Dagblaðið Vísir - DV - 07.07.2006, Blaðsíða 40

52 FÖSTUDAOUR 7. JÚU2006
Helgin DV
leið þegar ég fékk hana í fangið.
Það vita allir sem reynt hafa hvaða
tilfinning grípur foreldri. Þeir sem
ekki hafa upplifað það myndu
hvort sem er ekki skilja mig þótt ég
reyndi að færa þær tilfinningar í
einhvern lýsingarorðabúning. Ég
vildi ekki sleppa henni og mun
sjálfsagt aldrei gera. Ást mín til
móður hennar - sem ég hélt að
gæti ekki orðið sterkari - er nú á
einhverju allt öðru stigi og ekki
lengur bara ást á milli tveggja ein-
staklinga heldur ótrúlega sterkt
band sem heldur heiminum okkar
saman. Ég er óendanlega þakklát-
ur fyrir hvað sú litla er heilbrigð og
hraust því það er nú langt frá því
að vera sjálfsagt. Mér finnst líka
yndislegt að fylgjast með því hvað
konan mín er ofboðslega góð móð-
ir. Hún dóttir mín kann sko sann-
arlega að velja sér mömmu!"
Hvað þýðir orðið „faðir“ í þín-
um huga; hvað er að vera góður
pabbi?
„Að vera kallaður faðir finnst
mér vera titill sem ber með sér
bæði vald og mikla ábyrgð. Þess
vegna hef ég kynnt mig síðustu
misseri annað hvort sem „verð-
andi faðir“ eða „faðir“. Mér finnst
sá titill skemmtilegri en athafna-
maður eða framkvæmdastjóri! Ég
get ekki beðið eftir því þegar dóttir
mín fer að kalla mig pabba.“
Himinninn er á
fæðingardeildinni
Upplifðir þú barnsfæðinguna
sem kraftaverk?
„Já - ekki bara fæðinguna sem
slíka, heldur er það kraftaverk
hvaða áhrif stelpan hefur á alla
sem eiga hlut í henni. Ef börnin
koma af himnum, þá eru himnarn-
ir inni á fæðingardeild Landspítal-
ans. Þar er margt yndislegt fólk.
Það hlýtur að vera sérstakt að
vinna á himnum en koma heim á
kvöldin, ef þú skilur hvað ég
meina!"
Breyttist heimilislífið mikið eftir
að prinsessan mætti?
„Já, heimilislífið hefur mikið
breyst hjá okkur, í dag er mikil ró á
heimilinu. Sjaldan kveikt á sjón-
varpi eða útvarpi og alltaf slökkt á
hringingunni á farsímanum," segir
hann af sannfæringu. „Við vorum
mikið heima saman síðustu vik-
urnar fyrir fæðingu og ég kaus að
vinna allt að heiman sem ég þurfti
að gera, en ég reyndi hvað ég gat
að slíta mig frá daglegu amstri. Eft-
ir fæðinguna hef ég því miður þurft
að ferðast mikið til London en þeg-
ar ég er heima reyni ég líka að vera
heima hjá konu og barni og vinna
þaðan. Annars er ég með frábært
starfsfólk á Concert sem gerir mér
kleift að vinna að heiman. Dagleg-
ur rekstur Concerts er í höndum
Helgu Lilju Gunnarsdóttur sem
stýrir skútunni af mikilli festu og
hjá okkur starfar gott fólk.“
Saknar þú ekki dótturinnar þeg-
ar þú ert svona íburtu?
„Jú, alveg agalega..."
Smáþögn.
„En ekki síður mömmu hennar.
En svona er bara lífið, það verður
líka að draga björg í bú. Ég gat leyft
mér að vera heima milli þess sem
ég var hér í London að undirbúa
útgáfu plötunnar á mánudaginn.
Ég vona nú að þegar þessi smáskífa
er komin út verði smá tími fyrir frí
svo ég fái að skeina svolítið, skipta
á í friði og horfa á dóttur mína
hlæja svolítið að pabba sínum!“
Stærsta afrekið á listanum
/ ljósi þess að þú hefur í fjöida
ára staðið fyrir tónleikum til styrkt-
ar krabbameinssjúkum börnum,
Ieiddir þú þá hugann einhvern
tima að því að þið eignuðust jafn-
vel ekki heilbrigt barn?
„Já, svo sannarlega veit ég að
það er ekki sjálfgefið að eignast
heilbrigt barn, eða að börn búi við
góða heilsu. Kveikjan að þessum
styrktartónleikum var veikindi lít-
ils frænda míns sem með hjálp
Guðs, góðra lækna og aðstoð frá
Styrktarfélagi krabbameinssjúkra
barna, er nú að verða stór. Ég var í
námi í Ameríku þegar fréttir af
veikindum hans bárust mér í gegn-
um síma. Það var mjög óraunveru-
legt. Við heimkomu mína síðar á
„Þarna hafði frænka
mín verið að „safna"
myndum sem hugs-
anlega hefðu getað
orðið síðustu mynd-
irnar afbarninu
hennar á lífi. Þegar
ég gerði mér grein
fyrir því, þá gerðist
eitthvað innra með
mér sem breytti mér
til frambúðar."
