Freyr - 01.08.1991, Síða 36

600 FREYR
15.-16.’91
Athugasemd vegna viðtals við
Bjarna Arason íFrey nr. 13-14 1991
Er ég kom heim úr ferð til kartöflu-
bænda á Suðurlandi, þar sem ég
hitti á annan tug þeirra og leitaði
að katöflumyglu í görðum, las ég
m.a. viðtal í Frey við Bjarna Ara-
son, ráðunaut í Borgarnesi og fyrr-
verandi stjórnarformann Rala. Þar
fullyrðir hann að við hjá Rann-
sóknastofnun landbúnaðarins
séum einangraðir og ekki í nægjan-
legum tengslum við atvinnuveginn
sem við eigum að þjóna. Kom
þetta sem köld gusa frá manni sem
í 12 ár var formaður stjórnar Rala.
Ekki minnist ég þess að Bjarni í
stjórnartíð sinni hafi nokkru sinni
komið slíkri gagnrýni á framfæri
við starfsmenn Rala og þannig
reynt að rjúfa meinta einangrun
þeirra. Það hlaut að vera skylda
hans sem stjórnarformanns. Sam-
skipti stjórnar við starfsmenn voru
nánast engin.
Ég mótmæli þeirri fullyrðingu
að ég sé einangraður og ekki í
nægjanlegum tengslum við þann
atvinnuveg sem ég þjóna. Sem sér-
fræðingur í plöntusjúkdómum og
meindýrum eru samskipti mín
einkum við garðyrkjumenn, kart-
öflubændur, landbúnaðarráðu-
neytið og innflytjendur. Minni
samskipti en ég hefði kosið við
kartöflubændur á Suðausturlandi
og á Héraði stafa ekki af einangrun
heldur af takmörkuðum tíma og
fjármagni til ferðalaga. Það er
staðreynd að ég hef einhver sam-
skipti við flesta kartöflubændur
landsins á hverju ári. Ástæða þess
að ég heimsæki ekki garðyrkju-
menn oftar en ég geri er ekki ein-
angrun heldur sú að það eru tak-
mörk fyrir því hvað einn maður
kemst yfir. Hvað heldur Bjarni að
ég hafi verið að gera þann tíma sem
hann var stjórnarformaður minn?
Hefur hann heyrt gagnrýni frá
garðyrkjumönnum og kartöflu-
bændum á störf mín? Ég vona að
þessir bændur geti staðfest að ég
hef reynt eftir fremsta megni að
starfa með þeim við að leysa þau
vandamál sem upp koma á mínu
fagsviði. Svo tel ég einnig vera um
aðra starfsmenn Rala. í áður-
nefndu viðtali viðurkennir Bjarni
að gott samstarf sé milli Kaupfé-
lags Borgfirðinga og Fæðudeildar
Rala en sú deild og deildarstjóri
hennar, Guðjón Þorkelsson,
starfar náið með kjötiðnaðinum í
landinu. Vitið þið, lesendur góðir,
hver er höfundur að þeirri af-
bragðs afurð sem Kaupfélag Borg-
firðinga framleiðir og ber heitið
„lambaskinka“? Það er enginn
annar en hinn „einangraði“ Guð-
jón Þorkelsson, deildarstjóri
Fæðudeildar Rala.
Staðreyndin er sú að menn geta
verið jafn einangraðir í Reykjavík
sem í Borgarnesi eða á Hvanneyri.
Menn gata verið jafn einangraðir á
Rannsóknastofnun landbúnaðar-
ins sem á Bændaskólanum á
Hvanneyri eða hjá Búnaðarfélagi
íslands. Með nútíma samgöngum
og samskiptatækni fer það eftir
einstaklingnum sjálfum, þeirra
frumkvæði, dugnaði og samvisku-
semi í starfi, hversu náin samskipti
þeir hafa við umhverfi sitt og
hversu vel þeir skynja þau vanda-
mál sem við er að glíma hverju
sinni og hvaða þátt þeir eiga í lausn
þeirra. Að stimpla stofnun sem
einangraða er ekkert annað en
áróður gegn þeirri stofnun og
starfsmönnum hennar og í þessu
tilviki er erfitt a skilja hvað að baki
liggur.
Reykjavík 25.7. 1991.
Sigurgeir Ólafsson,
starfsmaður á Rannsóknastofnun
landbúnadarins
Lög og reglugerðir um búfjórhald.
Frh. afbls. 571.
Með nýjum tímum og nýjum búskapar-
háttum hefur athygli stjórnvalda beinst að
búgreinum þar sem dýr eu höfð innandyra
allt sitt líf. Lög um búfjárhald og reglu-
gerðir við þau eru til marks um þessa
breyttu tíma. Hér er þess einnig að geta að
verndun dýra er hluti af umhverfisvernd
og það er eðlileg og vaxandi krafa neyt-
enda að búfé fái góða meðferð. Þó að það
kosti háðglósur er ekki um það að sakast.
Hins vegar er það dapurlegt að það skuli
vera líffræðingur og fyrrum háskólakenn-
ari í greininni, sem ogfyrrverandi alþingis-
maður og virkur maður í stjórnmálum,
sem gengur fyrir skjöldu í því að hæðast að
því þegar reynt er að tryggja rétt málleys-
ingja.
M.E.