Vera - 01.12.1993, Blaðsíða 4

* PISTILL ^AWaVaVaVaVAWaVaVaVaVA/aVaVaVíVaV^VaVVV^
UNG OG REIÐ - LÍTIL OG HRÆDD
Undanfarið hefur verið nokkuð áberandi
togstreita í kvenréttindamálum, sem er ef
til vill ekki ný af nálinni, en hefur tekið á
sig nýja mynd. Þetta kemur helst upp á
yfirborðið í nauðgunar-
málum erlendis og hefur
verið að berast til okkar
með fréttum og útlendum
tímaritum. Hér er á ferðinni
deila sem snýst í stórum
dráttum um kynferðislegt
áreiti og hvemig skuli skil-
greina nauðgun; hafi kona
verið undir áhrifum áfengis
og tekið þátt í samræði, er
þá rétt að dæma karlinn
fyrir nauðgun, þegar hún
kemst að þeirri niðurstöðu
að hún hafi í rauninni aldrei
ætlað sér þetta og ákveður að kæra hann?
Eg heid að við þurfum að taka afstöðu í
svona málum, því þótt þau snúist ekki um
íslensk tilfelli má búast við að íslendingar
fylgi í kjölfarið á Bretum og
Bandaríkjamönnum, sem standa nú í
háværum deilum.
í stórum dráttum skiptast hóparnir,
sem láta til sín taka, í tvennt. í fyrsta lagi
þá sem skilgreina nauðgun vítt, þannig að
á stundum rennur hún nánast saman við
skilgreiningu á kynferðislegu áreiti. Þeir
vilja gera reglur um ýmsa hegðun, til
dæmis banna að nemend-
ur og starfslið háskóla
eigi saman ástarfundi.
Háskólanir eru vettvang-
ur þessara umræðna, því
þar eru margar ungar
konur, en þær eiga nauðg-
un fremur á hættu en
hinar eldri.
í öðru lagi eru þeir,
sem telja þetta hugarfar
hættulegt konum vegna
þess, að með því sé verið
að vekja upp drauga úr
fortíðinni. Það er viðk-
væma konan, sem sífellt þarfnast vemdar,
getur ekki séð um sig sjálf og veit eiginle-
ga ekkert hvað hún meinar. Þeir segja að
kvennabaráttan sé með þessu að leggja
lykkju á leið sína til að eyðileggja það sem
áunnist hefur með áratuga erfíði. í stað
þess að móta „ungar reiðar konur“ búi hún
til „hræddar litlar stúlkur“, sem þurfi
reglur um hvernig beri að haga sér við
hvert atriði sem upp kann að koma í lífínu.
Eg er ekki að gera lítið úr því alvarlega
máli sem nauðgun er. Flestar konur, sem
vilja á annað borð vita það, þekkja á ein-
hvern hátt til þess. Þótt ekki sé annað en
óttinn við að hún eða dóttir hennar verði
fyrir slíku.
Eg held hinsvegar að miklu llciri atriði
kvennabaráttunnar hafi á sér þessa hlið.
Málið snýst um það, hvort leggja eigi
áherslu á að konur séu fórnarlömb, sem
beri að vemda með sérákvæðum og fleiri
reglum, eða á það að konur séu sterkar,
geti lifað sjálfstæðu lífí og krefjist réttar
síns.
Þess vegna snýst umræðan einnig um
hversu einangruð kvennabaráttan á að
vera. Er hún háð í nafni almennra mann-
réttinda og jafnréttis, eða er hún bara fyrir
og um konur? A hún að vera staðbundin
eða alþjóðleg? Margar konur hafna
kvennabaráttu þótt þær séu jafnréttissinnar
til orðs og æðis. Hvers vegna? Ég vil hvet-
ja til almennrar íhugunar og umræðu um
kvennamál og bendi á VERU sem tilvalinn
vettvang til þess.
Lára Magnúsardóttir
nemi á MA-stigi í sagnfræði við HÍ
í ÞESSARIVERU:
SKÁL!
HVERNIG KONUR FARA MEÐ VÍN... OG VÍN MEÐ KONUR 8-29
BARNSHAFANDI í BANDARÍKJUNUM 30
FULLNÆGING NÝJASTA TÆKNI OG VÍSINDI 32
KARLAR - HIÐ ÞÖGLA KYN 34
HANN FÉKK BÓK EN HÚN FÉKK NÁL OG TVINNA 36
VERA MÆLIR MEÐ 38
PLÚS OG MÍNUS í JAFNRÉTTISBARÁTTUNNI 41
ÞÁ MÁ ENGINN VERA EINN OG ENGAN HUNGRA 42
HEFUR KVENNALISTINN BRUGÐIST VERKALÝÐSFORYSTUNNI? 45
SÍVINSÆLT LEIKHÚS í TÖSKU 48
TIL HAMINGJU 50
BJÖLLUKÓRINN 54