningur
að fá það eitt í gegn að t.a.m. háskóla-
menntaður kvenmaðurfái sömu laun og há-
skólamennlaður karlmaður, EF LAUN
HÁSKÓLAMENNTA ÐRA VERÐA
ÁFRAM MARGFÖLD LAUN VERKA-
FÓLKS. Það skiptir þá mig ekki máli, að
hálaunahóparnir séu skipaðir konum jafnt
og körlum. Þá er búið að útrýma þeirri sam-
kennd meðal kvenna, sem gert hafa öll
kraftaverkin og verið orsök góðs anda og
réttlætistilfinningarinnar. Ég held að Sókn-
arkonan sé ekkert mikið lukkulegri með sín
laun þó Ragnhildur Helga og Sigríður Dúna
(svo einhverjar séu nefndar) séu komnar
með lögboðin laun A Iþingismanna í Ijósára-
fjarlœgð frá verkakvennalaunum.
Og ef þetta er inntakið í svarinu við
spurningu minni, þá er ég að hugsa um að
setjast niður heima og hugsa það upp á nýtt,
hvort ég nenni að standa með öðrum kon-
um. Hvort ég á ekki alveg eins heima með
bœjarvinnuköllunum og Sóknarkonunum,
— eyrarköllunum og frystihússkellingun-
um.
Kvenréttindakonur hafa unnið mörg
stórvirki. Þœr hafa hugsað stórt og komið
mörgu í verk. Enn ersótt á brattann og það
er dásamleg tilfinning að vera virk í barátt-
unnifyrir góðum málstað. Það erþví dálítið
sárt að sjá misbrestina. Auðvitað erum við
ekki alveg sammála um allt milli himins og
jarðar, en um þetta get ég ekki deilt við
nokkurn mann, svo bjargföst er skoðun
mín á því, að ekkert starf er öðru merki-
legra, svo það valdi þvílíkum launamun,
sem er staðreynd í okkar þjóðfélagi.Ég
hvorki get né vil skrifa undir að svo eigi að
vera áfram og ég SKORA Á KVENNA-
LISTAKONUR og allar aðrar konur sem
einhvers mega sín, að endurskoða afstöð-
una til launa og greiðslna. Hvers eigum við
að krefjast TIL VIÐBÓTAR JAFNRÉTT-
IS KYNJANNA EF EKKI JAFNRÉTTIS
ALLRA MANNA?
Hanna Lára Gunnarsdóttir
Tangagötu 17
isafirði.
Þar sem efni bréfsins snertir fyrst og
fremst frumvarp sem Kvennalistinn
lagði fram á Alþingi, þá fékk ritnefndin
Sigríði Dúnu Kristmundsdóttur til að
svara bréfinu. Fer svar hennar hér á eft-
ir.
Kæra Hanna Lára.
Þakka þér fyrir hressilegt bréf. Skoö-
anaskipti um kvennabaráttumál eru lifandi
kvennahreyfingu lífsnauðsyn, því aðeins
þannig getum við treyst baráttugrundvöll
okkar og fetað okkur áfram í átt að settum
markmiðum. Og það er best að taka það
fram strax í byrjun, að það hefur aldrei
hvarflað að mér að ég eða nokkur önnur
kvennabaráttukona sé svo fullkomin að
allt sem við segjum og gerum sé óumdeil-
anlegt eða eins og öllum finnst að það eigi
að vera. Þess vegna m.a. er stöðug um-
ræða og skoðanaskipti um kvenna-
baráttumál lífæð hverrar kvennahreyfing-
ar.
Þú spyrð um fæðingarorlofsfrumvarpið
margumrædda. Eitthvað hefur efni þess
skolast til á leiðinni vestur til þín, vegna
þess að það er einmitt fyrsta ákvæði frum-
varpsins að allar fæðandi konur hvort sem
þær eru í fullri vinnu úti á vinnumarkaðn-
um, í hlutastarfi eða heimavinnandi og
launalausar með öllu, að allar fái að
minnstakosti kr. 15.102.-í fæðingarorlofs-
greiðslur á mánuði — einmitt vegna þess
að það að ala og annast um barn er mikil
og mikilvæg vinna. Þetta atriði var mjög
umdeilt við fyrstu umræðu frumvarpsins í
þinginu, eins og við var að búast, og langt
frá því útséð með að það hafist í gegn frek-
ar en annað í þessu frumvarpi.
3