Símablaðið - 01.05.1991, Blaðsíða 34

Til talsímakvenna
- varðandi Talsímakvennatal
Ég er alveg handviss um að ykkur langar að fylgjast með hvernig gengur með samantekt
á starfsmannatalinu ykkar. Engin talsímakona fyrr eða síðar þekkti eða vissi um allar hinar
sem unnu út um allt land og það verður að segjast eins og er að ef mér tekst að koma þessu
saman þá er það mikið til fyrir ykkar hjálp. Margar talsímakonur af stöðvunum hafa sent
mér lista með nöfnum þeirra sem þær muna eftir úr sínum heimahögum. Þetta er aðalhjálp-
in, flestar þeirra er ég jafnvel með á skrá, en það er aldrei svo að ekki fljóti með einhverjar
sem hefðu gleymst og það er það sem ég er að forðast. Þessvegna er ég að þessu sífellda
nuði, að þið skrifið hjá ykkur þær sem komu og fóru fyrr á árum og enginn fréttir meira af.
Erla Kristjánsdóttir hefur látið mér í té
myndir sem móðir hennar átti (frummynd-
irnar) af þeim stúlkum, sem unnu með móð-
ur hennar, eða voru henni samtíða á Mið-
stöð.
Þegar ég komst í samband við Erlu sl.
vetur var hún einmitt nýbúin að fara með
myndir og gefa Arbæjarsafni. Hún varð
glöð við þegar ég tjáði henni hvað ég væri
að gera og vildi hún gjarnan að Síminn ætti
þessar myndir. Þær eru nú í minni vörslu.
Ég hef alltaf verið forvitin um þessa
konu, móður Erlu, frá því er ég sá nafnið
hennar. Hún hét Unnur Þorsteinsdóttir,
fædd 1910. Það vakti forvitni mína því við
áttum eina með þessu nafni sem var okkur
samtíða en var fædd 1912. Þarna sjáið þið
hvað fæðingardagur og ár geta leitt mann á
rétta leið.
Unnur Þorsteinsdóttir byrjaði upphaflega
að vinna við ræstingar á Miðstöð með móð-
ur sinni. Hún hafði ekki átt kost á skóla-
göngu, ekki einu sinni einum vetri eins og
margar stúlkurnar á miðstöð höfðu að baki
(eftir barnaskólann). En henni tókst að fá
vinnu þarna og verða ein af „Stelpunum á
Stöðinni“ og vann á Miðstöð þangað til
sjálfvirka stöðin var opnuð 1932. Unnur fór
vel með alla hluti og Érlu dóttur sinni sagði
hún frá dvöl sinni á Símanum, þessum árum
sem munu hafa verið þau bestu í lífi hennar.
Erla vissi hve annt móður sinni var um
myndirnar svo hún vildi að þær færu í vörslu
einhvers sem kynni að meta gildi þeirra.
Unnur var afskaplega greind, vel gefin og
dugleg kona. Hún stundaði nám í skrautrit-
un við bandarískan bréfaskóla, kom sér sjálf
í samband við hann. Einnig var hún sjálf-
menntuð í dönsku, ensku og norsku og las
alla tíð mikið á þessum málum. Þetta hefur
eflaust stytt henni stundir þegar hún veiktist
af berklum 1941. Hún fór ekki aftur út á
vinnumarkaðinn, enda fékk hún aldrei aftur
fulla heilsu. Hún var gift Kristjáni Vigfús-
syni bifreiðastjóra í Reykjavík, sem nú er
látinn, og eignuðust þau tvær dætur. Unnur
lést 11. apríl 1975. Kristján var bróðir Sig-
urðar Luthers Vigfússonar, stöðvarstjóra á
Fosshól, föður Hólmfríðar talsímakonu.
Svona er nú ættfræðin, hún læðist alls staðar
að manni.
Haldið áfram að senda mér allt sem ykk-
ur liggur á hjarta.
Kveðja
Ásthildur G. Steinsen
Pósthólf 226 (nýtt)
121 Reykjavík
32 SlMABLAÐIÐ