Freyr - 01.02.1979, Blaðsíða 5

FREYR
BÚNAÐARBLAÐ
75. árgangur
Nr. 3. jan. 1979
Útgefendur:
BÚNAÐARFÉLAGÍSLANDS
STÉTTARSAMBAND BÆNDA
Útgáfustjórn:
EINAR ÓLAFSSON
HALLDÓR PÁLSSON
ÓLI VALUR HANSSON
Ritstjóri:
JÓNASJÓNSSON
Aðstoðarritstjóri:
JÚLÍUS J. DANÍELSSON
Heimilisfang:
BÆNDAHÖLLIN, REYKJAVÍK
PÓSTHÓLF 7080, REYKJAVÍK
Áskriftarverð kr. 5500
árgangurinn
Ritstjórn, innheimta, afgreiðsla og
auglýsingar:
Bændahöllinni, Reykjavík, simi 19200
Ríkisprentsmiðjan Gutenberg
Reykjavík — Sími 84522
EFNI:
Enn um framleiðslumál
Landsýning kynbótahrossa 1978
Stofnsetning og rekstur minkabúa
Hvert á að stefna?
Veislumatur Svia
Flýtir fyrir þurrki
Brotin
Bréf frá bændum
Molar
Fuglafréttr
Fóðurnýting og fóðursp-
illing
Enn um framleiðslumál
Enn standa umræður um framleiðslumálin af fullum krafti.
Enn sýnist sitt hverjum um það, hvaða leiðum eigi að beita
til þess að draga úr framleiðslunni, en tæpast heyrist í
nokkrum, sem telur það verjandi bændanna vegna að ekk-
ert sé gert. Menn virðast því sammála um, að það sé
bændastéttinni í heild til tjóns og þar með hverjum og
einum bónda að framleiða svo mikið af mjólk, sem ekki
verðurannað gertvið en að breytaí óseljanlegareða illselj-
anlegar vörur.
Á sama hátt virðast menn sammála um, að þess sé ekki að
vænta, að hægt verði að velta vandanum eða tjóninu, sem
af þessu leiðir, yfir á ríkissjóð. Hér er þó rétt að staldra við
andartak og skjóta því inn í, að það hefur aldrei staðið á
bændum sem heild að taka á vandanum. Bændasamtökin
hafa alla tíð síðan 1972 viljað fá lögfestar heimildir til þess
að beita ráðum til að draga úr framleiðslunni.
Það eru stjórnvöldin og þá fyrst og fremst Alþingi, sem
málið hefur strandað hjá. Alþingi hefur að þessu leyti
brugðist og ráðherrum hefur ekki tekist að vinna málunum
framgang. Það er því alveg Ijóst, að jafnframt því, sem
vandinn vex með hverjum mánuði og misseri, sem líður, án
þess að á málunum sé tekið, þáfærist ábyrgðin á ástandinu
meira og meira yfir á ríkisvaldið.
Með öðrum orðum, því lengur sem það dregst, að Alþingi
lögfesti heimildir til að taka á þessum málum, þeim mun
meiri sanngirniskröfur eiga bændur á ríkisvaldið um, að
þjóðin öll beri skaðann, en ekki bændastéttin ein.
Raunar má með miklum rökum segja, að þann skaða, sem
orðinn er vegna óseljanlegrar eða illseljanlegrar fram-
leiðslu, (undir þetta er ekki hægt að flokka dilkakjötsfram-
leiðsluna eins og ástatt er), sé réttlætismál, að ríkið bæti að
verulegu leyti í samræmi við framangreind rök. En á sama
hátt má segja, að bændur verði að bera ábyrgð á fram-
leiðslunni frá þeim tíma, sem þeim eða samtökum þeirra
hafa verið fengnar í hendur þau tæki, sem þeir hafa beðið
um, til að hafa stjórn á framleiðslunni.
Raunar væri full ástæða til þess að reikna nákvæmlega út
hve mikið bændur skaðast á offramleiðslunni og þá einnig
þjóðfélagið, en sennilegt er, að þetta mætti reikna með
FREYR
61
2*