Vera - 01.10.1987, Síða 12

Júnínótt
Ijóð fyrir flautu
Fuglar sungu
í augum okkar
fingur okkar
flögruðu
frá draumi
til draums
varir mínar
á öxl þinni
andvarinn
svo innilega
glaður
varir þínar og tunga
fljúgandi blóm
ég var land þeirra
þessa nótt
ég var vötn fjöll mold
en mest
ofsaglaður lækur
sem rann
milli fóta þinna
og sogaði þig
niður í hylinn
og sem krystall
glitraði sæði þitt
í hylnum
Svo heit voru hjörtu okkar
svo heit
slógu þau
saman
Svo heit
voru hjörtu okkar
svo heit
að frostið getur
aldrei
framar hert þau
og alltaf síðan
syngjum við
í blóði
hvors annars
alltaf síðan syngjum við
í blóði
hvors
annars
Nína Björk Árnadóttir
Úr Ijóðabókinni „Svartur hestur
í myrkrinu" útg. 1982.
1\\
a5^ ——
annað en vinahót
en fann svo allt í einu
(eins og þegar maður byrjar á túr)
að ég var bráðnuð fyrir þér,
— var ég bara venjuleg kona
í vonlausri leit að ást.
Sem hún svo sat þarna við hlið mér
þetta janúarkvöld og spurði
hvort hún mætti koma með mér heim
— gat ég ekki annað en stunið upp
að ég héldi að ég væri orðin ástfangin
(eins og maður segir frá blæðingum
afsakandi, áður en maður stendur upp
með rauðan blett í buxunum)
— þá brostirðu, þessu yfirvegaða brosi,
horfðir róleg í augu mér
og ég fann líkama okkar hitna
í miðjum glaumi danshússins.
Svo ótrúlegt getur lífið orðið
að upp frá þeim degi
höfum við verið saman,
og enn hef ég á tilfinningunni
að ég sé nýbyrjuð á túr
og finnst gott að láta ástina streyma
líkt og blóðið
og leysa úr viðjum líkama okkar
þegar við sameinumst í útrásinni.
Elísabet Þorgeirsdóttir
Úr Ijóðabókinni ,,Augað í fjallinu, útg. 1977.
12