Akranes - 01.01.1952, Síða 30

Tilkynning
frá Félagsmálará&uneytinu.
Vegna mikillar hættu,
sem talin er á þvi að gin-
og klaufaveiki geti borizt
til landsins með fólki frá
þeim löndum, þar sem
veiki þessi geisar, svo og
með farangri þess, hefur
félagsmálaráðherra á-
kveðið, að fyrst um sinn
verði hvorki bændum né
öðrum atvinnurekendum
veitt atvinnuleyfi fyrir
erlendu starfsfólki nema
sérstök, brýn nauðsyn
krefji, og þá með því skil-
yrði, að fylgt verði ná-
kvæmlega öllum öryggis-
ráðstöfunum, sem heil-
brigðisyfirvöld setja af
þessu tilefni.
Ákvörðun þessi nær
einnig til skemmtiferða-
fólks og annarra, sem
hingað koma til stuttrar
dvalar, en hyggst að
þeirri dvöl lokinni, að
ráðast til atvinnu hér á
landi.
Útlendingum, sem hér
dvelja nú við störf, verða
af sömu ástæðmn heldur
ekki veitt ferðaleyfi til
útlanda.
Þá hafa og verið aftur-
kölluð leyfi, sem veitt
höfðu verið til fólksskipta
við landbúnaðarstörf.
Þetta tilkynnist hér með.
Félagsmálaráðuneytið,
16. febrúar 1952.
ANNÁLL akraness
Framhald af síSustu síSu.
vanta til þess að húsið sé svo búið sem bezt má
verða. Nýlega voru teknir þar í notkun 50 nýir
birkistólar — með skinn- setum, — sem smíðað-
ir voru sérstaklega fyrir heimilið. Um leið leystu
stólarnir af hólmi 9 stóra og góða bekki, en þá
gaf stjóm heimilisins þessa bekki hinu nýja sjúkra-
* húsi, sem vitanlega hefur þeirra mikil not bæði úti
og inni.
Mjólkurstöðin er tekin til starfa.
Um síðustu áramót tók hin nýja mjólkurstöð
Kaupfélagsins hér til starfa. Þó munu ekki allir
bændur á svæðinu utan Skarðsheiðar senda henni
mjólk sina, heldur halda áfram að senda hana
suður. Stöðin fær þó næga mjólk handa bæjar-
búum og hefur framleitt hér ágætt skjrr. Forstöðu-
maður er Grétar Simonarson, mjólkurfræðingur.
Skálholtsvaka.
Stúdentafélagið hér gekkst fyrir Skálholtsvöku
í kirkjunni sunnudaginn 24. febrúar s. 1. Flutti
Sigurbjöm Einarsson prófessor þar ágætt erindi
um málið. Einar Sturluson ópemsöngvari söng
einsöng með undirleik Bjama Bjamasonar organ-
ista. Kirkjukórinn söng, og ýmsir félagar úr Stúd-
entafélaginu lásu upp samfellt úr sögu Skálholts
og Skálholtsbiskupa. Kvöldvaka þessi var góð, en
þó heldur langdregin. Hún var — sæmilega —
en þó ekki nógu vel sótt.
VIÐ SKULUM SJÁ
Framhald af 7. síSu.
langur. Hann hefur nóg að gera og um að
hugsa, því að allt þetta starf og umhyggja,
sem það krefur, byggist fyrst og fremst
á Guðmundi sjálfum. Á því, sem sagt
hefur verið um framleiðsluhætti hans,
— og þvi, sem hann sjálfur leggur mikla
áherzlu á, — hve hann hafi gott fólk í
sinni þjónustu.
I sams konar iðnaði er sagt að ýmsir
séu famir að berja sér, þvi það sé farið
að ganga saman, en það gerir Guðmundur
ekki. Hann lætur vel yfir, hvernig það
gangi enn, hvað sem koma skal.
