Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1900, Qupperneq 81

Menn voru á ferð með marga hesta lausa. Þegar atti
að skifta hestnm, var einn þeirra svo styggur, að hann náð-
ist ekki Segir þá einn af ferðamönnunum : >Eg sé ráð
við þessu; ekki er annað en taka fantinn og líða honum«.
* * %
A. stefnir B. fyrir gestarétt vegna vanskila, en B. bjó
nokkuð langt burtu, og skrifar því stefnanda, að sér væri
ómögulegt að mæta hinn ákveðna dag vegna annríkis, og
biður A. vinsamlega í hjartans einlægni, að gjöra sér þann
greiða, að viœta fyrir xina hönd á forlíkuninni.
* * *
Nokkrir menn voru að reka lambahóp til afréttar, og
höfðu eltingar við lömhin; þau voru óþæg í rekstri. Kerl-
ng, sem var i koti við afréttariandið, sá þetta og sagði:
»Mikið er það, að lömbin skulu ekki vera farin að venjast
við réksturinn; þau sem eru þó rekin hérna fram á heiðina
ár eftir ár*.
Ý ♦ íjí
Lœknirinn: »Hvernig liður honum G.«
Bóndinn: »Hann er mesti aumingi*.
Lœkn: »Það þurfti að taka lungun úr honum og
setja ný í staðinn*.
Bónd.: »Getur nokkur gcrt það hér á landi«
Lœkn.: »Nei! Eg sagði þetta í spaugi*.
Bónd.: »Ja — en — gætu þeir þó ekki gert það ut-
an lands, ef hann sigldi«.
* * :}:
Árni: »Greturðu lánað mér 50 kr. núna, kunningi?«
Bjarni: ».Já!« — Arni: »Yænn ertu, það er ágætt«-
Bjarni: »Þú getur ekki fengið peningana samstundis,
eg hef þá ekki hjá mér. Fyrir þrem árum lánaði eg þér 100
krónur; þegar þú kemur með þær, skal eg lána þér 50 kr.«
* * *
• Aldrei hef eg orðið svo aumur«, sagði karlinn, »að eg
hafi mist vitleysuna — — — vitið, ætlaði eg að segja«.
* * ■'<
Madama A..- »Eg hef frétt, að hún vinkona okkar N.
sé dáin«.
Madama B.: »Það getur varla verið satt, eg hefi ný-
lega fengið hréf frá henni, og hún getur ekkert um það«.
(67)