Vera - 01.07.1990, Side 25

Hildur Jónsdóttir,
TS
vinnustað til að fjölga konum í
hópi viðmæknda í fréttum. Samt
hef ég tekið eftir breytingu. Hún
birtist helst í því að kvenfrétta-
mennirnir leggja sig í líma viö aö
finna konur til aö tjá sig og gefast
ekki upp fyrr en þaö tekst. Oft
þarf að leita lengi að jieim. Og oft
yfirsést manni einhver tiltekin
kona sem stöðu sinnar vegna er
sérfræöingur um mál sem er til
umfjöllunar, cn sem ekki er mjög
sýnileg út á við eins og er algengt
Sigrún Stefóndsdóttir
Ljósmynd: Anna Fjóla
1
Magdalena Schram,
um konur þrátt fyrir að þær séu í
ábyrgðarstöðum. Veldi ég alltaf
þá sem koma fyrst upj^ í hugann í
tengslum við fréttir, væru við-
mælendurnir allir karlar. Það þarf
að leggja sig fram og það þarf að
hafa tíma til þess, en sá tími er
ekki alltaf fyrir hendi. í þeim til-
vikum er einhverjum karli kippt
upj) og hann spurður.
Magdalena: Karlarnir eru yfir-
leitt svo fljótir að koma. Það þarf
aldrei að sannfæra þá um að þeir
séu rétti aðilinn að tala við. Oft
finnst konum að þær þurfi tíma til
að undirbúa sig, en slík viðbrögð
koma sjaldan frá körlum En þetta
er oft notað sem réttlæting, sem
lélegt skálkaskjól þegar gagnrýnt
er til dæmis að engin kona sé
meðal viðmælenda í heilu þátta-
röðunum. Þá er sagt viðkomandi
dagskrárgerðarmanni til afsökun-
ar að hann hafi lagt sig í líma við
að reyna að finna konur til að tala
við en það hafi því miður ekki
tekist. Þetta er ódýr afsökun sem
ég trúi ekki á. Auðvitað kostar það
aðeins meiri vinnu og aðeins
meira hugmyndaflug ef fara á út
fyrir þessar venjulcgu marg-
troðnu brautir við leit aö viðmæl-
endum, en þegar allt kemur til
alls krefst það eingöngu frum-
kvæðis og vilja.
Sigrún: Undanfarin ár hafa
konur haldið uppi stöðugum
þrýstingi á fjölmiðla til að fá þá til
að taka við sér íþessum efnum. Ég
held að þessi þrýstingur sé farinn
að skila sér. Meira að segja verð ég
stundum vör við að strákarnir
sem vinna með mér á fréttastof-
unni leggja sig fram við að reyna
að finna konur tl að tala við. Þeim
finnst ekkert eðlilegt lengur að
þær vanti. Þetta er þó nýtt. Fyrir
nokkrum árum datt engum karli í
hug að þetta væri vandamál. Þá
reyndu þeir ekki einu sinni að
breyta ástandinu og þrættu jafnvel
fyrir að þess væri þörf. Mesta
breytingin felst þó tvímælalaust í
því að konum sem vinna á fjöl-
miölunum hefur fjölgað. Þegar
kominn er kjarni af konum sem
vinna saman og styðja hver aðra
er vígstaðan önnur. Það er svo
erfitt að vera eina konan í hópn-
um eða á vaktinni. Sú kona er oft
ein að basla með mál sem henni
finnst merkilegt og nauðsynlegt
að fjalla um á meðan karlkyns
kollegar hennar eru ekki bara
annarrar skoðunar heldur gera
kannski lítið úr viðkomandi konu
25