Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1926, Síða 98

92
því meiri yl, sem oftar er lesið. Pað væri vottur þess,
að hér hefði ekki verið unnið fyrir gíg, vottur þess, að
þið hefðuð ekki kastað þessum vetri á glæ.
Svo kveð eg ykkur öll. Eg kveð ykkur og árna ykkur
heilla. Og þótt samvistunum sé slitið, mun eg þó eftir
föngum fylgjast með því, hvernig ykkur vegnar. Pað
stendur engum á sama um sína gömlu nemendur, og þá
fer mér vitanlega þar seni öðrum. Því mun alt það, sem eg
frétti gott um ykkur gleðja mig, og hvert það öflugt átak,
sem eg frétti að eitthvert ykkar hafi gert, mun gleðja mig
því meir sem mínir eigin kraftar þverra. Ykkur finst ef
til vill, að minn nemendahópur sé þegar orðinn of stór
til þess, að hver geti fengið mikinn skerf, en hlýjum hug
er ekki skorinn þröngur stakkur. Eg vildi svo gjarna
leggja ykkur einhvern skerf við burtförina héðan, eg vildi
svo gjarna Ieggja ykkur eitthvað það, sem gæti orðið
ykkur til gagnsmuna í framtíðinni, eitthvað sem hefði
varanlegt gildi fyrir ykkur. En til þess er mér ekki mátt-
ur gefinn. Óskirnar einar hef eg fram að bera. Pær
flyt eg ykkur nú, og þær læt eg fylgja ykkur, þegar þið
hefjið gönguna héðan.
Konráð Erlendsson.