Freyr - 01.06.2000, Blaðsíða 7

Svipur að sleikja sólskinið. Meðalhiti á vetuma er um 20°C.
Hvernig eru hænsnin á litin ?
Þau em í öllum litum og ákaflega
falleg, bæði hænur og hanar. Þau
em skrautleg og afar þægileg í
skapi.
Ég gef þeim sérstakt hænsnafóð-
ur og svolítið grófmalaðra korn
með. Auk þess fá þær matarafganga
og kál sem þær em mjög hrifnar af.
Þegar þurrkamir em mestir fæ ég
afganga af káli í búðunum sem
komið er yfir söludag. Mér em
gefnir þar stórir kassar af þ\ í. Einu
sinni í viku fá þær svo hafragraut
upp á gamla mátann með pínulitlu
af lýsi í, oftast frá íslandi.
Ég hefi kynnt mér allt efni sem ég
hef náð í um hegðun hænsna og um-
hirðu þeirra. Þannig komst ég að því
að þær urpu ekki eins mikið á vetuma
fyrr en ég setti upp lýsingu hjá þeim.
Þær þurfa a.m.k. 14 klst. ljós á
sólarhring til að verpa vel. Það er
þannig enginn munur á varpi hjá mér
sumar og vetur. Það er sjálfvirkur rofi
sem kveikir og slekkur á ljósinu.
Sérðu enn hvað þœr verða
gamlar?
Nei, en ég er forvitin að komast
að því og vita hvenær þær hætta að
verpa.
Eru börn þín líka áhugasöm um
hænsnin?
Já, mjög áhugasöm. Eins og
Helga dóttir mín sagði, þetta hefur
tengt mig við Island, en hún er bæði
með íslenskan hest og hund.
Ég finn líka hvað maður kynnist
mörgu fólki bæði í Kalifomíu og
heima á Islandi gegnum þetta, bæði
hross, hænsni og hunda.
Eru þarna ekki einhverjar hœttur
fyrir dýrinfrá umhvetfinu?
Já, margar hættur. Þama em t.d.
sléttuúlfar sem spangóla á nóttinni,
fjallaljón og þvottabimir, svo em
uglur og fálkar sem em fljót að
hremma eina hænu. Það er því
nauðsynlegt að hafa vel girt kring-
um hænsnin á alla vegu. Hestamir
em hins vegar ekki í neinni hættu.
Ég segi vinum og kunningjum að
ég sé orðin hænusálfræðingur því að
ég sit oft hjá þeim til að fýlgjast með
þeim. Krakkamir mínir segja að ég sé
í hænubíói þegar ég sit þama.
Ég hef t.d. lært það að unghan-
amir mega hvorki vera of gamlir
eða of ungir þegar ég set þá inn í
gerðið. Ef þeir em of gamlir þá
samlagast þeir ekki hópnum en ef
þeir em of ungir þá áreita fullorðnu
hanamir þá. Það er þannig enginn
vandi fyrir mig að hafa marga hana
saman. Islensku hanamir em afar
friðsamir í eðli sínum.
Ég hefi líka komist að ýmsum
Svipur og Lýsingur að leik.
erfðagöllum í kyninu, sem er ekkert
undarlegt miðað við hve það er orðið
skyldleikaræktað. Það er t.d. víkjandi
gen hjá einum hana og tveimur
hænum hjá mér fyrir s-beygðum
hálsi, (wry or crooked neck).
í annað skipti kom fram hani með
stél sem vildi ekki standa beint, (wry
or crooked tail), sem er ættgengt.
Stéhð hallast þá. Enn alvarlegra er að
ffá einum af mínum uppáhaldshönum
og tveimur hænum komu ungar með
krossbit, þar sem goggurinn myndar
kross. Slíkir ungar komast ekki út úr
egginu því að þeir geta ekki höggvið
gat á skumið.
Ég hefði því mikinn áhuga á að fá
nýtt blóð í stofninn hjá mér. Ég hef
t.d. heyrt að til séu íslensk hænsni í
Þingeyjarsýslu og ég hefði áhuga á
að komast í samband við fólk þar
sem á slík hænsni.
Gefurþú hœnum og hönum nöfn?
Já, öll hænsni hjá mér heita ís-
lenskum nöfnum. Ég á hana sem
heita Ljómi, Steinar, Roði, Hrímnir
og Sindri og hænurnar heita Harpa,
Silfurtá, Móra, Mold o.fl.
Netfang hjá Sigríði er:
sveinn @home. com
en póstfang er:
Sigridur Thordarson
P.O. Box 172
Trabuco Canyon CA, USA
92678
M.E.
FREYR 6/2000 - 7