Ritmennt - 01.01.1999, Síða 31

RITMENNT
ÍSLENSK BÓK í ÞÝSKU BÓKASAFNI
guðfræði o.fl. en stefndi að því að leggja fyrir sig samanburðar-
málfræði. Var norrænunámið þáttur í undirbúningi þess. Ævi-
starf Bunsens varð þó annað því örlögin höguðu því svo að hann
gerðist embættismaður og sendiherra Prússa í Róm, Genf og
Lundúnum. Sú saga verður ekki sögð hér. Þótt engar sönnur liggi
fyrir því er afar sennilegt að Bunsen hafi komist yfir handritið og
smáritin fjögur sumarið sem hann dvaldist í Höfn. Eftir útliti
handritsins af Hálfdanar sögu að dæma hefur Bunsen fengið það
svo til nýtt í hendur ef það hefur ekki einfaldlega verið skrifað
sérstaklega fyrir hann. Öruggt má telja að ritin hafi verið bundin
inn eftir að þau komust í eigu Brunsens því að eitt þeirra („Fáein
orð...") er annaðhvort óprentað eða rétt nýkomið úr prentsmiðju
þegar hann kemur til Hafnar snemmsumars 1815. Eins og fyrr
segir eru engar skriflegar athugasemdir í prentuðu ritunum, ut-
an lítilfjörlegrar leiðréttingar á síðari titilsíðu (bls. 9) „Harma-
talna" Eggerts Ólafssonar, en þar hefur eitt orð verið leiðrétt.
Einu athugasemdirnar í Hálfdanar sögu, sem ekki tilheyra text-
anum, eru greinilega verlc Islendings. Að auki er bókin stíf í
bandinu og hefur lítið verið opnuð.42 Af þessu má líklega ráða að
Bunsen hafi lítt fengist við íslensku eftir að hann sneri sér að
stjórnmálum.
Lokaorð
Hér að framan var greint frá dálítilli bók sem dregin var frarn úr
gleymsku fyrir nokkrum árum í bókasafni menntaskólans í Kor-
bach í Þýskalandi. Bólcin er merkust fyrir það að geyma handrit
af Hálfdanar sögu gamla og sona hans. Sagan var samin um 1800
og er skrifuð í fornaldarsagnastíl. Höfundurinn er sagnaritarinn
Jón Espólín. Með handritinu eru bundin fjögur íslensk smárit
sem út komu á árunum 1755-1815. Fátítt er að áður óþekkt ís-
lensk handrit lcomi í ljós nú á dögum og má því þykja dálítill
fengur að þessu þótt hvorki sé það ýkja gamalt né sagan fágæt,
en hana má finna í a.m.k. fimmtán öðrum handritum. Sá fjöldi
er til nokkurs rnarks um vinsældir fornaldarsagna á 19. öld. Um
þessa sögu hefur lítið verið ritað og var því notað tækifærið sem
42 Ekki er að sjá merki um að hresst hafi verið upp á bandið eða átt við bókina
á annan hátt.
Universeller Geist und guter Europaer, bls. 10.
C.C.J. von Bunsen.
27