Ritmennt - 01.01.1999, Síða 122

JÓN VIÐAR JÓNSSON
RITMENNT
fyrir, að hún hafi lent í sterkum andbyr og
neyðist nú til að draga saman seglin til mik-
illa muna. Honum leikur forvitni á að
fregna af ráðagerðum Haralds og félaga, og
hann nefnir að sér hafi borist boð um að
koma til Reykjavíkur til að vera viðstaddur
opnun Þjóðleikhússins sem þá stóð fyrir
dyrum. En tekjur dansks kvikmyndagerðar-
manns séu því miður ekki svo ríflegar að
hann hafi ráð á því.
Ekki stendur á svörum hjá Haraldi sem
skrifar 14. apríl og segist hafa verið að
dreyma Gunnar svo mikið nóttina áður en
bréfið barst honum í hendur. Undirbúning-
ur að kvikmyndun Leynimelsins er á full-
um skriði:
Við erum ekki enn byrjaðir, og hefur hitt og þetta
ollið töfum. Nú höfum við fengið þau verkfæri,
að mestu leyti, sem til þarf. Við höfum fengið
sæmilegt húsnæði til filmtöku. Verið er að
skrifa manuskriftið, ég lagði ekki í að gera það
sjálfur, var allt of bundinn við leiksviðið, en ég
vona að það handrit, sem við fáum sé all sæmi-
legt. Opnun Þjóðleikhússins hefur einnig tafið
mikið fyrir okkur, þar sem allir virkir leikarar
hér eru starfandi þar að einhverju leyti, um þess-
ar mundir. Indriði Waage mun verða leikstjóri
okkar við filmuna. Alfred mun leika aðalhlut-
verkið, klæðskerann, en ég mun leika mitt
gamla hlutverk, skósmiðinn. Við munum leitast
vió að hafa eins góða leikara og kostur er á hér á
landi, í hverju hlutverki. Við höfum gert samn-
ing við Tjarnarbíó (Háskóla-bíóið) og mun það
leggja fram peninga til framkvæmdanna. Takist
myndatakan og leikurinn sæmilega, er ég ekkert
hræddur um að við munum ekki fá góða aðsókn,
og að við þénum ekki á fyrirtækinu. Sören Sören-
son mun taka myndina, og er liann ágætis film-
tökumaóur, að minnsta kosti á okkar mæli-
kvarða. Nú hefur mér dottið dálítið í hug í sam-
bandi við þetta, Gunnar minn. Þú segir í bréfi
þínu að það sé mikið að draga úr kúltúrfilm-
framleiðslu í Danmörku, og geri ég því ráð fyrir
að þú hafir minna að gera í náinni framtíð, en
hingað til. Væri það hugsanlegt að þú vildir
koma hingað til íslands í þrjá til fjóra mánuði,
hjálpa okkur með Leynimelinn, og einnig vinna
hér að fræðslufilmum? Kaupið, til að byrja með,
yrði náttúrlega eklti hátt, en þó svo að þú gætir
lifað góðu lífi á því meðan þú ert hér. Ef þér félli
þetta starf vel, og samvinnan yrði góð hjá þér og
þeim sem þú ynnir með, sem í þessu tilfelli yrði
Sören Sörenson, þá gæti verið að þú gætir skapað
þér framtíðarvinnu hér á landi, það er að segja ef
Sögu vex fiskur um hrygg og getur haldið áfram
að starfa. Ég veit að ef við getum telcið filmur,
sem hægt er að senda til útlanda og selja þar, svo
við getum skaffað landinu einhvern gjaldeyri, þá
munum við fá aukin leyfi fyrir því sem okkur
vantar til þess að framleiðsla okkar geti orðið
betri. Ég hefi fært þetta í tal við forstjóra Sögu,
Sören, og einnig Waage og hafa þeir tekið vel í
það. Nú á ég bara eftir að tala við forstjóra Tjarn-
arbíós, og geri ég ráð fyrir að hann verði tillög-
unni fylgjandi. Það var eiginlega Alfred, sem
benti mér á þessa möguleika til að byrja með.
Hann segir honum að Sören sé á leið til
Kaupmannahafnar innan skamms og muni
hann hafa samband við Gunnar. Hann hvet-
ur Gunnar mjög til að hugsa málið, hann
hefði gaman af að koma aftur til íslands og
sjá allar breytingarnar og svo gæti þetta orð-
ið nokkurs konar sumarfrí fyrir hann. En
fleira hangir á spýtunni: „Einnig er ekki
óhugsanlegt að þú getir skapað mér hér góða
framtíðarstöðu, sem brautryðjandi íslenskr-
ar kvikmyndagerðar. Þú athugar málið, vin-
ur."
í kvikmyndamálum íslendinga er annars
margt á seyði:
Þú hefur auðvitað heyrt að Frakkar liafa haft liug
á að filma Fjalla-Eyvind, en það mál hefur strand-
að vegna framkomu Stefs, svo ekki veit ég hvað
úr því verður. Þetta Stef, með fón Leifs í broddi
118