Freyr - 01.06.2000, Blaðsíða 5

Ræktar íslensk hænsni
í Kaliforníu
Viðtal við Sigríði Lúthersdóttur í Kaliforníu
Sigríður Lúthersdóttir býr
ásamt manni sínum, Sveini
Þórðarsyni, á Sólbrekku í
Trabuco Canyon, í Kalifomíu. Fyr-
ir skömmu var hún sem oftar á ferð
á íslandi þar sem Freyr náði tali af
henni.
Sigríður ræktar hænsni af gamla
íslenska hænsnastofninum og vill
gjaman ná sambandi við þá sem
eiga slík hænsni hér á landi til að
forðast of mikla skyldleikarækt.
Auk þess á hún þijá íslenska hesta
sér og fjölskyldu sinni til yndis og
ánægju.
En lífssaga Sigríðar er líka sér-
stök og fyrst bið ég hana að rekja
hana í stómm dráttum.
Ég er fædd í Reykjavík en alin
upp í Kópavogi. Sem bam var ég
hins vegar flest sumur í sveit í
Bjamarhöfn á Snæfellsnesi hjá Bær-
ing Elíssyni sem þá bjó þar. Þar
kynntist ég búfénu og það hlýtur að
hafa haft djúp áhrif á mig því að
búféð er enn mesta áhugamál mitt.
Þegar fjölskylda mín flutti í
Kópavog árið 1944 var móðir mín
alltaf með hænsni og faðir minn
með nokkrar kindur á tímabili.
Hann hét Lúther Salómonsson og
var pípulagningameistari.
Maðurinn minn er Sveinn Þórðar-
son, sonur Þórðar Þorsteinsonar á
Sæbóli, hreppstjóra í Kópavogi.
Sveinn vann lengi vel hjá Loft-
leiðum. Seinna fór hann til Banda-
ríkjanna í skóla og lærði flugvéla-
verkfræði. Við fómm saman út og
þetta var árið 1953. Við ætluðum
ekki að ilendast í Bandaríkjunum,
heldur aðeins vera þar í fimm ár, en
það er ágætt að vera þama og auð-
velt þá orðið að fara á milli land-
anna. Við eigum þijú böm, upp-
komin og gift, Garðar sonur okkar
býr í Danmörku en heimsækir okkur
oft en dóttir okkar og sonur, Helga
og Olafur búa hér rétt hjá okkur.
En það teygðist úr dvölinni ytra?
Já, við vomm alltaf á leiðinni
heim en árið 1962 vomm við kom-
in á þá skoðun að við flyttum aldrei
alkomin heim. Maðurinn minn
vann hjá Northorp flugvélaverk-
smiðjunum sem em í Kalifomíu.
Hann var yfirverkfræðingur hjá
Northrop og vann bæði við hönnun
og smíði farþega- og omstuflug-
véla, m.a. fyrir Boeing fyrirtækið
og við hönnum á loftskeytum fyrir
fjarskiptagervihnetti.
Ég lærði hjúkmn eftir að við
fluttum út og starfaði í 27 ár á gjör-
gæsludeild. Við búum í úthverfa-
svæði inn til fjalla á milli San
Diego og Los Angeles og emm nú
bæði komin á eftirlaun.
Búfjárhald ykkar?
Við vorum ekki með neinar
skepnur þama framan af en þegar
við fómm að nálgast það að hætta
að vinna þá keyptum við okkur hús
með smávegis aðstöðu til að hafa
skepnur. Þetta er um einn hektari
og það er alveg nóg. Dóttir mín
hafði mikinn áhuga á hestum og ár-
ið 1992 var farið að flytja inn ís-
lenska hesta til Kalifomíu og þá
keyptum við tvo fyrstu hestana.
Hestamir sem við eigum núna em:
Svipur frá Dvergabakka út af
Hrafni 802, fluttur út 1987, Fífill
frá Steinum í Rangárvallasýslu,

Fjórir œttliðir á íslenskum búningum: Taliðf. v. Sigríður Lúthersdóttir, móðir
hennar Sína Oddsdóttir, búsett í Kópavogi, 89 ára, Sína dóttir Helgu, 12 ára
og Helga Sveinsdóttir. Fremst er Silaine, 4 ára, dóttir Ólafs Sveinssonar.
(Ljósm. Jane Clarke).
FREYR 6/2000 - 5