Jólagjöfin - 24.12.1917, Blaðsíða 23

JÓLAGJÖFIN
21
Adam, hvislaði þyrnirinn, og svo draup blóðdropi niður á
ennið.
Þá blómstraði visnaði þyrnikvisturinn og á bonum spruttu
græn blöð og hvít blóm,
Ó, konungur minn, mælti þyrnikvisturinn, eg er kór-
óna þin.
Já, þyrnir, nú uxu á þjer þrúgur, var hvíslað.
Þrúgurnar voru bið beilaga blóð. Og þar sem það drýp-
ur niður, þar stinga engir þyrnar framar, í hjörtunum. Það
sem eldurinn gat ekki, það megnaði blóðið á Golgata.
En undir krossinum hafði höggormurinn bringað sig sam-
an. Hann var dauður.
SKRÍTLUR.
vs
Skuldheimtumaðurinn: Nú er eg búinn að koma til
yðar a hverjum degi í meira en hálft ár, — þelta getur ekki
gengið lengur.
Námsmaðurinn: Þetta er öldungis satt, og við erum
orðnir gamlir og góðir kunningjar. Ættum við annars ekki
að fara að þúast.
Hiin: Þykir þjer ekki leiðinlegt að fólk skuli segja að
við sjeum trúlofuð?
Hann: Mér er rétt sama úr því að það er ekki satt.