1 engu er hér um viðvaningshátt eða
fálm að ræða. Það er auðheyrt, að Guð-
mundur stefnir hátt í iðn sinni. Það er
og af ýmsu ljóst, að hann fylgist vel með
utanlands og innan, sérstaklega í þeim
löndum, þar sem framleiðslan er fjölþætt-
ust og verðlagið bezt. Hann segist hafa
veitt því eftirtekt, að í stríðslokin hafi
kaupgjald í þessum iðnaði i Bandaríkjun-
um verið um það fjórfalt við það, sem
gerðist á Norðurlöndum, en þó hafi verð
hinna amerisku vara verið sízt hærra. Til
þess að þetta væri hugsanlegt hér, varð
það því eingöngu að byggjast á útsjón,
vel skipulagðri vinnu góðra smiða í góð-
um vélum og fjöldaframleiðslu. Þar sem
vól og völundar-smiðir sáu um, að ekkert
efni færi til ónýtis, og að sem mestu yrði
afkastað á sem stytstum tíma, án þess þó
að það rýrði á nokkum hátt gæði þess, sem
smíðað var.
Hann er ósvikinn Islendingur.
Ég fór að minnast á það við Guðmund,
hvað hann gerði i tómstundum. En eins og
hér hefur lítillega mátt sjá áður, eru tóm-
stundir hans — þrátt fyrir allt — harla
fáar. Framan af var það vitanlega móðir
hans, sem las mikið fyrir hann, en síðar
ýmsir fleiri. Hann hlustar og á útvarpið
eftir því sem við verður komið. En Islend-
ingseðlið kom þó berlegast í ljós, þegar
hann sagði, að það, sem heillaði sig mest
væru fornsögumar og hvers konar fróð-
leikur.
Þetta er litið brot af sögu blinda manns-
ins frá önundarholti. Það er hetjusaga
og hin lærdómsríkasta fyrir alla menn.
Fyrir okkur, sem emm svo óánægð með
allt, en afrekum flezt svo lítið, þótt allt
sé okkur lagt upp í hendur. Þessir menn
berjast hinni góðu baráttu, þeirra sigrar
em miklir, en um leið hinar öruggustu
fyrirmyndir. Að lokum vil ég óska Guð-
mundi til heilla og hamingju með þetta
mikla og merkilega fyrirtæki og biðja hon-
um allrar blessunar og hinni traustu, trú-
föstu og tápmiklu móður hans.
Ól. B. Björnsson.
VIÐ ARINELDINN
Framháld af 9. síSu.
Hrörlegasta kotið, sem ást býr í, er höll,
sem hæfir guðum, en höll, þar sem engin
ást býr, er bæli, sem aðeins hæfir óarga
dýrum. Þetta er kenning mín! Þú getur
ekki verið svo snauður, að þér sé ekki
unnt að hjálpa einhverjum. Góðsemin er
ódýrasta verzlunarvaran í veröldinni, og
kærleikurinn er hið eina, sem borgar tíu
af hundraði í ágóða, báðum aðilum, lán-
takandanum og lánveitandamun. Láttu
mig ekki heyra, að þú þurfir að vera
ríkur! Við leggjum rangan mælikvarða á
mikilleik. Við höldum, að maður þurfi að
vera mikill, að hann þurfi að vera nafn-
togaður, að hann þurfi að vera frámuna-
lcga ríkur, eða nafn hans á orðrómsins eitr-
uðu vörum. Þetta er allt saman megnasti
misskilningur. Það er ekki nauðsynlegt
að vera rikur eða mikill eða voldugur til
þess að vera lífsglaður. Lífsglaði maður-
ixm er lánssami maðurinn.
Gleðin er hinn löggilti gjaldmiðill sálar.
Gleðin er auðlegð.
Fyrir nokkru stóð ég við gröf gamla
Napóleons — það var stórfögur grafhvelf-
ing gulli slegin, er sómdi dauðum dýrð-
ling — og ég einblíndi á kistuna, sem var
úr sjaldgæfum marmara, þar sem hvíldu
seinustu leifar þessa eirðarlausa manns.
30
AKRANES