Vera - 01.04.1984, Blaðsíða 4

Þaö er því Ijóst aö ef frumvarpið verður
aö lögum, þá munu margar konur hækka
í launum við það að taka fæðingarorlof og
enn aðrar komast í launamanna tölu um
tíma — en spurningin er: eiga einhverjar
konur að lækka í launum við það að eign-
ast barn? Nú erum við komnar í vanda því
í þessum efnum er um tvö ósamrýmanleg
sjónarmið að ræða. Annars vegar að allar
fæðandi konur, sama hvað þær annars
gera í lífinu fái þessa upphæð eða ein-
hverja aðra, allar sömu krónutölu. Hins
vegar, að engin kona sé sett skör lægra
launalega við það að eignast barn og það
starf hennar metið minna en það sem hún
gerir úti á vinnumarkaðnum. Þessi tvö
sjónarmið eru ósamrýmanleg vegna þess
að því fer fjarri að sömu laun séu greidd
fyrir öll störf í þessu þjóðfélagi (sem ég
þarf varla að taka fram) og vegna þess að
því fer fjarri að nokkuð örli á slíkri stefnu
hjá þeim sem með launamál fara þ.e. hjá
launþegasamtökum landsins (sem er ef til
vill meiri ástæða til að taka fram). Annan
hvorn kostinn verður að velja og við
Kvennalistakonur völdum þann kost að
konur lækkuðu ekki í launum við töku fæð-
ingarorlofs fyrst og fremst vegna þess að
með því erum við að fá það viðurkennt að
störf þau er lúta að umönnun og uppeldi
barna eru engu síður mikilvæg en störf á
hinum almenna vinnumarkaði og að for-
eldrahlutverkið er a.m.k. jafn mikils viröi
og fyrirvinnuhlutverkið í krónum talið. Það
er vonandi óþarft að taka það fram að
þetta viðhorf er gagnstætt ríkjandi viðhorf-
um okkar karlkynjaða þjóðfélags. Hins
vegar finnst mér rétt, með fyrra sjónarmið-
ið í huga, að setja þak á fæðingarorlofs-
greiðslur þannig að þær fari ekki upp fyrir
ákveðna upphæð. Gerði ég grein fyrir því
í framsöguræðu með frumvarpinu og mun
flytja tillögu þar um við aðra umræðu þess.
Með þessu erum við að leitast við að ná
fram jöfnun á tveimur sviðum í einu. Ann-
ars vegar jöfnun á krónutölu fæðingaror-
lofsgreiðslna og hins vegar jöfnun gilda,
þ.e. að þjóðfélagið sem heild meti umönn-
un barns ekki minna en nokkurt annað
starf sem fæðandi kona hefur með hönd-
um. Mín skoðun er sú að bæði þessi sjón-
armið séu mjög mikilvæg í fæðingarorlofs-
málum og að hvorugu sé hægt að kasta
fyrir róða vegna hins.
Og mín skoðun er einnig sú, að það sé
engin ástæða til að refsa nokkurri konu
fyrir að taka sömu laun fyrir vinnu sína og
karlinn við hliðina á henni (hver var að tala
um sömu laun fyrir sömu vinnu?). Málið
snýst ekki um að hafa á móti því að konur
hafi mannsæmandi laun, heldur snýst þaö
um að fá því til leiðar komið að allar konur
fái mannsæmandi laun fyrir störf sín.
Bestu kveðjur
Sigríður Dúna
ÞIÐ ER UÐ Á RANGRIBRA UT
Reykjavík 21. mars '84.
Vera, konur í kvennahúsi!
Ég sit hér með nýjasta tbl. af Veru fyrir
framan mig, og verð að fá að koma þeirri
skoðun minni á framfæri að þið séuð á
rangri braut. Þetta blað er ekki eins og það
sé skrifað af konum, fyrir konur. Það er
skrifað af karlrembukonum fyrir karl-
rembukonur þ.e.a.s. konursem eru í fyrsta
lagi nú þegar ,,meðvitaðar”, öðru lagi gáf-
aðar og þriðja lagi uppskafnar.
