Akranes - 01.01.1952, Blaðsíða 11

RotaryÉgl þáttur
Hikandi hef ég máls, er ég á að inna
af hendi það vandasama hlutverk, að tala
á þessu þingi um eir.n grundvallarþátt
Rotary-fólagsskaparins, starfsþjónustuna.
Af ýmsum ástæðum vex mér þessi vandi
í augum, en alveg sérstaklega af þessu
tvennu:
1. Hve nauðsyn starfs og þjónustu er
rík og mikilvæg, innan okkar fólags-
skapar, og á þar að rækjast, vegna
hinnar almennu þarfar í þesum heimi.
2. Hve það er vandasamt að lifa i sam-
ræmi við þessa miklu nauðsyn. Þ. e.
að lifa, til þess að leysa þennan vanda
að verulegu leyti.
Hvert er hægt að fara til aðdrátta, er
undirbyggja skal slíka lífsnauðsyn allra
manna og þjóða. Ekkert, nema til hinnar
tærustu uppsprettu, sem aldrei þrýtur.
Fegursti og fullkomnasti boðskapur, sem
oss hefur verið fluttur, er boðskapur Krists.
Það hefur verið talað um þennan boðskap
i tvö þúsund ár, svo að hann er einnig
kunnur vorri kynslóð. Hins vegar hefur
of fáum á þessari löngu leið tekist að til-
einka sér hann á þann hátt, að líf mann-
anna beri þess nógu ljós merki.
Vegna ægi-munar milli þarfar og þjón-
ustu (á þessu sviði), má hiklaust fullyrða,
að þessi alheimsfélagsskapur sé til orðinn.
og vegna þessarar sömu þarfar, höfum vér,
vitandi eða óafvitandi, gengið honum á
hönd. Vitrustu mönnum mannkynsins,
hefur á undangengnum öldum smátt og
smátt skilist, að þeir hafi um of, og of
lengi, vanrækt að lifa eftir hinum sígilda
Foðskap meistarans mikla frá Nazaret.
1 samræmi við þetta sjónarmið, sem er
lífæð þroskans, og eitt fullnægir öllum
þörfum, þessa heims og annars, leggur
Rotary-félagsskapurinn megin áherzlu á
þjónustuna. Sönn og einlæg þjónusta er
lýsigull vaxandi menningar og þroska. Af
þeirri þjónustu vex manngildi hvers ein-
staklings, en fæðir aftur af sér fágun og
legrun samfélagsins í heild. Þar sem ein-
staklingurinn heldur trúnað við þjónustu-
hugsjónina í framkvæmd, ávinnur hann
ser æðsta sess, um leið og hann þokar
afram helgun og lífshamingju ótal margra
samferðamanna.
Þegar vér hugleiðum, að þetta er þunga-
tniðja og grundvallarátriði Rotary, skilst
°ss fsTst, að félagsskapur vor er nauðsyn-
legur, og markmið hans háleitt og göfugt.
Þá skilst oss þýðing hans sem alheimsfé-
lagsskapar, og hve ábyrgðin er mikil á
hverjum klúbb, já, sérhverjum félaga. En
það er gömul og ný reynsla, að erfiðara
er að framkvæma, en að fullyrða í augna-
A K R A N E S
bliks'hrifningu eitt og annað. Já, sagan
sannar, að auðveldara er að tala fagur-
lega, en að framkvæma hina tiginbornustu
tölu í lífinu sjálfu.
ERINDI
um starfsþjónustu, flutt á
Rotary-þingi, á Þingvöllum
1951 af ÓI. B. Björnssyni.
Vegna mikilvægis þjónustunnar, leggur
Rotary því svo ríka áherzlu á þann anda,
sem stjórnar þjónustunni í framkvæmd,
það sem er aflgjafi og uppistaða hennar,
en ekki aukaatriði. Eigi aðeins sem lnag-
sjón án athafna, heldur lífæð félagsskapar-
ins; vegna þess, að hún er líkn og lausnar-
orð alls mannkynsins. Það gefur og þess-
ari hugsjón varanlegt gildi og fyrirheit,
að hún er helguð af meistara vorum, með
hinu mikla boðorði: „Það sem þér viljið
að mennirnir geri yður, það skuluð þér
og þeim gera.“
Þarna er óskeikuli mælikvarðinn, sem
ekkert tekur fram, og enginn fellir nokkru
sinni úr gildi. Einasta von mannkynsins
um frelsi frið og öryggi á þessari jörð, er
í raun og veru undir því komin að mönn-
um skiljist þetta og þeir læri það.
