Vera - 01.08.1999, Blaðsíða 29

Vera - 01.08.1999, Blaðsíða 29
kvennasamstaðan. Samstaðan rofnaði í deilun- um um EES og aðildina að Reykjavíkurlistan- um. Eftir þær deilur var fjandinn laus, segir Kristín. Ég er sammála henni um að þessar deilur mörkuðu einhver tímamót, ég býst við að við sem höfum starfað í Kvennalistanum lengi höfum allar skynjað það. En af hverju var „fjandinn laus" þó að konur væru ósammála? Hvers vegna var ekki í lagi að kvennalistakonur væru ósammála um aðildina að EES þegar ósætti var um hana i öllum öðrum stjórnmála- samtökum? Ég veit ekki svarið, en margt í bók Naomi Wolf gefur að minnsta kosti ýmsar hug- myndir um hvert svarið kynni að vera. „Þriðja hugmyndin sem einkenndi kvenna- hreyfingar var sú að breyta ríkjandi vinnu- brögðum og stjórnun til þess að skapa raun- verulegt lýðræðl með þvi að allar raddir fengju að hljóma, komist yrði að sameiginlegri niður- stöðu, sjálfskipuðum foringja hafnað og unnið gegn pýramidaskipulagi." K.Á. í Veru. Þessi vinnubrögð hafa reynst konum vel og eiga fullkominn rétt á sér, svo langt sem þau ná, en stundum hafa þau reynst illa og snúist upp í andhverfu sína. Það eru nefnilega ekki endilega aðferðirnar sjálfar sem skipta máli heldur virðingin sem er borin fyrir þátttakend- um. Þegar best hefur tekist til hjá Kvennalist- anum hefur sú aðferð að ná samhljóða áliti (consensus) virkað vel. Þá er búið að ræða mál- in í kjölinn, allar hafa fengið að tjá sig, konur leggja sig fram við að komast að sameiginlegri niðurstöðu og allar eru sáttar. Þessi vinnubrögð geta verið timafrek og gera miklar kröfur til þeirra sem taka þátt. Margar kvennalistakonur hafa lagt mikið á sig til að finna hvar hægt er að ná saman og eiga hrós skilið. En ég hef því miður einnig orðið vitni að fundum hjá Kvennalistanum sem eru ekki lýðræðislegir og þessi annars ágætu vinnubrögð eru misnotuð. Dæmi um slíkan fund er Samráðsfundurinn haustið 1997. Þar var til umræðu viðræður við A-flokkana um sameiginlegtframboð til næstu alþingiskosninga. Margar þeirra kvenna sem setið höfðu á þingi, eða sátu á þingi, fyrir Kvennalistann lýstu yfir mikilli andstöðu við að halda áfram viðræðum. Þegar ein kona benti fundarstýru á að láta orðið ganga þannig að allar fengju að tjá sig, kom í Ijós að skilaboð sem fulltrúar anganna höfðu með sér úr sfnum kjördæmum voru yfirleitt á þá leið að rétt væri að halda viðræðum áfram. Ljóst var að meiri- hluti var fyrir áframhaldandi viðræðum og erfitt að ná sameiginlegri niðurstöðu í þessu máli. Ein ágæt kvennalistakona, sem ég ber mikla virðingu fyrir, sagði á þeim fundi: „Mér hefur aldrei fundist það lýðræði að meirihlut- inn ráði."! 11 Lái mér hver sem vill, en mér finn- ast þetta hrein öfugmæli. (mínum huga er það lýðræði þegar meirihlutinn ræður, en tekur þó tillit til minnihlutans. Á þessum Samráðsfundi var lagt til að einstaklingar innan Kvennalistans fengju að tala við A-flokkana, sæst var á að tala um „hóp innan Kvennalistans". Þarna var að mlnu mati minnihlutinn að halda aftur af meirihlutanum. Meirihlutinn fékk leyfi til að kalla sig „hóp innan Kvennalistans". Eftir þennan Samráðsfund ákvað ég að bjóða mig fram sem fundarstjóra á landsfund- inum 1997 til þess að sjá til þess að ekki yrði endurtekning á því að grípa mætti fram í fyrir sumum konum og þagga niður f þeim, en ekki öðrum. Einnig að reyna að sjá til þess að