Dagblaðið Vísir - DV - 29.05.2004, Blaðsíða 31

Dagblaðið Vísir - DV - 29.05.2004, Blaðsíða 31
UV Helgarblaö LAUGARDAGUR 29. MAÍ2004 31 sfna vakt. Og það finnst mér hafa gerst að undanfomu, það hefiir orðið ákveð- in vakning og fólk er að vakna til með- vitundar um að við erum á rangri braut. Þjóðfélagið sem núverandi vald- hafar em að skapa er ekki það þjóðfélag sem fólk vill, stór hluti þeirra eigin kjós- enda þar með talinn." Davíð og Halldór Margrét segist sannfærð um að þrátt fyrir öll sín ffumvörp undanfarið hafi viðbrögðin við fjölmiðlafrumvarp- inu hnippt í Davíð og Halldór, „mér fannst ég skynja það í eldhúsdagsum- ræðunum um daginn, sérstaklega hjá Halldóri Ásgrímssyni. Hann flutti mjög tilfinningaþrungna ræðu og ég held að þær tilfinningar hafi ekki einungis beinst að Össuri Skarphéðinssyni held- ur hafi orðið til vegna undiröldunnar í þjóðfélaginu. Ég held að fólki hafi tekist að vekja þá og nú verða allir að halda vöku sinni og veita þeim strangt að- hald. Nú förum við þingmenn á vit okk- ar fólks um landið, við Samfylkingar- menn ætlum að vera mikið á ferðinni í sumar og halda umræðunni áfiam um mikilvægi þess að sanngimi ráði för í samfélaginu, ekki valdhroki." Krabbameinið Eins og flestir vita berst Margrét Frímannsdóttir við fleira en ríkis- stjómina, „þeir em búnir að skera burt krabbann og brjóstíð," segir hún snaggaralega, „svo tóku við lyfin og geislamir, þetta tók um átta mánuði. Nú er fimm ára lyfjameðferðin tekin við. Þar er ég nú með öllum þeim aukaverkunum sem því fylgir og ég er ofboðslega glöð að ná því að verða fimmtug. Og þótt sérkennilegt sé að segja þetta svona þá er margt jákvætt við þessa reynslu. Maður metur lrfið öðmvísi, m.a.s. pólitíkina sé ég á ann- an hátt núna. Það sem áður pirraði mig eða vakti upp í mér ergelsið, snertir mig ekki í dag. Nú er mér líka meira virði að hver manneskja fái að nýta þann tíma sem hún hefur. Þegar ég fékk niðurstöðuna hjá lækninum láku vissulega nokkur tár og þegar ég kom heim hringdi ég í fjölskylduna og eiginmanninn og það féllu tár. Mér þóttí lika erfitt að segja móður minni á tíræðisaldri frá þessu, hún hafði sjálf fengið krabbamein og var smeyk við sjúkdóminn. Tíminn frá klukkan tíu að morgni þessa örlagadags til klukkan fimm fór í þetta, svo héldum við öll áfram að lifa, saman. Og ef krabbameinið ákveður að taka sér ból- festu hjá mér aftur, þá verðum við að tak7ast á við það, það er bara þannig." Þurfti á þessu að halda „Þetta er harkaleg aðferð, en ég þurfti eiginlega á þessu að halda," við- urkennir Margrét og útskýrir frekar. „Síðustu ár hafa verið rosadega anna- söm, búa tii Samfýlkinguna, byrja á að vera þar í forsætí, halda utan um liðið, læra að lifa í nýjum flokki og nýju póli- tísku umhverfi, þetta var rosalega tíma- frekt. En svo þurftí maður að fara heim og eiga eitthvað eftír handa fjölskyld- trnni. Ég