Dagblaðið Vísir - DV - 29.05.2004, Blaðsíða 30

30 LAUGARDAGUR 29. MAÍ2004
Helgarblaö DV
Margrét Frímanns-
dóttir er fimmtug í
dag og stendur á
tímamótum. Hún
er þingmaður í
stjórnarandstöðu á
Alþingi og hefur
einnig átt í baráttu
við erfiðan sjúk-
dóm.
Margrét Frímannsdóttir
riflar um frekar daufan
vetur framan af, stjóm-
arflokkamir vel sam-
límdir eftir kosning-
arnar og lítilla breytinga að vænta,
stjórnarandstaðan var að ná saman
vopnum sínum, ákveðinn drungi hvíldi
yfir öllu. Skýr skil milli stjómar og
stjórnarandstöðu hafi í raun ekki kom-
ið upp fyrr en eftir áramót, fyrir utan
auðvitað afgreiðslu fjárlaga. Margrét er
nýkomin frá Frakklandi, „þar gat ég
horft á atburðina hér heima úr ákveð-
inni fjarlægð, ekki bara þessari landa-
fræðilegu. En það er ekki auðvelt að
lýsa því sem er að gerast, þreytan er far-
in úr mannskapnum, pólitíkin er að
kristallast en síðast en ekki síst er það
þessi valdhroki sem ekki hefur áður
komið eins skýrt fram og í vetur. Smám
saman hefur stjórnin verið að færa sig
upp á skaftið, vanvirða lög og gildandi
reglur í landinu, valdhrokinn kristallast
sífellt meira í öllum þeirra athöfnum."
Margrét er ekki frá því að nú á síðustu
mánuðum hafi allir verið búnir að fá
nóg og við veltum fýrir okkur hvort
dúkamáhð í vikunni hafi verið ein birt-
ingarmynd þess.
Dúkuð borð og ódúkuð
Að sögn Margrétar vom dúkuðu
borðin hugsuð fyrir þá sem tóku á móú
gestum í hádeginu, „svo menn gætu
farið aðeins afsíðis. Það æxlaðist hins
vegar þannig að Sjálfstæðisflokkurinn
tekur sér stóra borðið með dúknum úú
í homi. En það hefur svo sem gerst
áður, lengi hafði Alþýðubandalagið
stórt hringborð og hélt þar hópinn og
eins hefur það verið með dúkaða borð-
ið og Sjálfstæðisflokkinn. Ég veit ekki
hvort dúkurinn verður einhvers konar
tákngervingur þess valdhroka og yfir-
læús sem einkennir störf ríkisstjómar-
innar en stór hópur stjómarandstæð-
inga ákveður að afdúka borðið og setj-
ast við það. Sjálfri er mér eiginlega al-
veg sama hvort Sjálfstæðisflokkurinn
situr á þessu stóra borði úú í homi,
með eða án dúks. En þetta er eitthvert
tákn, kannski um að komið sé að því að
allir em búnir að fá nóg af valdhrokan-
um, ekki bara inni á þingi. Ég finn þetta
alls staðar, úú í búð, hvar sem maður
kemur em allir búnir að fá nóg af hrok-
anum."
Vinátta, kuldi og lífssýn
Vináttu og kunningsskap milh
þingmanna segir Margrét ganga þvert á
aha flokka eins og gengur, „en ég get
ekki sagt að sambandið milh ráðherra
og stjómarandstöðu sé hlýlegt. Einn og
einn kannski, ég nefni mann eins og
lón Kristjánsson. Hann er hvers manns
hugljúfi og maður tengir hann aldrei
inn í þennan valdhrokahóp. Bjöm
Bjarnason er holdgervingur þess hóps í
mínum huga, hann er í sinni skel og
það er aht í lagi, þar má hann vera.“ í
beinu framhaldi förum við Margrét yfir
í aldagömul, frönsk hugtök um hægri
og vinstri í stjómmálum, hvort þau nái
yfir lífssýn nutímamanna. „Við notum
ennþá þessi hugtök en lífssýn er það
sem stýrir póhtíkinni í dag, a.m.k. hjá
þeim sem em vinstra megin við
miðju," Margrét kímir yfir franska hug-
takinu, „en Davíð Oddsson er lífssýn
sjálfstæðismanna og það er slæm þró-
un. Þegar póhú'skar hugsjónir hverfa
fyrir foringjadýrkun."
Nýju stjórnarþingmennirnir
„Sjáðu t.d. þessa nýju þingmenn
þeirra sem nú komu inn, suma hverja
efnilega þingmenn að manni fannst,
gott efni í starfsmenn þjóðarinnar, en
það er það sem við þingmenn erum.
hreiðruðu umsig í setustofuhluta skrifstofunnar, sötruðu heittkaffið og
ræddu um lífið og tilveruna, krabbameinið og sjálft Alþingi íslendinga.

, i
issssiisis’
Það er því leiðinlegt að horfa á þá síðan
kyngja öhu því sem þeir hafa áður sagt
og talað um af miklmn sannfæringar-
krafú, komna undir þetta foringjavald,
þetta hlýtur að vera sár reynsla fyrir
þessa ungu þingmenn." Margrét telur
framsóknarmennina flesta vera bara að
halda stólunum sínum, „en þar eru
samt sem áður að koma upp raddir
sem vhja fara aðrar leiðir, eins og Krist-
inn H. Gunnarsson. Hann hefurlýst því
í blaðaviðtah að í Framsóknarflokkn-
um fari ekki fram þroskuð umræða, þar
er farið eftir fyrirskipunum og tilskip-
unum. Það mun verða þessari ríkis-
stjórn að fahi fyrr eða síðar," segir Mar-
grét Frímannsdóttir, „ég bind vonir við
að hún brotni á kjörtímabilinu. Það er
undir stjómarandstöðunni komið og
ekki síður almenningi í landinu."
Fjölmiðlafrumvarpið
Margrét fullyrðir ekkert um hvort
allur almenningur og sá meirihluú sem
sýnt hafi andstöðu við fjölmiðlafrum-
varpið þekki það th hh'tar, „hins vegar
finnast mér þessi mótmæh tákmæn.
Menn em að mótmæla valdhrokanum,
foringjavaldinu, biðja um samráð og sá
meirihluú þjóðarinnar sem kaus ríkis-
stjómina th áframhaldandi setu er að
fara fram á að hún noú valdið rétt, á
sanngjarnari og manneskjulegri hátt.
Við í stjómarandstöðunni verðum að
reyna að beina henni af þessari braut
en fólkið í landinu verður líka að standa