Akranes - 01.01.1959, Blaðsíða 40

Ólafur Gunnarsson:
Síðastliðið sumar ferðaðist ég allmikið
um Danmörku ásamt vinafóLki minu,
hjónunum Jóni og Gunnu. Jón og Gimna
eru fólk á bezta aldri, bæði innan við
fimmtugt. I>au höfðu marg oft komið til
Kaupmannahafnar, en aldrei ferðast um
Danmörku utan höfuðborgarinnar svo
heitið gæti.
Þar eð Jón og Gunna eru ráðdeildar-
samt fólk fannst mér sjálfsagt að kaupa
handa þeim farmiða, sem gildir í átla dnga
á ríkisjámbrautunum. Þessir farmiðar
kosta 85 krónur á almenningsfarrými en
125 krónur á fyrsta farrými. Mega hand-
hafar miðanna ferðast um landið þvert og
endilangt eins og þeir vilja í átta daga.
Fara úr lestinni á hvaða stöð sem er,
dvelja þar lengur eða skemur eftir vild
og halda síðan áfram. Þetta fyrirkomulag
er sérstaklega hentugt fyrir þá, sem ætla
að sjá sem mest af landinu á sem styztum
tíma.
Við fórum frá Kaupmannahöfn á sólrík-
imi sunnudegi í ágúst og brunuðum í
þægilegri hraðlest gegnum sjálenzka akra.
Viðkomustaðir voru fáir og eftir rúmlega
klukkustundar ferð vorum við komin út á
Stórabelti, en yfir það er 75 mínútna
sigling. Ferjurnar, sem sigla milli Kross-
eyrar á Sjálandi og Nýjuborgar á Fjóni
eru glæsileg skip með fyrsta flokks veit-
ingasölum, sem Danir kunna vel að meta.
Samt neytir allur fjöldinn ekki aðalrétt-
anna, sem framreiddir eru um borð, held-
ur hefur með sér nesti og fær sér kaffi
með því. Má með sanni segja, að Danir
séu okkur lslendingum mun fremri í
sparneytni og nægjusemi, enda þykir fólki
heiður að því að spara sem mest þar í
landi, en hér er eyðslan höfð í hávegum.
Jóni vini mínum fannst það sérstaklega
athj'glisvert, hversu mikið fólkið talaði
um að spara, en hann átti hinu að venj-
ast að talað væri um hvar væri hægt að
eyða og Livemig.
Danir telja Jótland aðallandið og Jót-
ana kjama þjóðarinnar, skal ég þvi ekki
að sinni segja frá dvöl okkar í Odense,
höfuðstað Fjóns, en sú borg er aðlaðandi
mjög og mikiil ferðamannabær, veLdur
þvi einkum H. C. Andersensafnið, en æv-
intýraskáldið var eins pg kunnugt er bor-
inn og bamfæddur í Odense.
Segir nú ekki af för okkar fyrr en við
liöfum yfirgefið Vejie á austurströnd Jót-
iands og stefnum norður. Förinni er heit-
ið til Svinkiöv við Jammerbugten, en þar
hafði mér verið tjáð, að gott væri að koma.
Húsiáðandi í Svinkiöv er Brix Kronborg
og hríngdi ég til hans frá VejLe og bað
hann að sjá um, að við yrðum sótt til
Fjerritslev á ákveðnum tíma um kvöldið.
Ekki gerðist neitt sögulegt á ieið frá
Vejle til Álaborgar enda fáir farþegar á
fyrsta farrými, en þar vildu Jón og Gunna
helzt vera. Þegar til Álaborgar kom urðum
við að fara yfir í Fjerrieslevlestina, en þar
voru þægindi öll minni en í hraðlestinni.
I>arna er um einkabraut að ræða, sem
mikið er notuð til vöruflutninga en far-
þegar eru flestir úr sveitaþorpum héraðs-
ins. Vafalaust hefur allt fas svo og klæða-
burður Jóns og Gunnu gefið tii kynna, að
þau voru ekki bændaiijón, enda vöktu þau
40
AKRANES