Vera - 01.12.1985, Síða 20

—SamtafiS endalausa------------------
mín breyttist í kosningaskrifstofu. Viö
höföum aldrei búist viö þessum ósköpum.
Þegar um 800 manns höfðu skrifað undir
á örfáum dögum, stöðvuðum við undir-
skriftirnar. Það var haldinn mjög fjölmenn-
ur og heitur fundur á Hótel Sögu, þar töl-
uðu m.a. þingmennirnir Eysteinn Jóns-
son, Hannibal Valdimarsson, Magnús
Kjartansson og Gísli Guðmundsson og
fleiri nafntogaðir karlar og konur þá og nú.
Katrín Fjeldsted læknir var aðalræðumað-
ur af okkar hálfu og sem dæmi um hve
þetta var mikið hitamál á þessum tíma get
ég sagt þér smá sögu: Nokkrum dögum
eftir Sögu-fundinn var ég í góðum fagnaði
að fá mér að borða í Naustinu. Þá kemur
þar kona nokkur aðvífandi og skvettir yfir
mig fullu glasi af víni og lét fylgja nokkur
velvalin orö um afstöðu mína í Kvenna-
skólamálinu. Hún hélt raunar að ég væri
Katrín Fjeldsted, við vorum báðar með
mjög myndarleg gleraugu í þá daga!
En Kvennaskólamálinu lyktaði með því
að frumvarpið var fellt, þó skólinn fengi
síðar að útskrifa stúdenta, enda þá skipu-
lagið breytt og piltar búnir að fá aðgang í
skólann líka.
— Rauðsokkarnir komu fram í dagsljós-
ið um þetta leyti, eða 1970. Hver voru við-
brögð Úanna?
Það var ekki fyrr en í desember 1970
sem KRFÍ sendi frá sér opinberlega frétta-
tilkynningu um Úurnar, um okkar tilvist.
Það var í rauninni í tilefni af Rauðsokka-
hreyfingunni og umræðum okkar um það
hvort við vildum fylkja liði með þeim eða
ekki. í þessari fréttatilkynningu stóð m.a.:
„Áfundi KRFÍ18. nóv. 1970, sem ung-
ar félagskonur sáu um, kom fram að
þær hyggjast starfa áfram innan KRFÍ
sem tiltölulega sjálfstæður hópur, þrátt
fyrir að skapast hafi annar vettvangur
til starfa að mannréttindum. . .“ og ,,í
starfi sínu hefur hópurinn lagt megin-
áherslu á, að hver og einn einstakling-
ur hópsins vinni að mannréttindamál-
um, þar sem hans vettvangur er í sam-
félaginu. Samband er við Rauðsokka-
hreyfinguna þannig, að tryggt sé, að
ekki sé verið að vinna að sömu verkefn-
um á tveim stöðum". Svo kemur innan
sviga: „Eftirleiöis mun hópurinn koma
fram undir starfsheitinu Ú-ur.“
Auðvitað voru margar okkar veikar fyrir
að ganga til liðs viö Rauösokkurnar. Þar
var sterkur hljómur, sem okkur fannst
vanta í KRFÍ. Við héldum fundi með þeim
og ræddum málin og þær komu á fund hjá
KRFÍ. En það var greinilegur ágreiningur á
ýmsan hátt. Þær voru, fyrir sumar af úun-
um, helst til róttækar í málflutningi og
áróðursaðferðum, held ég. En ég var, t.d.
á milli tveggja elda, — varð þó svo fræg að
koma fram fyrir þeirra hönd í sjónvarpinu
með Maríu Kristjánsdóttur leikstjóra og
þannig var það líka með fleiri Úur, þær
tóku þátt í starfi Rauðsokkanna. En það
voru vissir hlutir, sem Úur sættu sig ekki
við, sem of langt mál yrði að skýra og skil-
greina hér, sem varð til þess, þegar fram-
liðu stundir, að við kusum flestar að vera
áfram Úur.
Það sem ég held að stundum hafi verið
munurinn á okkur og mörgum Rauðsokk-
um var, að þær voru að uppgötva „sann-
leik“ þá, sem við vorum búnar að vita
lengi.
Við höfðum lifað með staðreyndum,
sem var þeim „frelsun" að uppgötva.
Nokkrar þeirra voru í M.R. þegar við ætl-
uöum að gera Siggu að inspector scholae
en sýndu engu slíku áhuga þá! En auðvit-
að er málið ekki svona einfalt, því margar
Rauðsokkur höfðu verið góðar og gegnar
kvenréttindakonur árum saman rétt eins
og við.
— Hvað varð svo um Úurnar?
Úurnar störfuðu áfram, sumar hættu,
nýjar komu inn. Spurðu mig ekki hvenær
viö hættum. Hvar upphafið er, hvar endir-
inn er, veit ég ekki, kannski störfum við
enn? Þú sérð Úurnar gömlu víða úti í þjóð-
lífinu, í starfi hjá hinum ýmsu flokkum, hjá
Kvennalista, í digrum embættum, í stéttar-
félögum, nefndum og ráðum, með börn og
buru niður við Tjörn. . . o.s.frv. o.s.frv. En
— eitt sinn Úa, ávallt Úa — að vera er það
mikilvægastaoghugsjónindeyraldrei. . .!
Ms
Afcsturgötu 3
Konur
Gefið ykkur gjöf
hlutabréf í Hlaðvarpanum
Skrifstofan opin 16—18
Sími: 19055
20