árinu var meðferð hans lokið og
hann á batavegi. Þegar ég kom í
heimsókn til móður drengsins,
frænku minnar, sá ég að hún hafði
tekið nokkur hundruð myndir af
stráknum áður en hann gekkst
undir aðgerðina. Þá laust því allt í
einu niður í mig hvað hafði í raun
gengið á. Þarna hafði frænka mín
verið að „safna“ myndum sem
hugsanlega hefðu getað orðið síð-
ustu myndirnar af barninu hennar
á lífi. Þegar ég gerði mér grein fyrir
því, þá gerðist eitthvað innra með
mér sem breytti mér til frambúðar.
Síðan þá hefur þessi fjölskylda
þurft að ganga í gegnum margt og
hún frænka mín er ótrúlega sterk
kona."
Ertu kannski stoltari af þessu
tónleikahaldi en mörgu öðru sem
þú hefur áorkað?
„Það verður að nota það sem
manni er kennt og gera eitthvað
meira en bara djöflast út í eitt frá
degi til dags. Og já, ég viðurkenni
það fúslega að þessir tónleikar eru
stærstu afrekin á mínum lista. Þeir
eru vitnisburður um það að ég á
vini í þessum bransa sem eru til-
búnir að koma með mér í þetta. Á
meðan ég á vini í þessum bransa
hlýt ég að vera að gera rétt. Einar
Björnsson og hans menn hjá EB
hljóðkerfi koma þarna ár eftir ár og
gefa alla vinnuna sína og rukka
enga leigu fyrir tækin. Háskólabíó
rukkar enga húsaleigu og fjöldi
annarra leggur hönd á plóginn.
Sálin hans Jóns míns hefur til
dæmis leikið á öllum tónleikunum
og ég þarf aldrei að ganga á eftir
þeim. Þetta fólk er ómetanlegt og
aðstoð þess aldrei metin til fjár,
enda veit það allt að allir pening-
arnir hafa alltaf skilað sér óskertir
að fullu. Ég trúi því að við njótum
góðs af þessu starfi á öðrum stöð-
um."
Frægð og frystitogari
Einar, úr því ég þarf ekki að
horfa íaugun á þér, þá leyfi égmér
að spyrja: Er ekki vonlaust fyrir ís-
lendinga að meika það í útlönd-
um?
„Þeir sem eru í þessu til að
„meika það“ - þeir meika það
aldrei."
Sama einlægnin.
„Þetta er einfaldlega ekki
þannig. Þetta er margra ára vinna
og reynsla og maður þarf að beita
því sem maður kann og nota það í
síbreytilegu umhverfi. Þetta er svo-
lítið eins og að vera á frystitogara -
bullandi erfið vinna - bara öðruvísi
galli!" segir hann skellihlæjandi, en
ljóstrar ekki upp hvort hann er á
nærbuxunum í þessu viðtali. „Ég
notfæri mér alla þá reynslu sem ég
hef fengið í gegnum árin, það á
jafnt við um það sem ég lærði af
Helga Björns fyrir tíu árum og það
sem ég lærði af lögfræðingnum
mínum hér úti í gær.“
Hvað með Idol-stjörnurnar á Is-
landi? Er þetta tímabundin frægð
hjá þeim eða eiga þau eftir að
verða eins og EUý Vilhjálms og
uppáhaldssöngvarinn þinn, Ray
Charles?
„Hmmm."
Held að sambandið hafi rofnað.
En nei, hann ætlar greinilega bara
að vera diplómatískur í þessu
svari.
„Það er enginn sem getur tekið
við af Ellý eða Ray. En veistu það,
að Hildur Vala er til dæmis algjör-
lega einstök söngkona. Það er
Mættur á svæðið. „Það hefur mikil Guðs blessun fylgt þessum tveimur verkefnum og ég trúi þvíað Guð komi llka til London þótt borgin sé
vissulega skítug stundum."
1 Sp*-* 'Vvíí }]V
1
1
enginn á íslandi sem hljómar eins
og hún. Hún er æði. Snorri er líka
ótrúlegt talent. Spáðu í það að á
meðan hann rölti í rólegheitunum
í gegnum Idol-keppnina án þess
að blása úr nös - þá stjórnaði hann
upptökum á nýjustu plötu Jet
Black Joe! Síðan gefur hann út sína
plötu fulla af frábæru efni og fullt
af frábæru efni eftir sjálfan sig. Ef
svona gullmolar réttlæta ekki Idol-
keppnina, þá veit ég ekki hvað. Það
eru margir óslípaðir demantar
þarna úti sem eiga fá tækifæri til að
brjótast í gegn og kynna sig fyrir
landi og þjóð. Idolið er fárra leið til
þess."
En nú verður ekkert meira Idol,
gengið sér tilhúðar um allan heim.
Sérðu eftir einhverju sem þú lést út
úr þér sem dómari þar?
„Nei, finnst þér ástæða til
þess?" spyr hann á móti stríðnis-
lega.
Hvað er framundan hjá þér
annað en að bíða eftir sölutölum af
Nylon-plötunni í London og ná
enn meiri tengslum við dótturina?
Skellihlátur.
„Á nú að plata mann í lokin og
láta mig segja eitthvað sem ég sé
eftir?! Nei, það er í alvöru ekki frá
neinu merkilegra að segja en það
að ég ætla að skipta á bleium í
sumar í friði og það að Stöð 2 hefur
viðrað við mig að vera með í nýjum
þætti sem á að byrja í haust. Það
eina sem ég get sagt með fullri
vissu og í sannleika er að það er
ekki íslenska útgáfan af Sopranos!"
annakristine@dv.is
DV-myndir: Kamil M. Janowski, London. Myndir úr einkasafni Einars Búrðarsonar.