Akranes - 01.01.1952, Síða 17

búið með alls konar böðum, íþróttasölum,
nuddsölum, sólböðum o. s. frv. Hæð hall-
arinnar var svo mikil, að hægt var að
stökkva til sunds úr 10 metra hæð. Vatnið
sem stöðugt enducnýjaðist sjálfkrafa í
sundþrónni, var hitað með vélum eftir
þörfum. I sundhöll þessari stofnaði Jón
sundskóla, sem gekk mjög vel.
Sumarið 1915 hélt Jón sýningu fyrir
keisaranmn, hirðinni og öðru stórmenni,
og farast honum sjálfum svo orð um und-
irbúninginn og sýninguna á þessa leið:
„Um jólaleytið var ég kallaður á fund
skólastjórnarinnar og var erindið það, að
spyrja mig, hvort ég treysti mér til þess
að æfa tvo flokka, karla- og kvenflokk,
til þess að sýna leikfimi um vorið í viður-
vist keisarans og hirðarinnar og annara
stórmenna, því að það átti að fara fram
fjölbreytt íþróttasýning í hinum keisara-
lega heræfingaskóla riddaraliðsins, og
kvaðst skólinn ekki mega vera eftirbátur
annara og neyddur til að sýna íþróttir
sínar. Ég bauðst til að sýna hnefaleik og
glímu fyrir skólans hönd, en það þótti
þeim of lítið, þar sem skóli minn væri
stærsti leikfimisskóli ríkisins, og varð það
úr að ég lofaði að gera það, sem mér væri
unnt, til þess að sýningin gæti orðið sem
bezt. ^
Ég byrjaði nú að æfa flokkinn. Sýn-
ingin átti að fara fram í apríl, en í febrúar
var mér tilkynnt, að tími sá, sem leyfður
yrði til sýningarinnar, mætti ekki fara
fram úr hálfri klukkustund. Nú þótti
mér vandast málið, því að ég sá strax, að
ekki væri hægt að sýna neitt að ráði á
svona stuttum tíma og auðvitað yrði bæði
að sleppa glímu og hnefaleik. Sömuleiðis
kom það í ljós, að við sýninguna yrði ekki
hægt að koma nema litlu af leikfimis-
áhöldum og við þetta fengi sýningin allt
annan svip, en ég hafði hugsað mér. Varð
ég nú að hætta við að hafa tvo flokka og
varð að slá saman í einn flokk, á að gizka
120 manns.
Nú hófust æfingar af miklu kappi, þvi
ég var sjálfráður um það hve mikinn tíma
ég notaði til æfinga frá skólanum. I raun
og veru voru æfingar þessar miklu
skemmtilegri en vanalega við leikfimis-
kennsluna, þvi þeir, sem valdir höfðu ver-
ið til þess að taka þátt í sýningunni, tóku
nú á öllu, sem þeir áttu til, því enginn
vildi láta vdsa sér frá vegna ódugnaðar.
Þess má geta að herforingjar gáfu mér
allar upplýsingar um hvernig ég ætti að
stjórna flokknum frammi fyrir keisaran-
um, baeði við inn- og út göngu og eins á
sýningarsvæðinu sjálfu.
Loksins rann upp hinn mikli dagur,
sem sýningin átti að fara fram. Sjálfur
var ég kvíðafullur, en þá djarfur og kaldur
og öruggur um úrslitin. Sýningin gekk að
allra dómi mjög vel og varð skólanum og
tnér til mikillar ánægju.
akranes
Strax að sýningunni lokinni lét keis-
arinn hershöfðingja þann, er gekk honum
til handa, kalla á mig og lét hann hengja
St. Nikulásorðuna á brjóst mér i viðurvist
sinni og áhorfenda. Ég þakkaði og hneigði
mig fyrir keisaranum og fjölskyldu hans,
og þar með var þáttöku minni í sýning-
unni lokið.
