Vera - 01.07.1990, Blaðsíða 19

ÞAÐ ER HÆGT
AÐ BREYTA
STJÖRNUM STÉTTARFÉLAGA
Spjallaö viö Sigríöi
Kristinsdóttur,
formann Starfs-
mannafélags ríkis-
stofnana
Það er ekki algengt að boðið sé
fram gegn sitjandi stjórnum verka-
lýðsfélaga hér á landi, í raun alltof
sjaldgæft, því með samhentri
vinnu virðist vera hægt að ná
fram breytingum. Það sannar
kosning í stjórn Starfsmannafé-
lags ríkisstofnana sem fram fór
nýlega. Þegar uppstillingarnefnd
hafði kynnt tillögu sína til stjórn-
ar, ákvað hópur fólks innan fé-
lagsins að koma með aðra tillögu
og náðu allir frá þeim síðar-
nefndu kosningu, utan einn.
Hópurinn sem að þessu stóð er
kunnugur málefnum félagsins og
hafa sumir setið þar í stjórn. Það
sem einnig heyrir til tíðinda varð-
andi stjórnarkjörið í SFR er að þar
var kona í fyrsta sinn kosin for-
maður. Það er Sigríður Kristins-
dóttir sjúkraliði sem hefur setið í
varastjórn félagsins sl. fjögur ár.
Sigrfður er nú í 60% starfi hjá fé-
laginu og segist hafa notað þá tvo
mánuði sem liðnir eru síðan hún
var kosin til að kynnast starfinu
sem snýst ekki eingöngu um
kjaramál. Orlofshúsamál eru t.d.
tímafrek á vorin og eins þarf að
sinna málum félagsmanna sem
vilja leita réttar síns. Við spurðum
hana fyrst um ástæðu þess að hún
bauð sig fram.
,,Ég held að konur þoli frekar
að tapa en karlar. Ég bjóst alls ekki
við að ná kjöri,“ sagði Sigríður.
„Okkur fannst nauðsynlegt að
einhver af fyrri stjórnarmönnum
byði sig fram í formannssætið og
það stóð þannig á hjá mér að ég
taldi mig hafa tíma til að sinna
starfinu. Við náðum upp góðri
stemmningu í kosningabarátt-
unni og fundum aö fólk vildi
breytingar. Við lögðum áherslu á
mál sem fólk er hlynnt, eins og
t.d. að gera launamálaráð virkara.
Það er 40 manna hópur sem kos-
inn er af 280 manna trúnaðarráði
og þar gefst fólki frá hinum ýmsu
vinnustöðum færi á að koma fram
með sín vandamál og upplýsinga-
flæðið innan félagsins eykst.
Okkur finnst einnig ástæða til að
breyta kosningalögunum og gefa
fólki á höfuðborgarsvæðinu tæki-
færi til að kjósa í stjórn úti á
vinnumarkaðnum, en ekki á ein-
um stórum fundi eins og nú er.
Þessu er hægt að breyta á aðal-
fundi sem er haldinn árlega, en
hins vegar er kosið í stjórn á
tveggja ára fresti.“
Starfsmannafélag ríkisstofnana
er tæplega 5000 manna félag
starfsfólks ríkisstofnana um allt
land sem ekki er háskólamennt-
að. Konur eru 69% félagsmanna
og eru sex konur í ellefumanna
stjórn. Það er sama hlutfall og var
í fyrri stjórn. Félaginu er skipt í
þrjá meginhópa sem allir eiga
fulltrúa í stjórn, þ.e. skrifstofu-
hópur, tæknihópur og heilbrigð-
ishópur.
„Einnig eru starfandi nokkrar
deildir starfsstétta innan félagsins
og mætti gjarnan stofna fleiri slík-
ar deildir," sagði Sigríður. „Með-
allaun hjá BSRB eru 55 til 60 þús-
und krónur á mánuði, sem eru
auðvitað alltof lág laun. Það er
full ástæða til að vinna að bótum
á því sviði og þjappa fólki saman
um launakröfur. Þegar launin eru
þetta lág, neyðist fólk til að vinna
yfirvinnu og þeirri þróun þarf að
breyta svo fólk hafi einhvern frí-
tíma.“
Að sögn Sigríðar eru félagar
SFR lægra launaðir en ýmsir sam-
bærilegir hópar, t.d. hjá sveitarfé-
lögum, að Reykjavík undanskil-
inni. Einnig er samanburður iðn-
aðarmanna innan félagsins óhag-
stæður miðað við þá sem vinna á
almennum markaði.
Sigríður er ekki óvön launabar-
áttunni, hefur staðið íhenni sl. 20
ár og var m.a. formaður Sjúkra-
liðafélagsins um tíma. Henni
finnst launþegar vera skyldugir til
að hafa áhuga á velferðarmálum
sínum og megi ekki gefast upp þó
baráttan virðist oft á tíðum von-
laus.
„Þeir sem hafa tækifæri til, fara
oft að vinna hjá einkaaðilum sem
borga betur, en ríkisstarfsmönn-
um þykir mörgum vænt um
vinnustaði sína og vilja vera í
þjónustu ríkisins. Af þeirri ástæðu
m.a. helst ríkinu á fólki þrátt fyrir
að launin séu svona lág. En það er
okkar verkefni að breyta því og
mun ég ekki liggja á liði mínu í
þeim efnum. Við erum nú með
samninga sem eiga að gilda þar til
í september 1991, ef ríkið stendur
við sinn þátt hvað varðar verð-
lagsþróun. Við munum fylgjast
vel með því og verja þann kaup-
mátt sem við nú höfum. Ef hann
verður verri falla samningarnir úr
gildi,“ sagði Sigríður að lokum.
EÞ
19