Vera - 01.02.1990, Page 12

HEF ALLTAF VERIÐ
MANNESKJA"
Kristín Björnsdóttir er rekstar-
hagfræðingur og tók við stöðu
markaðsstjóra Plastprents eftir að
hún lauk mastersgráðu í markaðs-
málum frá Colorado State
University árið 1985- Síðan gerð-
ist hún framkvæmdastjóri bóka-
klúbbsins Veraldar og þegar
íslenski bókaklúbburinn var
stofnaður tók hún við fram-
kvæmdastjórn hans. En fyrir tæpu
ári urðu umskipti í lífi hennar
þegar sonurinn Björn Óli fæddist
og hún hætti að mestu að vinna
utan heimilis. Enn sem fyrr kenn-
ir hún þó með öðrum störfum
sínum, í Tækniskólanum og Við-
skiptaskólanum. Hvað finnst
henni um hugmyndir um mis-
munandi tímaskyn kvenna og
karla?
Ég er ósammála því að það sé svo
mikill eðlismunur á tímaskyni
kvenna og karla. Það er fyrst og
fremst munur milli einstaklinga
og svo hlýtur fordæmi og uppeldi
að skipta miklu máli. Ég er alls
12
„Ég er alls ekki sam-
mála því sem svo oft
er sagt að konurséu
óskipulagðar. Þvert
á móti held ég að
þœr skipuleggi tíma
sinn off miklu betur
en karlar.“
ekki sammála því sem svo oft er
sagt að konur séu óskipulagðar.
Þvert á móti held ég að þær skipu-
leggi tíma sinn oft miklu betur en
karlar. Þegar ég var í háskólanum
var þar töluvert af konum sem
voru með fjölskyldur, börn, en
luku náminu samt á eðlilegum
tíma. Þær stóðu sig mjög vel og
það finnst mér til marks um gott
skipulag.
En finnur þú fyrir mun á því
hvernig þú skipuleggur tíma
þinn nú þegar þú ert heima-
vinnandi móðir, og þegar þú
varst í stjórnunarstarfi sem
menn tengja yfirleitt tíma-
skipulagi?
Ég hef alltaf verið „listamann-
eskja‘ ‘, það er að segja ég hef gert
lista yfir það sem ég þarf að gera
og fengið mikið út úr því að geta
krassað yfir það sem ég er búin að
gera. Ég skrifaði lista þegar ég var
tólf ára að fara í fullnaðarpróf og
núna skrifa ég lista yfir það sem
ég þarf að gera á heimilinu. Auð-
vitað getur verið erfitt að skipu-
leggja tíma sinn nákvæmlega þeg-
ar maður er með lítið barn, en
þessi aðferð hefur dugað mér
mjög vel. Ég notast við dagbók
alveg eins og þegar ég var útivinn-
andi, munurinn er bara sá að nú
stendur á listanum: skúra, setja í
þvottavélina o.s.frv. Þótt einhver
úti í bæ sjái ekki að búið sé að ryk-
suga og þvo þvottinn, þá verður
þessi vinna á vissan hátt sýnileg
þegar ég er búin að strika yfir á
listanum. En þetta þykir mannin-
um mínum mjög fyndið...
Helduröu aö karlmenn
myndu gera slíka lista?
Kannski ekki, enda eru það sjald-
an þeir sem sinna þessum störf-
um. Sennilega fer það mest eftir
því hvað þeir hafa fyrir sér í upp-
eldinu. Sumar mæður gera allt
sjálfar og aðrir koma ekki nálægt
þeirra verkum, annars staðar
hjálpast öll fjölskyldan að við
heimilishaldið.
En hvaö segir þú um að konur
eigi léttara með að vinna
mörg störf í einu en karlmenn
og getur vinnumarkaðurinn
kannski eitthvaö lœrt af því
vinnulagi?
Sennilega er eitthvað til í því,
konur eru vanar að þurfa að hafa
margt í takinu í einu. En þetta fer
auðvitað mikið eftir störfum, ein-
hæf störf byggjast á línulegum
tíma, maður gerir eitt á eftir öðru,
en önnur störf, til dæmis stjórn-
unarstörf krefjast þess að hugsað
sé um margt í einu. Oft þarf að
halda fjölbreyttu starfi gangandi
þannig að þau tvinnist vel saman
og tíminn nýtist til hins ítrasta.
En hvaö segir þú um þessa sí-
felldu endurtekningu og
ósýnileik sem sagt er aö ein-
kenni störf kvenna ó heimil-
um?
Það er alveg rétt að það sést ekki
alltaf hvort starfið er unnið eða
ekki og það er mikið um endur-
tekningu, en jafnvel í endurtekn-
ingunni getur verið fjölbreytni frá
degi til dags. Og heimilisstörf eru
fjarri því að vera einu störfin sem
eru þessu marki brennd. Það eru
fastir punktar í flestum störfum,
verk sem þarf að vinna aftur og
aftur. Ég geri ráð fyrir að um sex-
tíu prósent af starfi mínu hjá
íslenska bókaklúbbnum hafi ver-
ið síendurtekið ferli, verk sem
þurfti að vinna á hverjum degi
eða í hverjum mánuði en þau
tóku þó sífellt breytingum eins og
vinnan heima.
Ertu sammála því aö konur
„slóri“ stundum til aö eiga
stund meö sjálfum sér?
Ég veit ekki hvað skal segja, ég
myndi frekar segja að þær finni
sér tíma til að slaka á meðan þær
eru að gera eitthvað annað og að
því leyti eru j:>ær kannski ólíkar
karlmönnum, þótt ég endurtaki
að á þessu er fyrst og fremst ein-
staklingsmunur.
Finnst þér umönnun barns
hafa breytt hugmyndum þín-
um um tíma?
Já, ég skil miklu betur nú en áður
hvers vegna móðir getur ekki
hugsað sér að mæta til vinnu ef
barnið hennar er veikt. Mér finnst
þetta líka eiga við marga unga feð-
ur. Umhyggja fyrir ættingjum
hvflir fyrst og fremst á konunum,
karlar á miðjum aldri koma þar
varla nærri en þeir yngri og eldri
frekar. En ég vil fara varlega í að
telja þetta eðlislægt. Það eru ýms-
ir karlmenn, meðal annars kolleg-
ar mínir, sem öfunda mig af því að
vera löglega afsökuð og geta tekið
mér tíma í að annast barnið mitt,
ég held þeir vildu gjarnan vera í
mínum sporum.
aób.