Freyr - 01.09.2002, Blaðsíða 11

kennslu mína og starf við Ullar-
selið á Hvanneyri hef ég alltaf
lagt áherslu á gæði ullarinnar svo
sem að hvorki séu hvítar né gular
illhærur í ullinni, eða svört hár.
Svo kom að því að ég varð að
taka á þessum vandamálum sjálf
sem bóndi. Þegar við komum hér
að búinu árið 1997 vorum við
svo heppin að taka við mjög góð-
um íjárstofni, ekki aðeins hvað
varðaði vaxtarlag heldur líka ull,
svo að það var ekkert flókið að
vinna áfram með það.
Ef velja þarf á milli tveggja líf-
lamba, sama hvort það eru hrútar
eða gimbrar, þá finnst mér sjálf-
sagt að velja það ullarbetra. Ég
veit að það eru erfiðleikar í
rekstri hjá ístex en mér finnst
samt mikilvægt að við höldum
okkar striki að gæta ullargæð-
anna og tapa þeim ekki niður
eins og hefur gerst. Þau ullargæði
sem ég er að tala um er þelmikil
fín ull með langt og glansandi
tog án illhæra. Mislitt fé er líka
nauðsynlegt að hafa með í fjár-
stofninum.
Við verðum að muna eftir því
að við búum við þann munað að
eiga mislitt fé. Hér er ég fyrst og
fremst að tala út frá handverkinu
þar sem allir litir eru dýrmætir,
en gagnvart ullariðnaðinum er
það erfiðara vegna þess að þar
þarf að vinna samkvæmt litanúm-
erum.
Mislita ullin er t.d. seld dýrum
dómum í Ameríku, reyfíð fer á
mörg þúsund krónur. Eflaust eru
það sveitabömin sem eiga hér
sinn heiður, því að þau hafa löng-
um kosið sér að eiga mislitt lamb
og hafa þar með bjargað litaúr-
valinu.
Eigið þið forystukind?
Jóhanna: Já, móður minni var
send ein á frá Gunnarsstöðum í
Þistilfírði. Hún heitir Drottning
og er mórauð og hosótt. Hún er
Ingi Rúnar Sveinlaugsson, vinnumaður á Akri með hrútana, f.v., Ægi, Pól og
Hrein. (Ljósm. Jóhanna Pálmadóttir).
mesta ærmóðirin hér á bænum,
undan henni hafa verið settar á
margar gimbrar en forystan hefúr
eitthvað þynnst út í blóðinu.
Þessar ær em margar mjög mann-
elskar.
Sl. haust vorum við með flekk-
ótta gimbur, sem fékk nafhið
Skrýtla, og er Drottning lang-
amma hennar. Skrýtla var alltaf
fyrst í rekstri haustlambanna og
leiddi hópinn inn í hús, þannig að
þessir forystueiginleikar virðast
koma fram öðru hvoru.
Drottning lifir enn og er afar
skynsöm. 1 fyrrahaust vorum við
í fjárragi og hleyptum fénu svo út
en þá harðneitaði hún að hreyfa
sig. Við berum virðingu fyrir
hennar vilja og skildum dymar
eftir opnar og létum hana ráða.
Um nóttina kom rigning og slag-
viðri en um morguninn var hún
sjálf komin út á tún með sín
lömb.
Hún er núna 10 vetra og með
undurmjúka og fingerða ull. Hún
er alfriðuð.
Ahugi á sauðfjárrœkt hér í
sýslu ?
Pálmi: Mér fínnst hann ekki
mjög almennur. Víða í öðmm
hémðum finnur maður slíkan
áhuga á kynbótum og ræktun að
hann virðist bændum samgróinn.
Ég kynntist því t.d vel þegar ég
fór norður í Þistilfjörð og vestur
á Snæfellsnes til að kaupa líffé
hve þeir bændur sem ég hitti
vom bæði fjárglöggir og vel að
sér um sitt fé. Hér í héraði er það
tiltölulega fámennur hópur sem
sýnir vemlegan áhuga á ræktun á
fé.
Gunnar: Þegar ég var ráðu-
nautur á Suðurlandi komst ég að
því að sauðfjárræktin er mun al-
mennari þar en ég hafði gert mér
grein fyrir. Jafnframt fann ég að
áhuginn á sauðfjárræktinni er
mjög mikill eins og reyndin er
með alla búijárrækt á Suðurlandi.
Vissulega væri mun skemmti-
legra ef svo almennur áhugi fyrir
sauðfjárrækt væri fyrir hendi hér
og vonandi verður það. Ráðu-
Freyr 8/2002-11 |