Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1876, Síða 48

una um dysina.,í Svona áköf hafði IJelga aldrei verið, og það
fann gamla konan, og sá, að ekki tjáði nú tengur undan að
teljast. »Jæja!« sagði hún, og strauk aptur skúfinn á húfunni.
»Vertu hæg og stilt og gott barn, þá skal eg segja þér söguna*.
Og sfðan byrjaði hún:
»Það var einusinni úng vinnukona hérna á næsta bæ.
Engin brúður f brúðarskarti gat litið prýðilegar út, en hún, svo
var hún falleg. Alitaf var hún glöð og lék við hvern sinn
fíngur, og öllum þótti vænt um hana. En svo var það eitt
haust, hún kom heim frá selinu, og aldrei þessu vant, varð
hún allt í einu þögui og kyrlát. Nú saung hún ekki lengur
eða hló: helzt af öllu vildi hún vera ein sér og gráta. Enginn
<«)