jafna ræðutfma. Þeim konum sem kvörtuðu undan þvf að finnast erfitt að tjá sig vegna mælsku sumra þeirra reyndari var bent á að skrifa nið- ur fyrirfram það sem þær vildu segja. Þetta gekk vel, en þó heyrðist sagt í hneykslunartón: „Sumar hafa greinilega undirbúið sig," eins og það væri eitthvað neikvætt að undirbúa sig fyr- ir mikilvægan fund. Þar sem ekki tíðkast að greiða atkvæði á fundum í Kvennalistanum getur verið erfitt að komast að því hvað meiri- hlutinn vill. Eins og Kristln bendir á f grein sinni gerðist það í upphafi umræðunnar á lands- fundinum 1997 að talsmaður samfylkingar- sinna bað þær konur sem voru henni fylgjandi að málum að standa upp. Þetta upplifði Krist- fn sem verið væri að sýna minnihlutanum lítils- virðingu. En segir það ekki sfna sögu um það út ( hvaða ógöngur vinnubrögð Kvennalistans voru komin ef meirihlutinn treysti því ekki að tekið væri til- lit til hans? Þó svo ég sé ekki ein þeirra þriggja kvenna sem áttu frum- kvæðið að því að kalla konur saman sumarið 1981 til að ræða hugsanlegt kvennafram- boð, eins og Kristín Ástgeirs- dóttir, þá hef ég verið með í Kvennalistanum frá því á stofn- fundi f mars 1983. Mér þykir ákaflega vænt um þessi samtök og er þakklát fyrir að hafa fengið að vera þátttakandi og kynnst öllum þessum frábæru kvennalistakonum. En þessi samtök eru ekki það heilög að ekki megi gagnrýna þau. Ég met Kristínu Ástgeirsdóttur mikils og er innilega sammála henni um margt sem varðar stöðu og velferð kvenna. En ég get verið algerlega ósammála henni á öðrum sviðum og það truflar mig ekki. Hennar fram- lag til íslenskrar kvennabaráttu er ekki Iftið og ég er sannfærð um að hún og aðrar konur sem framarlega hafa staðið I kvennahreyfingum síðustu áratuga fá sinn sess f sögunni. „Rödd kvenna þarfað hafa góðan styrk á full- trúasamkundum þjóðarinnar, annað er ekki lýðræði. Konur þurfa þó ekki að vera sammála um það sem þar er fjallað." Sigríður Lillý Baldursdóttir, Gegnum glerþakið Fyrir mér eru staðreyndirnar þessar: Kvennalist- inn hafði ekki lengur hljómgrunn meðal kjós- enda. Það sýndu skoðanakannanir. Okkur bauðst að vera með í sameiginlegu framboði Alþýðuflokks og Alþýðubandalags, þar með höfðum við tækifæri til að láta rödd Kvenna- listans hljóma áfram á þingi. Ég er stolt af því að vera með í því að í fyrsta sinn á íslandi er til þingflokkur þar sem jafnræði ríkir milli kynja, það eru nfu konur og átta karlar sem tóku sæti á þingi fyrir Samfylkinguna. Konur leiddu lista Samfylkingarinnar í fjórum af átta kjördæm- um. Kristínu er ofarlega í huga að Kvennalistinn fái ekki þann dóm sögunnar að þetta hefðu jú allt verið kratar. I mfnum huga er það ofarlega að konur njóti jafnréttis á við karla, að konur séu virtar til jafns við karla og að konur fái völd á við karla. Kvennalistinn er tæki sem notað var á leiðinni. Hvernig dóm hann fær skiptir mig minna máli heldur en það hvort raunveru- legt jafnrétti næst. ©ullkistan Sérverslun með kvensilfur Ftjóðum eldri munsturgerðir Onnumst allar viðgerðir, hreinsun og gyllingar. Allar upplýsingar um hefð og gerðir búninga eru veittar á staðnum. ©ullkistati Frakkastíg 10 - Sími: 551 3160 VER A • 29
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Vera

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vera
https://timarit.is/publication/858

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.