Jólagjöfin - 24.12.1917, Blaðsíða 25

•sl* *sU* *-k* «\U- -!>» nI^ -1- •n!-" »vl>» »vU »sU *-L- »\Lx» »vU vU nL- «\L-»
Örvænt þú elíki, —
þú liefir ekkert mist. ,
Eftir L. Skancls.
-T- •T'- -r- -r- -I- -t- -T* -f-~ -T» *' Lauslega, þýtt af B. -■> ^
/*p|38A.Ð er saga að segja frá því, hvernig eg kyntist vesl-
ings gamla lækninum.
Eg var skrifari við lítið vesalt blað, sem hvert kvöld
koin í heiminn gegnum prentvél, sein hefði átt að
vera á forngripasafni, og var siðan dreift út um kofana í hinu
næðingasama þorpi við sefivaxinn blýgráan fjörðinn.
Búnaðarfélag nokkurt var nú að halda sýningu í sveita-
])orpi, einhversstaðar langt út með Limafirði.
„Þér verðið að hjóla þangað" sagði ritstjórinn „við verð-
um að spara“.
Eg sýndi honum fram á það. að eg var ekki íþrótta-
maður og að 7—8 milna fjallvegur mundi auðsjáanlega stytta
mitt dýrmæta lif.
„Siðasta grein hér í blaðinu „Kvenfólk og fánýti þess“
var lofsöngur um allar ódygðir“, svaraði hann, „eg hefi
fengið 37 uppsagnir. Þér verðið að hjóla“.
Svo hjólaði eg og hataði af hjarta þessa 37 bindindis-
menn og konur.
Þegar eg kom til sveitaþorpsins var himininn alskýjað-
ur. Eldingarnarnar leiftruðu bak við skýin í suðri og óveðr-
ið vofði yfir mér og gömlu lúnu húsmönnunum, þegar mont-
inn lýðskólamaður var búinn að útbýta verðlaununum.
I hellirigningu lagði eg af stað suðureftir, úti náttmyrkr-
ið. Þrumuveðrið með öllum sínum ósköpum, ógnum og ófát-
um, fylgdi mér dyggilega eftir. Stórar dyngjur af götugrjóti
þyrluðust saman yfir höfði mér.
T» -l'. -T-