Rotary félagsskapnum er ljóst, að það
er ekki nóg að tala um þetta endrum og
eins, og eta ofan á það. Hann er sér þess
meðvitandi, fremur en margur annar
félagsskapur, að það þarf að lifa þetta.
Því er þjónustan meginsjónarmið og
grundvallarregla, sem ekki má sniðganga.
Af mikilvægi þessa, og til að ná tilgang-
inum, telur hann sig því þurfa að ná til
sem flestra aðila með þennan mikilvæga
boðskap.
Nú mun einhver segja. Er félagsskapur-
inn ekk skakkt upp byggður, til þess að
geta náð þessu mikla takmarki? Er skipu-
lag hans jafnvel ekki þröskuldur i vegi.
fyrir þessu takmarki, þar sem hann nær til
tiltölulega fárra aðila með þennan ,ann-
ars, mikilvæga- boðskap?
Það er von að margur hugsi svo. Skul-
um vér nú með örfáum dæmum athuga
þá hlið málsins.
Hæfilegur fjöldi félaga, tryggir betur en
ella almenna sókn. Hið sama tryggir og
nánari og gagnkvæmari kynni, meiri skiln-
ing og félagslegan þroska. En þetta leggur
Rotary höfuðáherzlu á eins og vér vitum,
af þvi að þarna er að finna dýrmætan frjó-
anga til vaxtar og viðgangs þjónustunnar
í framkvæmd.
Aðalkrafa félagsins er í rauninni að
mæta. Það er mikilvægt skilyrði til þess
að fylgjast með starfinu og uppbyggjast i
anda þess. Eigi aðeins að þvi, er snertir
eigin klúbb, heldur almennt. Til þess að
tryggja þessi höfuðatriði félagsskaparins,
tekirr liann þvi til takmarkaðs fjölda. Þrátt
fyrir þessar takmarkanir, hyggur hann
þó á víðtækari áhrif og almennari en í
fljótu bragði kann að virðast. Hann hefur
þegar náð til flestra landa, og vill ná til
sem flestra byggðarlaga heims. Hann vill
ná til sem flestra starfsgreina mannlegs
samfélags, með því að ná í valinn mann
i hverjum verkahring, — hverri starfs-
grein. — Manns, sem er svo þroskaður,
— eða þroskast — til að skilja, að batavon
heimsins og bætt sambúð mannanna, er
beinlínis komin undir þvi, að hver ein-
staklingur, félagsheildir og þjóðir, eignist
i nógu ríkum mæli þjónustu-andann, sem
lifshugsjón, er i framkvæmd verði ljós
á vegum hans og annarra. Eignist þar í
hverju tilfelli mann, er beri þetta sem blys
i sinni starfsgrein, og verði þannig sem
súrdeig samfélagsins í hverju þjóðfólagi, er
svo tengi saman lönd og álfur. Ef til vill
er þetta skipulag því ein bezta leiðin til
þess að ná þessu mikilvæga takmarki og
og nauðsyn allra manna og þjóða.
En hvernig eiga þá klúbbarnir — hver
um sig — að ná þessu takmarki, að gera
hvern einstakling að betri manni og heim-
inn í heild sinni byggilegri. Það er hægt
með sjálfsaga og óþrotlegri kostgæfni. Vér
getum áreiðanlega komizt allangt að þessu
marki, með því að rækja sem bezt hinar
óbrotnu einföldu skjddur, sem Rotary legg-
ur félögum sínum á herðar. I þessu sam-
bandi má nefna nokkur atriði:
1. Að sækja hvern fund. Ef ekki heima,
þá í öðrum klúbbum, þannig að hver
félagi komizt sem næst ioo% sókn. 1
því efni á vart að vera um afsakanir
að ræða, nema veikindi.
2. Með því að vera að öðru leyti vakandi
í starfi og þjónustuviljugur félagi, létt-
ur og lífgandi á fundum. En þar sem
annarsstaðar með sterkan siðferðilegan
þrótt að baki.
3. Með því að vera vakinn í starfi, um
aukin afköst og trúmennsku, svo að
það gefi gott fordæmi í starfsgrein-
inni yfirleitt.
4. Með því að nota hvert tækifæri, lil
þess að styðja að sátt og samlyndi,
milli manna og stétta í hverri starfs-
grein.
5. Með því að líta sjálfur á vinnuna sem
eitt æðsta hnoss lifsins og sáluhjálpar-
atriði. Það, sem öllu öðru fremur feli
í sér frjómagn lifshamingjunnar, og
hin árangursríkustu og eftirsóttustu
laun, sem er innri friður, í fullviss-
Framhald á síSu 31.
11