var farin að taka hlutina of sjálfgefha. Ég vaknaði ekld upp á morgnana, glöð yfir lífinu og deginum, hentí mér bara í fötin, burstaði tennur, skelltí í mig kaffinu og rauk af stað. í stað þess að gefa mér litlar tíu mínútur til að horfa á hvað veröldin er dásamleg og hvað það er dásamlegt að fá að taka þátt í henni. Eins og bamabömin mín vakna til veraldarinnar á hveijum morgni, þessi bamslega gleði yfir deg- inum. Ég var búin að gleyma þessu, þess vegna var þessi reynsla holl íyrir mig, nú skynja ég þetta aftur." Erfiðasta stundin Margrét vill nota alla lífsreynslu til frekari þroska, „og það er undir manni sjálfum komið hvort sá þroski er já- kvæður eða neikvæður. Ég ákvað að nota þetta á eins jákvæðan hátt og ég gæti. En auðvitað hefur ekki allt verið jákvætt, það hefur verið óskaplega erfitt að horfa á eftir samferðafólki í lyfjameðferðinni tapa. T.d. ung þriggja bama móðir af Seltjamamesi, með bömin sín og lífið framundan, baráttu- jaxl og yndisleg manneskja, við vorum saman í lyfjagjöfinni. Ég, 49 ára, móðir og amma en hún þrítug með ung böm, og hún er tekin frá þeim í haust. Þá bromaði ég, vegna óréttlætísins í þessu. Ég hafði þó fengið mín 49 góðu ár, bömin uppkomin og bamaböm komin, en hún áttí allt sitt hlutverk eft- ir í lífinu. Þetta var dagurinn sem ég brotnaði, æðra vald hefði átt að velja mig." Heilbrigðiskerfið Margrét er að eigin sögn heppin, „ég greinist, fer í meðferðina og þá tek- ur teymi við mér; skurðlæknir, krabba- meinslæknir og hjúkrunarfræðingur. Mitt teymi var yndislegt, umhugsunin og hlýjan sem kemur frá þessu fagfólki hjálpaði mér mikið. Það er auðveldara að fara í gegnum þessa hremmingu vegna þess að meðferðin hefur mann- eskjulegt yfirbragð og hlýju. Ég hef alltaf borið mikla virðingu fyrir starf- seminni £ heilbrigðiskerfinu, en þetta gefur manni meiri sýn. Við erum ekki bara að tala tun eitthvað kerfi, við eig- um að bera virðingu fýrir þessu frá- bæra fagfólki. Sem ekki bara lagar og læknar heldur gefur manni styrk til að halda áfram. Endurhæfingadeildina á gamla Kópavogshælinu er búið að leggja niður vegna niðurskurðar, en starfsfólkið fer á aðra staði. Það frábæra starfsfólk hefur byggt upp einstaka meðferð fyrir krabbameinssjúklinga, mörgum er erfitt að takast á við sjálfs- myndina og lífið á eftir. Til að takast á við sjúkdóminn þarf sterka sjálfsmynd, starfsmenn endurhæfingadeildar að- stoða við þetta, ekki bara hina bókstaf- legu lækrúngu. Ég er afar þakklát fyrir að til skuli vera þetta fólk, að hjálpa okkur sem á þurfum að halda, að byggja upp sjáífið til að takast á við sjúkdóm eða afleiðingar sjúkdóms." Til Frakklands Margrét og maður hennar, Jón Gunnar Ottósson, ákváðu að fara í frí að lokinni meðferð hennar. Margrét var enn í lyfjameðferðinni meðan á kosningabaráttunni stóð, „og það var líka upplifun, að fara svona sköllótt og finna hvað