Akranes - 01.01.1959, Qupperneq 27

undarma er hægfara og mótast að veru-
legu leyti af umhverfi þeirra. Samkvæmt
síð'ustu fornleifafundum er talið að menm
hafi lifað hér á jörðu a. m. k. 10 milljónir
ára. Þá voru þeir, sem næst algerar skepn-
ur á örlítið hærra stigi en náfrændur
þeirra aparnir. Þau tvö þúsund ár, sem
kristindómurinn hefur haft áhrif á mann-
kynið, er ekki nema örlítið brot af 1 millj-
ónum ára. Nákvæmlega útreiknað mun
það vera einn fimmþúsundasti partur af
allri æfilengd mannkynsins eftir þtd sem
við komumst næst i dag.
Omögulegt er að neita þvi, að menn
hafa orðið ótnilega mikið mamiúðlegri á
þessum tvö þúsund árum. Sýna þetta bezt
heilbrigðismálin, tryggingamar, mildari
dómar, gagnkvæm eða einhliða efnahags-
og annars konar aðstoð og hjálp, svo að
fátt eitt sé nefnt. Vitanlega em ennþá
margir einstaklingar og heilar þjóðir sem
súrdeig hinn a'ðri trúarbragða hafa ekki
fengið að verka á, eða engu getað breytt
enn sem komið er.
Þó að ytra umhverfi dýrategundanna
ráði miklu um þróun þeirra, ræður hið
innra umhverfi mannsins ekki siður miklu
um framþróun hans bæði sem einstakl-
ings og sem þjóðarheildar. Það er ein-
mitt hæfileikinn til þess að geta valið sér
fyrirmynd og stefnt að henni þó hægfara
sé, sem aðskilur mennina frá öðmm skepn-
um jarðarinnar öðm fremur. Þau stefnu-
hvörf verða oft öðmm öflum í lífi manns-
ins sterkari, hvort heldur um er að ræða
erfðaeiginleika, uppvaxtar og uppeldisleg
skiljnði, ytri aðstaða eða meðfæddir hæfi-
leikar. Dýrin hafa ekki og geta ekki sett
sér nein stefnumörk. Mannkynið eitt get-
ur sett sér hið háleita stefnumark a'ðstu
trúarbragðanna, Kristsfyrinnyndina. Þá
verðui- mannkynið ekki lengur háð þvi
sem liðið er, þá verður stefna þess óhjá-
kvæmilega mörkuð fram á við og upp á
við.
Samsöngur á vcgum Zónlistarfélagsins
Þann 22. mar/. héldu Fóstbræður sam-
söng í Bíóhöllinni á Akranesi undir stjórn
Ragnars Bjömssonar, en undirleik ann-
aðist Gísli Magnússon. Kórinn hafði auk-
ið tilbreytni sína með því að hafa all-
margar kvennaraddir. Var þvi i>æði um
karlakór og blandaðan kór að ræða, enda
allfrábrugðið jivi sem venjulega er. Laga-
valið fór ekki aifaraleiðir og var í þvi mik-
il fjölbreytni, er endaði á lokasöngnum úr
ójierettunni Aida, eftir Verdi. Naut þar
ekki livað sízt hin nákvæma og glæsilega
stjórn söngstjórans, sem virðist hafa vald
á söngfólkinu eins og snjall hljóðfæraleik-
ari. — Einsöngvarar voru: Kristiim Halls-
son og ítalinn Vincnezo Maria Demetz
Einnig þeir Gunnar Kristinsson og Ás-
geir Hallsson.
Aðsókn var ágæt og undirtektir áheyr-
enda lýstu vel hrifningu þeirra, }>vi að
lófataki ætlaði aldrrei að linna og voru
sungin aukalög. Söngstjóranum bárust
blóm.
t lok samsöngsins ávaipaði formaður
Tónhstarfélagsins. Jón Sigmundsson, söng-
stjóra, undirleikara og söngfólk og þakkaði
komu þess til Akraness, isem telja mætti
merkan tónlistarviðburð. — K.H.
AKRANES
^7