Vera - 01.10.1987, Síða 19

Jóna Ingibjörg Jónsdóttir Ljósmynd: Tíminn
finna orð yfir hluti sem aldrei hafa verið
ræddir. Bældar tilfinningar og fræðsluleysi
eru ekki beint heppilegt til að fólk njóti sín
í kynlífi. Og kynfræðsla er ekki bara fyrir
unglinga hún er Kka nauðsynleg fyrir full-
orðna.
Þú minntist hér að framan á líkamsímyndir
auglýsinganna sem e/tt af þeim atriðum sem
stuðla að kynferðislegri bælingu. Hvernig er
hægt að komast undan eða bregðast við þess-
ari staðalmynd auglýsingannaP
Við erum oft svo gegnsýrðar af fjölmiðla-
ímyndinni að ósjálfrátt högum við okkur
eins og til var ætlast og tilgangi auglýsing-
anna er náð. Við þurfum að læra að meta
líkama okkar og veita þeim líkamshlutum
athygli sem oftast eru huldir. Það kom í Ijós
a námskeiðunum hjá mér að konurnar voru
ánægðastar með þá Kkamshluta sem sáust
best og þær veittu mesta athygli s.s. andliti
og höndum. Þar er því augljóst að ein leið til
að læra að meta líkama sinn er að veita hon-
um meiri athygli og skoða hann í heild
frekar en að taka fyrir ákveðna líkamshluta.
Við verðum líka að hætta að bera okkur sam-
an við staðalmyndina en í staðinn spyrja
hversvegna er mótunin svona? Fyrir hvern
yil ég líta svona og svona út? Fyrir hvern er
ég að mála mig? Fyrir hvern er ég að létta
mig? Þetta eru gagnlegar spurningar fyrir
hverja og eina hver svc sem svörin verða.
Við þurfum að læra að horfa á okkur uppá
nýtt. Hætta að máta okkur inní tískustaðal-
inn, heldur líta jákvætt á líkamann okkar og
læra að meta hann eins og hann er.
Líkamsrækt eða leikfimiæfingar gera
okkur ekki endilega ánægðari. Það getur
verið bæði stress og streð að berjast við að
mæta í líkamsræktartímann og verða sífellt
óánægðari og óánægðari ef árangurinn
lætur á sér standa eða ástundunin er ekki
eins mikil og hún ætti að vera. Hugarfars-
breyting er það sem þarf og hún kemur ekki
að sjálfu sér með nokkrum leikfimitímum
eða með því að ná kjörþyngd heldur með
huglægri vinnu. Ef við höfum augun opin
og horfum á fólkið í kringum okkur þá
sjáum við að ekki bara fáir, heldur flestir,
falla ekki heldur inní staðalinn sem við erum
að þröngva uppá sjálfar okkur. Með já-
kvæðu hugarfari sjáum við að við erum bara
o.k. mannlegar og mismunandi. Ef við til-
einkum okkur þetta hugarfar verður það líka
miklu minna mál þegar líkaminn tekur
breytingum. Þaðer enginn heimsendir að fá
slit eftir barnsburð eða hrukkur í kringum
augun.
Að lokum, hvernig er hægt að opna um-
ræðu enn frekar meðal kvenna varðandi
kynlíf?
É.g hef grun um að margar konur dauð-
langi og vanti hreinlega umræðugrundvöll
þar sem hægt væri að fræðast og ræða um
kynlíf í öruggu og opnu andrúmslofti. Það
var greinilegt að konunum á námskeiðun-
um var það mikill léttir að tala um sjálfar sig
og heyra í öðrum. Ef einhver áhugasöm
kona les þessar línur ætti hún hiklaust að
velta því fyrir sér hvort hún geti ekki sjálf
haft frumkvæðið að stofnun slíks fræðslu og
umræðuhóps kvenna um kynlíf. Það þarf
ekki annað en viljann, eitt herbergi og að ein
til tvær í hópnum undibúi umræðu kvölds-
ins. Af geysimörgu efni er að taka þegar kyn-
líf kvenna er annarsvegar til dæmis mætti
taka fyrir í slíkum hóp náin samskipti, kyn-
kvöt, barneignir, kynhneigð, kynheilbrigði,
svofátteitt sé nefnt. Mikilvægt væri í slíkum
hóp að gefa kost á frjálsum umræðum. Eftir
nær ævilanga þagnarhelgi þarf margt að
segja.
Elín
19