fólk tók manni vel. Ekki af vorkunn eða þarrnig, heldur af skiln- ingi. Þetta tók ansi mikið á en við höfð- um ekki tíma til að fara fyrr en nú í apr- íl. Jón Gunnar er að vinna að verkefni um framkvæmd Evrópustefhu í um- hverfismálum og við leigðum okkur íbúð í einhveiju fegursta þorpi Frakk- lands, í Vogesfjöllunum. Þá tók við uppbygging hjá mér; göngur, hjólreið- ar, nudd, sund og hollur matur. Ég er engin líkamsræktarmanneskja, alls ekki, og það tók mig smá tíma að venj- ast þessu uppbyggingarkerfi mínu. í yndislegu veðri, umhverfi og allt að 35°C hita. Þama gengur daglegt líf á öðrum hraða en við erum vön, þrátt fyrir að vera mikill ferðamannastaður leggst þetta þorp í dvala á hveijum degi, milli 12 og 14. Alveg sama þótt allt fyllist af rútum og ferðamönnum sem þurfa að fara í búðir og á pósthús. Eftir hádegismat er hvíld til tvö, sama á hverju gengur. Og smám saman er manns eigið líf orðið svona." Afmælisboð í dag Margrét er óskaplega glöð að ná þeim áfanga að verða fimmtug. „Ég ætla að vera með opið hús í gamla hraðfrystihúsi Stokkseyrar, Hólmarast- arhúsinu. f dag er það bæði listhús og fiskvinnsluhús, þar er góður vinur minn með myndlistarsýningu og fólkið getur notíð þess um leið og það kemur að fagna með mér. Ég hlakka svo til, þetta er Afmælið. Ég er ekki mikið fyrir afinælisveislur en þetta er annað og því ákváðum við hjónin þessa veislu. Gaman að halda hana í frystihúsinu þar sem ég vann ff á því að ég var krakki og áttí stóran hlut í því að móta þá manneskju sem ég er í dag. Um leið vil ég hafa þetta óð til æskustöðvanna," segir Margrét Frímannsdóttir, þing- flokksformaður Samfylkingarinnar að lokum. n ! I mr‘ w FTFr SfíUfí úTTfíST Œuk ANCiúfi 1 * 1 V í*l rim 21 2 wm sm 3 JÍLAKI ENOUR-. SKOlHH 3 s -> 1? SKOD- AÐI NcS H —m falm- M VAFA Fl L fi s S XLIFK- Afii > SToRlR * H£B.s FAK- f/MA 3 \ l 4 , siíM_ f FJLAKK 10 mm- ÍmÉk GiNffl S- 1AUS 11 AF- TT V ? m m ýlTÍP BKJA m- Felld- if* Í ' : 1i S nöLD SPSúT rwc- T ttm- FlKFl LEifíSLfi H Höfi/Ö' a 'QL 5V/K IC -> SKÖLLA lfiK- mr 5TJNN 2 22 r II MARíi- I 5lfiHiS >1 J 11 HAF mhhi s:mn 12 «-27 / Pi STftfl! HFXOfí DÆCuÁ- LAGr 2} VAN- FRVIF Happ 11 Hitju VfG- ' msL Ffkth KlíSK FuC-l n BL’ISW 'nófipA- BiZún Hr 15 ÖT'tlLL Æ. 1 URAM- moi Jfr pm UM- STAnC, IS H £ 0 P StLLA \/ JT KLfcTT- UR N ÚKItös OKKít fii'ALPl 25 —T n i(p la i?r- 5Lfí DISKA- CRíNO IT Kus'x HfiKA Qlt m/\ YFIR- SP'tRfí ? 20 / 31 ’{\sm pm ER StFfí 21 KvHsl- UF L£!T K\'£fy- OSNK- SKJ'OT 22 * 'H (o KLAFI hratt FLÝTl 23 £ KORN h'/NT jfVÆfll HRE1N- AR úm YEiW- h€Rl 20 — ! 27 ^TP T WL ÖXULL 29 C/thA , V 'ATT 25 Uk / STÖHG 6öte- ANDl MT f(ÍYM FLSqi- JNU 2l> Flug a GIL7A SPIL 21 fLLL FFRTIR KNAUT * 21 fifcT ír- ? FLDKT FötíH 2S gti ti= II m UEMi LF.IK- Fóiíg 25 0» / H TdPPA 2H 3o m m N- i MANNS- WAFN 10 v 31 s t! 1 fí QFR'm ¥■

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.