Jólagjöfin - 24.12.1922, Blaðsíða 72

7ö
Jðlagjöfin.
hann vísar strax aftur freistingunni frá sér, og tekur ab eins
einn þeirra og lokar svo pyngjunni. Svo kraup hann ni'Sur
og gæg'öist gegnum gættina inn í herbergiö, þar er alt meS
spekt eins og áSur. Svo hratt hann pyngjunni eftir gólfinu,
hún hrökk alla leiS undir rúmstokkinn. Þegar gesturinn vakn-
ar, heldur hann, aö hún hafi dottiö ofan af stólnum. Carlo
ris hægt á fætur, þá hriktir dálítiS í gólfinu, og í sömu andrá
heyrir hann spurt inni í herberginu: „HvaS er þetta? HvaS
er þetta?“ Carlo hrekkur tvö skref aftur á bak og heldur
niöri í sér andanum og læSist inn í sitt eigiö herbergi. Þar
er hann öruggur og hlustar......Enn þá einu sinni hriktir
í rúminu inni í herberginu, svo slær öllu í þögn. Carlo held-
ur á gullpeningnum á milli fingranna. Þaö hefir tekist —
tekist!
Hann hefir þessa tuttugu franka og getur sagt viö bróöur
sinn: Nú geturöu séö, aö eg er enginn þjófur! Og strax í dag
skyldu þeir leggja af staS — suöur til Bormio, svo áfram um
Veltlin .... svo til Tirano .... til Edale .... þaSan til
Breno viö Iseovatniö, eins og í fyrra.....ÞaS mundi alls
ekki viröast neitt grunsamlegt, því í fyrradag haföi hann sagt
viö gestgjafann: Eftir fáeina daga leggjum viS af staS niö-
ur eftir.
ÞaS birtir óöum; þaö er oröiö hálfbjart í herberginu. Ó, aö
Geronimo færi bráöum aö vakna. ÞaS er svo gott aS ganga
snemma morguns. Fyrir sólarupprás skyldu þeir vera komniraf
staS. KveSja gestgjafann, vinnumanninn og Maríu og svo af
staö. Og fyrst eftir tveggja tíma göngu, þegar þeir nálguS-
ust dalinn, ætlabi hann aö segja Geronimo frá þvi.
Geronimo tekur aS rumska. Carlo kallar til hans: Geronimo!
— Nú, hvaS gengur á. Og hann bregSur höndunum aftur
fyrir sig og rís upp í rúminu.
— Geronimo, viS ættum aö fara aö klæSa okkur.
— Því þá þaS? Og hann beinir blindu augunum til bróS-
ur sins. Og Carlo veit, aS hann rifjar upp fyrir sér atburöi
gærdagsins, og hann veit einnig, aö hann mun ekki víkja
einu orSi aS þeim, fyr en hann er aftur ölvaSur.
— ÞaS er kalt, Geronimo, viS ættum aö halda héöan. Batn-
andi fer þaS ekki. Viö ættum aö búast til ferSar. Um hádegi
getum viö veriS komnir til Boladore.
Geronimo fór aS klæSa sig. Alstaöar mátti heyra hreyfing
i húsinu. NiSri í portinu áttu þeir tal saman, gestgjafinn og
vinnumaöurinn. Carlo klæddist og gekk niSur. Hann var jafn-
an snemma á fótum og gekk oft út á þjóSveginn áöur en
bjart var oröiS. Carlo gekk til gestgjafans og ávarpaSi hann: