Vera - 01.08.1993, Side 29

SYSTRAÞEL
FÖTLUNARINNAR
hömluð, þó að hún viti að svo sé í
mörgum tilfellum. Hún nefnir
sem dæmi að giftar fatlaðar kon-
ur séu alltaf spurðar að því hvort
makinn sé líka fatlaður.
„Það er eins og það sé skilyrði
fyrir þvi að fötluð kona geti gifst.
Þegar drykkfeld kona eða illa gef-
in kona giftir sig er hún ekki
spurð að því hvort að makinn sé
það líka! Fatlaðir karlmenn heyra
þessa spurningu miklu sjaldnar.”
Ólöf segir að það sé mjög mikil-
vægt að fatlaðir - ekki síst fatlað-
ar konur - mennti sig, vegna
þess að þeir þurfa að standa sig
betur en aðrir til að komast
áfram. Þó að viðhorf til fatlaðra
hafi breyst mikið til batnaðar er
samt aldrei langt í vorkunnina og
aumingjastimpilinn.
„Það er ótrúlegt hvað viðmót
fólks breytist þegar maður sest í
hjólastól. Ég fæ aldrei jafnmörg
bros og þegar ég sit í hjólastól. Ef
einhver er með mér er hann iðu-
lega spurður um hvað ég vilji eða
finnist. Ég veit ekki hvernig í
ósköpunum maður á að vinna
bug á þessum viðhorfum.”
Það er eins og það sé
skilyrbi fyrir þvi aé fötluð
kona geti gifst að
makinn sé líka fatlaður.
Þegar drykkfelld kona
eéa illa gefin giftir sig
er hún ekki spurð ab
því hvort makinn
sé það líka!
Starfið lagt niður
Ólöf Ríkarðsdóttir hefur alla tið unnið mikið að
félagsmálum fatlaðra, en árið 1967 tók hún við
launuðu starfi innan landssamtakanna Sjálfs-
bjargar, fyrst sem félagsmálafulltrúi, síðan sem
forstöðumaður félagsmála. Um síðustu áramót
lagði framkvæmdastjórn Sjálfsbjargar starfið
niður.
„Hún hlýtur að hafa talið það óþarft,” segir
Ólöf. En hún starfar ótrauð áfram á eigin vegum
og er að koma sér upp tölvu heima til að geta
haldið áfram að sinna hugðarefnum sínum. Vera
óskar Ólöfu velfarnaðar í framtíðlnnl og vonar að
mikilvæg brautryðjendastörf frumkvöðla gleym-
ist ekki yngri kynslóðum.
Viðtal: B|örg Árnadóttir
HldLPHRTÆKIðBHnKinn
HATÚNI 12 105 REYKJAVÍK ■ SÍMI 62 33 33 FAX 62 35 22
rz rz
~LTLT
HEYRT UM FÖTLUN
Þegar ég geng við hækjur er ég vits-
munavera. Þegar ég sit í hjólastól
er klappað á kollinn á mér.
•
Það er óþolandi að alltaf er verið að
draga fólk i dilka eftir kyni, aldri og
líkamlegu atgervi. Meinið er að við
sem berjumst fyrir jafnrétti allra
verðum lika að draga fólk í dilka og
leggja áherslu á sérstöðu þess til
þess að eitthvað vit sé í baráttunni.
•
Ég þijóskaðist lengi við að nota
hvíta staflnn, fannst hann vera yf-
irlýsing um ósjálfstæði. Nú nota ég
hann og þvílíkur munur! Allir eru
boðnir og búnir að hjálpa mér og
mér er ekki lengur sendur tónninn.
•
Það þykir ekki par iint í okkar sam-
félagi að hafa skerta greind. Það er
lægsta þrepið í virðingarstiga fötl-
unarinnar.
•
Ég tek alltaf manninn minn með á
fundi með sérfræðingum vegna
fötlunar barnsins okkar. Nærvera
hans hefur undraverð áhrif á kerf-
ið jafnvel þó að hann segi ekkert.
HJÍIPIÐ BUNDUM
KORFUR
Okkar vinsœlu ungbarnakörfur,
brúðukörfur, bréfakörfur, stólar,
kistur og margar gerðir af körfum,
stórum og smöum.
Ávallt fyrirliggjandi
BLINDRAVINAFELAG ISLANDS
Körfuger&in, Ingólfsstræti 16,
101 Reykjavík, Sími 91-12165
Enn aukum við úrvalið
og nú bjóðum við
eftirtalda hjólastóla frá:
SCANDINAVIAN MSDBILITY
REA XLT
Kannið verð
og þjónustu hjá okkur.
7önika h.J.
Umboðs og heildverslun
Melabraut 35, 170 Seltjarnarnesi, s. 91-611668
29