Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1876, Síða 54

reis upp og rak upp dálítið gól, og ( sömu andránni heyrðist
fótatak lángt í burtu á götunni. Helga einsog vaknaði nú og
Ieit upp, það var einmitt sami grái hesturinn, sem hún var
að hugsa um. Maðurinn nálgaðist. Hann ætlaði Kklega
framhjá, en Baldur hljóp í veginn fyrir hestinn, svo hann
mátti til að nema staðar.
„Svei þér Baldur! svei þér!" sagði Helga. „Hvað eiga
þessi læti? Lítur þessi maður út eins og“----------— Meira
gat hún ekki sagt, þv( að henni varð litið á þenna mann,
sem nú nam staðar fyrir framan hana, og samlíkíngin breytt-
ist. Hið fegursta, sem hún hafði hugsað sér og dreymt um.
það hafði hún nú fyrir sér.
Efst upp á litla hólnum saung fugl ( aptankyrðinni. Það
var eins og hann spáði elsköndunum gæfu og gleði, og spádómur
litla fuglsins rættist. L ungu seinna, þegar Helga var orðin amt-
mmnsfrú fyrir laungu og grá fyrir hærum, minntist hún með
gleði sunnudagskvöldsins góða. þegar litli fuglinn saung á Gríms-
bakkadysinni um ást þeirra og hamlngju.
(52)