Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1926, Blaðsíða 64

58
En Njáll er vanur orðinn að neyta valdanna, sem vit
og skygni leggja honum upp í hendurnar. Hví þá ekki
yfir sonum sínum sem öðrum? Bræður, Helgi og Orímur,
koma heim úr utanförinni með fé, frama, gæfu og bjartan
drengskap í fylgd, þar sem er vinur þeirra og síðar
mágur, Kári Sölmundarson. En skuggar fylgja þeim
einnig, viðskifti og deilur við Víga-Hrapp og Þráinrt Sig-
fússon, sem draga til hinna mestu vandræða ogHykta
svo, að Skarphéðinn vegur Þráinþ á ísnum á Markarfljóti.
Því að þrátt fyrir það, þótt hann hafi engan Ijóma af
sigursælli utanför til að skreyta sig með, er það þó hann,
er tekur upp merki og forustu bræðra sinna. Sýnir það
Ijóst yfirburði hans um fram aðra menn.
Tvær myndir af Skarphéðni standa mjer Ijósast fyrir
hugskotssjónum. Önnur er við Markarfljót. Það er sól-
skin, glampar og stirnir á svellin og fannirnar. Njálssynir
og Kári bruna óðfluga áfram í átt til óvinanna. Metnað-
ur og kapp lýsir úr hverjum andlitsdrætti. Skarphéðinn
gengur síðastur. Hann lætur sér eigi svo ótt sem hinir.
Svipurinn er þungbúinn og harður. Glottið brýtst um á
vörunum. Skóþvengur hans slitnar. Hann lýtur niður að
binda hann. Fer sér hægt að öllu. Hinum finst um tóm-
læti hans og hraða ferðinni. Þá sprettur hann upp. Varp-
ar af sér álagahamnum. Þýtur sem örskot skemstu leið
niður að fljóti á móts við óvinina. Hefur sig á loft og
yfir fljótið á milli skara. Hleypur að óvinaflokknum og
veitir Þráni banahögg. Rennur síðan áfram fótskriðu
eftir svellinu sem fugl fljúgi. Hátt og djarft ber hann
höfuðið og öxina reidda um öxl. Svipurinn hreinn, frjáls
og harður. Sunnangolan leikur sér að dökku hárinu,
blæs yfir fölt andlitið. Hver hreyfing er efld, mjúk, þrótt-
mikil. Hann er hin fegursta mynd hreysti, karlmensku
og drengskapar. Hann fær vart dulið lífsþrótt sinn og