Hvernig er þessari kvennabaráttu yfirleitt
háttað?Hvaða konur viljiþið virkja tilþátt-
töku? Hvaða augum lítið þið konur sem
sökum aðstæðna og jafnvel áhugaleysis
hafa engan áhuga á þeirri kvennabaráttu
sem þið eruð fuUtrúar fyrir? Konursem fara
út í búð og kaupa Eros eða Sannar sögur en
dytti aldrei í hug að kaupa Veru. Konursem
fara ísaumaklúbba og ,,diskútera” náung-
ann, hafa áhuga á fegurðarsamkeppnum og
missa ekki einn einasta þátt af Dallas. Ég
held því miður þið Utið þær nákvœmlega
sömu augum og karlar. Ykkur finnst þið
langtyfirþær hafnar. Hér í borg eru margar
konur sem hafa eingöngu verið heimavinn-
andi, hafa aldrei verið innan um ,,meðvit-
aðar” konur og eru langt ífrá ,,meðvitað-
ar” sjálfar, en eru engu minni konur fyrir
því. Langar ykkur ekkert að höfða til þess-
ara kvenna? Draga þær út ur skelinni og
einangruninni og virkja þær í þessa bar-
áttu? Þessar konur eru oft langþreyttar og
niðurdregnar en forðast ykkur samt í
lengstu lög. Afþví þið talið ekki þeirra mál.
Vera t.d. er þurrt og leiðinlegt blað. Eruð
þið yfir það hafnar að hafa eitthvað
skemmtilegt ásíðunum? Hvað með vel unn-
ið og skemmtilegt viðtal við venjulega konu
út í bæ sem á trúlega aldrei eftir að marka
nein spor í söguna. En merkileg á sinn hátt
engu að síður. Hvað með eina smásögu eftir
konu í hverju blaði? Eða hugleiðingar konu
um lífið og tilveruna? Hafið þið gert ykkur
greinfyrir því að ótrúlega stór hluti kvenna
les aldrei leiðara í blöðum, aldrei fréttir eða
fréttaskrýingar, yfirleitt helst ekki neitt
nema fólk í fréttum? Á ekki að reyna að
höfða til þessara kvenna? Mæta þeim á
miðri leið og gera kvennabaráttuna að-
gengilega fyrir alla konur í hvaða aðstöðu
sem þær nú kunna að vera? Eitt af þvísem
skilur okkur konur frá körlum er einmitt
þetta tilfinningalega, huglæga, að koma
auga á öll litlu smáatriðin sem skipta svo
miklu máli, þora að vera tilfinningavera
sem finnur til.
Vera er bara þurr upptalning, þurr
fræðsla sem höfðar ekki nema til lítils hóps
kvenna. Á að láta hinar eiga sig? Sjálf er ég
27 ára, fjögurra bara móðir með börn á
aldrinum eins og hálfs árs til átta ára. Cœti
verið meira stöðnuð og sljórri en ég er. Hef
bara verið heppin að vera úti á vinnumark-
aðinum meira og minna allan tímann.
Kannski er ég ,,hálf-meðvituð". En ég vil
að hinum sé líka sinnt. Efþið talið við börn
þá talið þið mál sem þau skilja. Reynið að
fara ögn niður af stallinum og koma til móts
við allar þær konur sem þurfa á ykkur að
halda, bjóðið þær hlýlega velkomnar í
kvennahóp sem virðir og er annt um allar
konur en heldur ekki á loft útvöldum hópi
og síðan ekki söguna meir.
Virðingarfyllst,
Edda Jóhannsdóttir
Jörfabakka 18, R.
Kæra Edda!
Mikið kom bréfið þitt ónotalega við mig.
Satt aö segja þá leið mér mjög illa eftir lest-
ur þess. Ekki vegna þess að þú gagnrýnir
VERU harkalega og teljir hana á rangri
braut. Sú gagnrýni á fullan rétt á sér.
Mér leið illa vegna þess að mér fannst
þú heiftúðug í garð okkar sem skrifum í
VERU. Það hefur komið fyrir mig að karl-
menn, sem telja sig pólitíska andstæðinga
mína, kalli mig öllum illum nöfnum og ég
hef tekið því eins og hverju öðru hundsbiti.
En það særir mig þegar kona, sem ég tel
mig eiga samleið með, gerir slíkt hið sama.
4