Að konan min féll um háls mér og kyssti
mig fyrir frammistöðuna, þegar ég hitti
hana þar sem hún hafði tekið sér sæti
meðal áhorfendaanna, kemur ekki sög-
unni við, en ég get þó ekki stiltt mig um að
geta þess líka.“
Næsta sumar hélt Jón áfram sundskól-
anum, sem gekk prýðilega. Þessi ár hafði
hann einnig hnefaleikaskóla, sem hann
rak fyxir eigin reikning, og voru þá sumir
lærisveinar hans þegar búnir að vinna
sér inn meistaratitil í beirri iþrótt i Rúss-
landi. Einnig hafði hann frá því haustið
1912 kennt bæði leikfimi og hnefaleik í
„Klup“ sjóliðsforingja. Sumarið 1916 hélt
Jón áfram sundskóla sínum og hafði svo
mikla aðsókn, að hann varð að taka tvo
aðstoðarkennara, meðfram vegna þess að
hann var jafnframt sundkennari hjá sjó-
liðsforingjum. Hann hélt einnig áfram
kennslustarfsemi sinni við íþróttaskóla
rikisins, en við árslok 1916 hætti hann
við sum aukastörf, þar sem aðalstarf hans
Hinn 5. desember s. 1. áttu mérkishjón-
in, Guðlaug Gunnlaugsdóttir og Jón Gunn-
laugsson frá Bræðraparti, gullbrúðkaups-
afmæli. Jón hefur átt hér heima á Skagan-
um sjálfum frá 1886, en Guðlaug kona
hans frá 1895, en þá kom hún liingað
frá æskustöðvum sínum í Húnavatnssýslu
aðeins i3ára gömul. Guðlaug settist þá að
í Krosshúsi, hjá hálfsystur sinni Elisa-
betu ljósmóður, og manni hennar Guð-
mundi kaupmanni Ottesen.
Þessi heiðurshjón
hafa því unnið Akra-
nesi það sem þau hafa
unnið. Já, því að ekki
hefur iðjuleysið dregið
úr árangrinum. Jón
hefur ekki farið sér
að neinu óðslega; hann
hefur ekki flanað út í
neinar ófærur, heldur
hugsað vel sitt mál
hverju sinni, og ekki
rasað um ráð fram. —
Þótt hann hafi alla tíð
verið hæggerður og
sjaldan skipt skapi,
býst ég við að hann
hafi getað verið þung-
ur á bánmni, og ekki
var orðið svo umfangsmikið og þreytandi,
þar á meðal kennsla við menntaskóla, • er
hann hafði starfað við í þrjú ár og sem
hafði 700 nemendur.
I stað þessarar aukavinnu fékk Jón góða
fasta stöðu við Rússneska- enska bankann
í Pétursborg og var þar frá kl. 1-4 dagl., en
við ríkis iþróttaskólann frá kl. 5-10 síðd.
Jón hafði eignast stórt og glæsilegt
íbúðarhús í Péttursborg með verðmætum
innanstokksmunum og bjó þar ríkmann-
lega. Sumarbústað hafði hann einnig vel
búinn og vandaðann á yndislegum stað við
ströndina og bjó þar með konu sinni nokkr-
ar vikur á sumrin.
Eignir hans fastar og lausar, þar með
talinn dýrindis húsbúnaður, búsáhöld og
„gersemar“ í gulli og silfri mátti telja til
milljóna króna virði.
Heimsófriðurinn geysaði nú með fullum
krafti. Stjórnarbyltingin var í aðsigi, með
þeim ógurlegu ógnum og blóðsúthelling-
um, er fylgdu.
Það er önnur saga.
En þetta er sagan af unga manninum,
er fór allslaus frá lslandi út i heiminn og
á fáum árum hafði skapað sér stöðu og
komist til sliks vegs og virðingar, sem tæp-
lega finnst dæmi um nokkurn íslenzkan
mann erlendis frá því sögur hófust.
Matth. Þ.
verið ljúft að gefast upp eða láta hlut sinn
fyrr en i fulla hnefana. Þau hjón hafa
bæði verið hagsýn og hyggin, látið lítið
á sér bera, verið kyrrlát og hófsöm í öll-
um efnum.
Bæði eru þau Bræðrapartshjón greind
vel og kunna góð skil á mörgum efnum.
Hefur Jón verið óvenjulega eftirtökusam-
ur um allt sem að starfi lians hefur lotið,
um sjó- og veðurlag, fiskigöngur og háttu
ýmissa fisktegunda, um strauma og storm-
GuIIbrúökaup
17