Vera - 01.12.1985, Qupperneq 15

sem ég hef búiö meö hafa líka
afneitað sínu hefðbundna kyn-
hlutverki og fariö sínar leiöir."
— Þú segir að þú hafir hafn-
að hefðbundnu karlhlutverki,
hvernig líta aðrir á það?
„Sem aumingjaskap. Sem
óframfærni og aumingjaskap.
Flestir karlar allavega."
— Af hverju heldurðu að það
sé?
„Kona sem er óánægö sér
hvaö er aö, eöa á þess a.m.k.
kost. Það er erfiðara fyrir karl
sem er óánægöur meö sitt líf.
Valið er ekki eins skýrt því að
þetta er hans þjóðfélag og því
finnst honum kannski aö ekki
sé hægt aö breyta því. Sér ekki
leiðir til aö breyta því. Enda er
hans hlutskipti snöggtum
betra en hlutskipti flestra
kvenna.
Sú þjóöfélagsgerö sem við
búum við krefst þess aö þú sért
harður og getir bitið frá þér. Ef
þú ætlar aö geta andaö, ekki
troðast undir þá þarftu aö vera
harður. Þú þarft aö taka þátt í
samkeppninni."
— Gildirþetta bara um karla?
„Þetta er jafn óeðlilegt fyrir
karla og konur. Við megum
þakka fyrir aö þaö skuli bara
gilda um karlmenn. Þetta er
einkenni fyrir þá þjóðfélags-
gerö sem við búum við, sam-
keppnis- og peningaþjóðfélag-
ið. En þetta er karlaþjóðfélag,
og konur geta fundið ýmsar
leiöir til aö komast hjá þessu."
— Komast hjá þessu seg-
irðu. Ernokkuðætlasttilþessaf
þeim?
„Nei, sem betur fer. Því ef
konur fara aö taka þátt í þess-
um leik líka þá er úti um okkur
öll. Ég vildi bara aö þaö væri
ekki ætlast til þess af körlum
heldur.
Það er feikilega erfitt fyrir
karlmenn aö gera uppreisn
gegn þessum kröfum samfé-
lagsins. Samstaöan er lítil og
þeir geta ekki talaö saman um
þessi mál. Þegar ég hugsa um
L
þaö fólk sem ég get talað við
þá eru það helst konan mín og
vinkonurhennar. Þaöeru mjög
fáir karlar sem geta talaö um
svona mál.“
— Af hverju? Er það vegna
þess aðþetta er tilfinningamál?
„Já, ég held það. Kannski er
það eitthvað I fari karlmanna
sem gerir aö tilfinningamál eru
rædd á kynferðislegum grund-
velli. Þau eru ekki hægt aö
ræöa nema viö náin samskipti.
Og ég held aö þar sé stór mun-
ur á körlum og konum, aö náin
samskipti fyrir karla þurfa
a.m.k. upp aö vissum aldri
fyrst og fremst aö vera kynferð-
isleg. Náin samskipti eru okkur
svo fágæt og framandi, líkam-
inn fer strax aö blanda sér inní
málin. En af einhverjum
ástæðum geta konur rætt sam-
an tilfinningamál án þess að
nokkuð kynferðislegt komi þar
við sögu. Karlar þurfa að byrja
á aö afgreiða spurninguna um
homosexualitet, þaö hvort þeir
séu samkynshneigðir. Þaö er
erfiöi punkturinn hjá körlum og
hindrar þá í að tala við aðra
karla um tilfinningamál. Þetta
er mín persónulega reynsla."
— Pétur, er þín ábyrgð á
barnauppeldi og heimilishaldi
jafn mikil og konunnar þinnar?
„Á pappírum já, en þaö er
verkaskipting milli okkar hjóna
að því leyti til, aö þaö eru hlutir
sem ég hef alist upp viö aö
gera og aðrir sem hún hefur
alist upp við aö gera. Það er því
miður praktískt aö ég geri
þetta og hún geri hitt. Ég hef
samt tekið eftir því aö ef ég
passa mig ekki þegar viö erum
bæði heima þá vil ég slá slöku
viö og hún gerir hlutina. Ég
þarf aö passa mig og hún þarf
aö pota í mig og ég þarf að pota
í sjálfan mig af og til. Konan
mín er alltaf fyrri til aö gera þaö
sem nauðsynlegt er og ég þarf
að hafa mig allan viö til aö sjá
hvaö þarf að gera. Þess vegna
er ég heppinn aö hún er tals-
vert mikið erlendis, allt upp í
þrjá mánuöi í senn og þá hef ég
verið meö börnin heima og þá
hef ég lært þessa verkmenn-
ingu. En þegar hún kemur
heim þá tekur hún viö ákveðn-
um störfum t.d. þvottinum. Við
höfum ólíkan rythma, ég er
dútlari, hún er tarnamann-
eskja. Þar kemur upp viss tog-
streita. Það er allt miklu druslu-
legra hjá mér og stundum kem-
ur fyrir að það vanti eitthvað, til
dæmis nærbuxur á einhvern. í
mínum bókum er þaö bara gott
aö viðkomandi viti stundum að
ef hann gerir ekkert í málinu
sjálfur þá fær hann ekki hrein
föt. Þaö gæti konan mín aftur á
móti ekki hugsað sér, ef það
vantaði allt í einu hrein nærföt
á börnin, yrði hún viti sínu fjær.
Og það held ég að konur eigi
eftir aö læra, að þær megi ekki
taka alla ábyrgð frá fjölskyld-
unni."
— Er þitt hlutverk í dag mjög
ólíkt því hlutverki sem þú sást
pabba þinn í?
„Pabbi tók alltaf meiri þátt I
húsverkum en venjan var til í
þá daga. Þau búa núna ein í
Englandi gömlu hjónin og
hann sér um húsverkin aö
miklu leyti, ekki vegna þess aö
þaö sé samkomulag heldur
bara gerir hann þau. En þau
eru bæöi mjög meðvituð um að
það líf sem þau hafa lifað saman
er hans líf en ekki hennar. Hún
sér að hennar hlutverk hefur
alltaf veriö að vera konan hans
og er mjög bitur þessvegna.
Ég sá það ekki fyrr en löngu
seinna þegar ég bjó fyrst með
konu þá skildi ég ekkert í því að
hún vildi ekki gera þaö sem ég
vildi gera. Sá framtíöardraum-
ur sem ég gerði mér um okkar
sambúð varð til án samráðs við
hana. Ég var dóminerandi án
þess að gera mér grein fyrir
því, ég sé það núna. En sem
betur fer var ég ekki alveg
nógu sterkur og hún ekki nógu
veik. Hún sleit þessu sam-
bandi, guði sé lof. Því hefði ég
haldið mínu striki, ja hvað þá?
kaá