Skátablaðið - 01.12.1950, Page 12

HELGI TÓMASSON, skátahöfðingi:
Þegar skátafélagsskapurinn var að hefja
göngu sína, voru útiæfingar einn megin
þátturinn í æfingakerfinu — flokkar, sveit-
ir og heil félög héldu fundi, útiæfingar,
fóru í ieiki og lengri og skemmri ferðalög,
aðallega gönguferðir. Gönguferðirnar voru
fyrst og fremst farnar um bæinn og nágrenni
hans. Flokkurinn — hópurinn samþjálfað-
ist, menn kynntust vel og urðu að taka
sameiginlega öllu, sem að höndum bar.
Menn kynntust nágrenni sínu og sáu oft
marga skemmtilega hluti svo að segja í
hlaðvarpanum.
Timarnir breytast og ný samgöngutæki
gerðu mönnum auðveldara að komast lang-
ar leiðir á skömmum tíma, að vísu oft
aðcins fyrir mikla peninga.
Skátarnir hafa að nokkru fylgt almennu
þróuninni á þessu sviði. Sára fáir fara nú
gangandi um nágrenní bæjarins, en fjöld-
inn allur fer í langferðir um landið í bif-
reiðum. Þekking manna á landinu verður
yfirborðskenndari, menn sjá í stórum drátt-
um hvernig þetta eða hitt héraðið eða
sveitin lítur út.
Þetta hefur þá almennu þýðingu, að
nrenn venjast af því að gefa gaum smá-
atriðum í daglegu lífi, menn venjast af
nákvæmni og því að kryfja hluti til mergj-
ar, en venjast frekar á yfirborðsmennsku.
En henni geta síðan auðveldlega fylgt ýmsir
aðrir miður heppilegir eiginleikar, eins og

lærmgar
fyrst og fremst það, að vilja ekki horfast í
augu við erfiðleika daglegs lífs, menn slá
þeim frá sér, hylja sig bak við reyk sigarett-
unnar eða deyfa dómgreindina með áfengi
og bjóða þannig heim kæruleysi.
Af yfirborðsmennskunni leiðir einnig, að
menn vilja ekki gera neinar kröfur til
sjálfs sín, svo teljandi sé, heldur heimta af
öðrum.
En því aðeins hefur ísland getað verið
byggt, að margir góðir menn, karlar og
konur, hafa lagt sig í lima, hafa reynt
eftir megni að gera það sem þeir hafa getað,
og þá fyrst og fremst gera kröfur til sjálfra
sín.
Skátafélagsskapurinn vill reyna að hjálpa
unglingunum til þess að verða nýtir borg-
arar, til þess að verða betri synir og dætur
íslands en þeir ella hefðu orðið.
Hann má því ekki missa sjónir á einni
megin-starfsaðferð sinni — útiverunni. En
útiæfingar skáta hafa mjög farið minnk-
andi.
Mér virðist knýjandi nauðsyn á því, að
öll skátafélög taki upp útistörf, sem megin-
störf, að menn fari að hafa mun meiri úti-
æfingar en verið hefur. Upp á síðkastið
mætir maður svo að segja aldrei skátaflokk
útivið.
Ég skora á flokksforingja að taka upp
utiæfingar, hvernig sem viðrar. fsland tek-
ur ekki börn sín neinum vettlingatökum.
92
SKÁTABLAÐIÐ